Verkiezingsuitslag

maart 20th, 2022

EEN VOORLOPIG COMMENTAAR

 

We waren op de uitslagenavond en tijdens het wachten op de uitslagen liep ik wat rond en maakte met deze en gene een praatje. Er waren groepjes van de diverse partijen, mensen van het gemeentebestuur zoals de burgemeester, belangstellenden en mensen van de media. We werden ruimschoots van drank en hapjes voorzien. Het was dus best gezellig

Waar iedereen voor kwam was uiteraard de voorlopige uitslag met aantal geldige stemmen per partij en de daarmee verkregen raadszetels. Er was maar één restzetel en die ging naar het CDA. Ik kwam voor lijst 1 van P21. Die P staat voor Perspectief, namelijk op de 21ste eeuw, want we kwamen in 1998 als partij in de Raad. Inmiddels zitten we er dus 24 jaar in en deze partij biedt de gehele 21ste eeuw Perspectief. We wilden eens een ander woord dan bijvoorbeeld progressief, want zelfs de afbraak van het Sociaal Stelsel wordt door de VVD progressief genoemd. Het is een inhoudloos woord geworden. Ik meld het maar even, want deze avond moest ik het weer aan een betrokken iemand uitleggen. P21 behaalde 2923 geldige stemmen ofwel 36,46%. Dat leverde de partij zes zetels op, een winst van één zetel, maar vergeleken met de vorige uitslag van 8 zetels een verlies van 2. Van de 3 die ons ontstolen zijn hebben we er in ieder geval al vast één weer terug.

Het CDA verkreeg 2023 geldige stemmen, 25,6% en daarmee vier zetels plus de restzetel en komt dus met vijf mensen in de Bunnikse Raad. Ik ontmoette drie stevige CDA-mannen en vroeg ze wie van hen wel eens gehoord had van de encycliek Laudate si  van paus Franciscus. Ik merkte opnieuw hoe onbekend die encycliek over het Behoud van de Schepping en de bestrijding van de Armoede in de wereld bij CDA-leden is. Helaas kun je dat bij hun programma en hun politiek handelen ook merken. Wat opviel was dat het CDA het erg goed deed in Werkhoven en vooral bij de uitslagen van de maandag en dinsdag met een oververtegenwoordiging van oudere kiezers.

Lijst 3 van D66 liet dit keer bepaald geen Kaag-effect zien. Met 1494 stemmen of 18,6% eindigden ze als vierde, maar nog wel met drie zetels. Misschien konden de kiezers het niet zo waarderen, dat een R. Hallo op de lijst stond, die P21 in de steek had gelaten. Als Alie Dekker weer wethouder wordt, komt hij alsnog in de raad.

Dan blijven er van de zeventien Bunnikse raadszetels nog drie over voor de VVD me 1547 geldige stemmen , 17,3%. Het blijkt nu, dat D66 en VVD apart het beter doen dan hun gezamenlijk optreden als de Liberalen. Dat is waarschijnlijk ook het Kaag-effect bij D66.

Met deze voorlopige zetelverdeling is coalitievorming waarschijnlijk niet moeilijk. Als D66 en VVD net uit elkaar zijn is een coalitie met die beide partijen niet zo waarschijnlijk. Dus zal er niet gemakkelijk een coalitie komen van CDA, VVD en D66. Maar P21 kan met elke partij tot een meerderheid komen. Als we voor 2030 energiezelfvoorzienend willen zijn moeten er voor 2030 windmolens geplaatst zijn. VVD en CDA willen dat nu nog niet. Zonder windmolens lukt het niet. Met alleen zon-energie komen we er niet.Minstens vier wintermaanden levert de zon te weinig elektriciteit. Voor 2030 is een andere energiebron niet te realiseren Een kerncentrale bouwen duurt tien tot vijftien jaar. Geen enkele commerciële partij begint er aan, want kernenergie kan niet concurreren met de wind. Weliswaar zijn de kerncentrales veel veiliger geworden, maar als er iets mis gaat krijg je toch een vreselijke ramp. Niet voor niets wil Duitsland ervan af. Ik heb al eerder uitgelegd, waarom we van gas- of kolen gestookte centrales af moeten. Die geven een zodanige opwarming van het wereldklimaat en dus een te sterke zeespiegelstijging, dat het risico voor ons lage landje te groot wordt. Wie CDA of VVD stemt snapt dat kennelijk niet.

Mijn conclusie op grond van deze voorlopige uitslag is, dat een voortzetting van de coalitie van P21 met D66 het meest voor de hand ligt. Morgen komt de definitieve uitslag. Dan wordt ook het aantal stemmen per kandidaat bekend. Ik ben heel benieuwd hoeveel voorkeurstemmen mijn vrouw voor P21 heeft binnengehaald. De kiesdeler 472 zal ze niet gehaald hebben.

15e Jaargang, Nr. 705.

 

Posted in Bunnikse Politiek, COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Koen van Gulik in een schriftelijk interview

maart 11th, 2022

EEN TERECHTE NUMMER 1

 

Ik werd geboren in 1957, midden in de tijd van de wederopbouw, in katholiek Eindhoven. Mijn vader werkte als journalist voor het Eindhovens Dagblad en mijn moeder was directiesecretaresse bij Philips tot ze na haar trouwen haar baan moest opgeven. Beider leven was getekend door de oorlog. Hun toekomstverwachtingen werden er door gefnuikt, want in en na de oorlog kon er weinig. Dus geen studie, geen conservatorium. Het heeft ze wel gemaakt tot hartstochtelijke democraten: nooit meer dictatuur. Mijn vader PvdA-er, mijn moeder VVD-er. Het huwelijk heeft ook geen stand gehouden. Ons moeder is begin jaren zeventig de gemeentelijke politiek ingegaan, werd raadslid en later wethouder van cultuur in Eindhoven. Zij heeft mij keer op keer gezegd dat er geen belangrijkere en mooiere uiting van politiek is dan de lokale: die gaat over de mensen die je op straat, in de winkel, op het sportveld, in het koor, tegenkomt, jouw medeburgers. En ze heeft me doordrenkt van de gedachte dat je verantwoordelijkheid moet nemen voor de samenleving, door actief te worden in het verenigingsleven, of de politiek.

De generatie van mijn ouders wist een ding. Hun kinderen moesten het beter krijgen dan zij, en daar was een duidelijke weg voor: leren, leren en leren, liefst aan de universiteit, en daarna een vaste baan, bij voorkeur in het onderwijs of elders bij de overheid. Onze ouders waren getekend door de crisisjaren van de jaren dertig, waarin bedrijven massaal werknemers loosden, de werkloosheid en armoede enorm waren, en een betrekking bij de overheid de enige garantie op een veilig bestaan bood.

Ik ging naar het Augustinianum, het gymnasium waar ook Dries van Agt en Hans Gruyters hun middelbare school doorliepen. In hun tijd werd het Augustinianum nog uitsluitend door jongens bezocht, toen ik er in 1969 binnenstapte was het net een gemengde school geworden. De taakopvatting van onderwijs – ik ben een Mammoetkind – was anders dan nu. Op school werd cognitieve kennis bijgebracht, aan maatschappelijke vorming werd nauwelijks gedaan, evenmin aan godsdienst, wat voor een katholieke augustijner school toch apart was. Die geestelijke en humane vorming werd overgelaten aan het leven buiten de school, in de eerste plaats aan de ouders.

Na de middelbare school heb ik in Utrecht, Amsterdam en Lecce (in Italië) oude geschiedenis en archeologie gestudeerd. Na het doctoraal bevonden Nederland en ik ons midden in de crisis van de jaren tachtig. Ik heb in mijn levensonderhoud voorzien als vertaler, daarna tekstschrijver, en uiteindelijk als communicatieadviseur, met een eigen bedrijf. In 1998 ben ik overgestapt naar de boekenuitgeverij, en daarin werk ik nog steeds, als uitgever van Wereldbibliotheek, de uitgeverij die Leo Simons in 1905 oprichtte om het volk te verheffen.

Mijn vrouw Myrthe en ik kwamen in 2008 in Bunnik wonen. Onze dochter Feline was toen 4. Ze ging naar de Anne Frankschool, waarvan ik MR-voorzitter ben geweest. Myrthe stierf in 2018, Feline is nu 17.

Op de laatste verjaardag van Myrthe in september 2017 gaf ik weer eens af op de Bunniks politiek, waarop Alex Kaat, toen bestuurslid van P21, zei: “Als je het zo goed weet, waarom doe je het dan niet zelf?”. Dat trof doel, want ons moeder had hetzelfde gezegd, veertig jaar eerder, toen ik me weer eens kwaad maakte op wat er politiek in Eindhoven mis was. Dus heb ik me kandidaat gesteld voor de verkiezingen van 2018 en kwam ik in november 2019 in de Raad. Ik moest wel lid worden van P21. Mijn derde politieke partij, na D66 waarvan ik lid was in de jaren ‘70, de PvdA, waarvan ik ergens in het eerste decennium van deze eeuw lid was.

Politiek is heel anders dan wat ik eerder deed, een bedrijf besturen, een opgraving leiden, een koor en een MR voorzitten. Er zijn geen gezagsverhouding, er is geen hiërarchie. Mijn mening voor een andere. Dat vond en vind ik ongemeen spannend, je moet anders omgaan met mensen, met meningsverschillen, het vereist een totale herbezinning op je eigen gedrag. En dat moet je leren.

Wat me in de ruime twee jaar die ik nu Raadslid ben, heel duidelijk is geworden, is dat al het persoonlijke politiek is, en al het politieke persoonlijk. Als de menselijke verhoudingen goed zijn, krijg je iets voor elkaar, in de fractie, in de Raad, met het College, met de buurtverenigingen, met actiegroepen, met burgerinitiatieven. En hoe je dat doet? De ander respecteren, luisteren, vragen, samen aan iets werken, en heel veel lol maken. Dan krijg je ook iets terug voor de vele, vele uren die je erin steekt.

Een mooi voorbeeld van waartoe zo’n houding kan leiden, was de kennismakingsbijeenkomst die Samen Werken aan een Veilig, Leefbaar en Bewust Werkhoven op 1 maart had georganiseerd. Daar presenteerden vier zeer gemotiveerde, goed voorbereide en enthousiaste vertegenwoordigers van dit burgerinitiatief hun ideeën en plannen voor wat zij als toekomst van Werkhoven zien. Ik zag daar meteen een gouden kans in om een andere vorm van burgerparticipatie uit te proberen, een waarbij de burger het initiatief neemt, en de gemeente helpt om dat initiatief tot werkelijkheid te maken. Dat is ook in het belang van de gemeente, want die is structureel onderbemenst door alle taken die de landelijke overheid in het tuintje van de lokale overheid heeft gekieperd, zonder er adequate financiering bij te leveren. Het is ons vaste voornemen deze pilot gestalte te geven in de komende Raadsperiode.

Wat daarin nog op ons afkomt, ik weet het niet. In ieder geval de energietransitie, en dat betekent keuzes maken voor duurzame energieopwekking. Wij hopen dat de andere fracties in de komende Raad realistisch worden, en willen meewerken aan een beredeneerde klimaatstrategie, die geen enkele vorm van opwekking bij voorbaat uitsluit. Ook hoop ik dat de nieuwe Raad op beredeneerde wijze wil omgaan met de woningbouwopgave. Want huizen bouwen zonder oplossingen te vinden voor mobiliteit, leefbaarheid, groen, dat is een heilloze weg. Dit dossier gaat me na aan het hart, ik heb me er de voorbije twee-en-een-half jaar in vastgebeten. En dat zal ik de komende vier jaar blijven doen.

 

Koen van Gulik

15e jaargang, Nr. 704, Gastschrijver

 

Posted in Bunnikse Politiek, COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Nummer 2 van lijst 1: Jenny Houtgraaf

maart 6th, 2022

EEN LEVEN ALS VOORBEREIDING OP HET RAADSLIDMAATSCHAO

 

Ik ben in Engeland geboren en groeide op in een klein plattelandsdorp in het noorden van Engeland, op ongeveer 10 km afstand van de stad Leeds. Mijn basisschool was een kleine dorpsschool met ongeveer 60 leerlingen en voor de middelbare school ging ik met de bus naar een groter dorp een paar kilometer verderop. Met uitzondering van het feit dat er nauwelijks werd gefietst, zie ik veel overeenkomsten met kinderen die in Werkhoven, een dorp ongeveer net zo groot als mijn geboortedorp, opgroeien!

Na mijn schooltijd verhuisde ik naar het zuiden van Engeland om te gaan studeren. Ik heb vier jaar lang ‘Civil Engineering’ (Civiele Techniek) gestudeerd. Hiermee studeer je niet alleen technische vakken maar ga je ook in op de maatschappelijke kanten van infrastructuurprojecten. Je bouwt namelijk niet ‘om te bouwen’ maar om aan een maatschappelijke behoefte te voldoen. Een grote meerderheid van projecten op het gebied van civiele techniek (weg- en waterbouwkunde) zijn betaald met gemeenschapsgeld en als ingenieur ben je niet alleen verantwoordelijk voor de technische uitvoering maar dien je ook het publieke belang.

Ik heb daarna 20 jaar lang bij een ingenieursbureau gewerkt. Een boeiende en afwisselende tijd waarin ik niet alleen in Engeland heb gewoond en gewerkt maar ook in Turkije, enkele landen in Azië en vanaf het jaar 2000 in Nederland. Op grote infrastructuurprojecten ben je altijd onderdeel van een team met veel verschillende mensen die allemaal een eigen rol spelen, maar met een gezamenlijk doel. En je doel is er voor de lange termijn, om verbeteringen aan te brengen.

Ik ben getrouwd met een Nederlander, en ben zelf Nederlander geworden. Na de geboorte van onze zoon ben ik minder gaan werken, en heb daarna gekozen mijn betaalde baan in te ruilen voor vrijwilligerswerk.

In Bunnik heb ik veel gedaan voor de speel-o-theek en de tweedehands kinderkledingbeurzen. Ik zat in het bestuur van een sportvereniging en ook in het bestuur van de Vrienden van Fort bij Rijnauwen, waar ik me heb ingezet voor meer schoolbezoeken aan het fort. Ik ben één van de initiatiefnemers voor het ‘50-dingenboek’: een boek afgestemd op onze eigen gemeente met daarin 50 eenvoudige activiteiten die kinderen kunnen doen om ze meer in contact te brengen met de natuur in hun eigen omgeving. Het project loopt nu 8 jaar en het boek delen wij nog steeds ieder jaar gratis uit aan alle kinderen in groep 3 van de basisscholen in de gemeente. Ik heb twaalf andere gemeenten ook ondersteund in het maken van een eigen ‘50-dingenboek’ gebaseerd op dat van Bunnik. Verder werk ik twee dagen in de week als vrijwilliger bij de afdeling mensenrechteneducatie van Amnesty International in Amsterdam.

Wij zijn thuis al jaren bezig met het inrichten van onze levens op een duurzame manier. Wij eten geen vlees, wij gaan met de trein op vakantie, wij hebben geen eigen auto, wij hebben zonnepanelen op het dak enz. Voor ons is het vanzelfsprekend om dit te doen: wij hebben één aarde en wij moeten het hier samen doen, ook op sociaal domein. Maar ik heb er alle begrip voor dat dit voor sommige anderen minder vanzelfsprekend, of gewoon niet mogelijk, is. Het is beperkt wat je van individuen kunt verwachten. En daarom vind ik dat de overheid meer verantwoordelijkheid moet nemen. Nadrukkelijk niet om individuen te dwingen om te veranderen, maar om een duidelijke koers uit te stippelen en ervoor te zorgen dat de veranderingen op een rechtvaardige manier gebeuren. Zo ben ik de (lokale) politiek ingerold: omdat dit in mijn ogen onvoldoende is gebeurd de afgelopen jaren.

Door me de afgelopen maanden verder te verdiepen in de lokale politiek in de gemeente Bunnik is mijn interesse nu veel breder dan ‘alleen’ de duurzaamheidskwesties. Alles wat speelt op lokaal niveau heeft impact op de levens van de inwoners van de gemeente. Ik hou me helemaal niet bezig met de man/vrouw verhouding in de raad: als P21-kandidaat ben ik onderdeel van een team van mensen met diverse interesses, die allemaal een eigen inbreng hebben (en gaan hebben) en die sterk gemotiveerd zijn de gemeente een stuk groener en een stuk socialer te maken! Ik voel me bevoorrecht om daar onderdeel van uit te gaan maken. 

15e Jaargang, Nr.703.

. 

 

Posted in Bunnikse Politiek, COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

ROB VAN MOURIK

februari 26th, 2022

 DE JONGSTE KANDIDAAT VOOR DE P21-FRACTIE

Ik ben Rob van Mourik,  geboren op 5 juli 2001 in Utrecht. Ik heb mijn hele jeugd met veel plezier in de gemeente Bunnik gewoond met mijn ouders; Bert en Suzanne en mijn zus. Mijn ouders hebben mij altijd goed geholpen met mijn schoolwerk en opleiding door mij te helpen bij het leren van woordjes frans of het maken van wiskunde. Mijn basisschooltijd heb ik doorgebracht op de Barbaraschool in Bunnik, waarna ik op De Breul in Zeist mijn middelbare schoolopleiding op het VWO volgde. Politiek is niet vaak een onderwerp geweest in ons huis. De interesse in politieke ontwikkelingen was bij mijn ouders niet groot.

Ik heb mijn politieke interesse ontwikkeld door zelf met mijn vrienden over het dagelijks nieuws te praten en hier over te ‘debatteren’. Dit debatteren vond ik zo leuk dat ik zelf ook naar feiten over bepaalde politieke besluiten ging zoeken. Soms ging dit misschien iets te ver aangezien mijn ouders wel eens zeiden dat ik van ieder gesprek een debat wilde maken.

 Ik heb tijdens mijn schooltijd een aantal sporten geprobeerd zoals voetbal en tennis. Deze heb ik tot mijn middelbare schooltijd gedaan waarna ik ben begonnen met wielrennen. Dit wielrennen doe ik nog steeds met veel plezier. Ik vind dit fietsen een geweldige activiteit om je hoofd even leeg te maken.

Nu studeer ik Economie en Bedrijfseconomie aan de Radboud universiteit in Nijmegen. Het lijkt misschien wat onpraktisch om te studeren in Nijmegen en te wonen in Bunnik, echter kan ik deze twee zaken goed combineren. Het reizen is voor mij de laatste tijd sowieso niet echt een probleem geweest wegens de uitbraak van Covid-19.

Ik wil later graag mijn interesse in politiek en economie combineren door bij een internationale organisatie te werken. Ik wil in mijn werk een verschil maken door de wereld een klein stukje te verbeteren, banen bij een vakbond of bij de overheid die mij helpen om dit doel te bereiken door bijvoorbeeld werksituaties te verbeteren zie ik om deze reden ook zeker zitten. Ik probeer mij te specialiseren op het beleid economisch vlak, hierdoor volg ik minder bedrijfseconomische vakken en meer politiek georiënteerde vakken, de kans op een baan als economisch adviseur bij een bedrijf wordt hierdoor wel iets kleiner.

Tijdens mijn studie worden veel onderwerpen besproken die op dit moment relevant zijn. Bij veel van deze onderwerpen worden ook politieke en morele discussies gevoerd. Als wij de oorzaken en gevolgen van de economische crisis van 2007-2008 bespreken wordt ook de moraliteit en juistheid van bepaalde handelingen besproken. In het eerste jaar volgen wij zelfs een vak genaamd Bedrijfsethiek waarin ethische dilemma’s voor bedrijven en economen centraal staan. Echter worden ethische discussies meestal vermeden door professoren aangezien economen geen experts zijn op het ethisch vlak. Ik vind het goed dat politieke en ethische discussies zo veel mogelijk vermeden worden op mijn studie, dit geeft de studenten ook een kans onafhankelijk een mening te vormen over deze onderwerpen zonder invloed van buitenaf.

Nadat ik een tijdje bij fractiegesprekken en bijeenkomsten heb mogen meepraten is mij eind vorig jaar het fractieassistentschap aangeboden. Omdat ik graag meer wilde betekenen voor de partij heb ik dit voorstel aangenomen. Sinds oktober ben ik fractie assistent van P21 waardoor ik nu ook in mag spreken in open huizen. Ik heb ontzettend genoten van het werk als fractie assistent. De ervaring die ik heb opgedaan door verdere samenwerking met de raadsleden van P21 en de inspreekmogelijkheden in het open huis kan mij goed van pas komen in de volgende raadsperiode.

Ik ben lid van de landelijke PvdA. Echter vind ik het mooi dat wij als de PvdA kunnen coöpereren met GroenLinks en onafhankelijken om meer gedaan te krijgen in Bunnik. Ik ben echter niet actief op evenementen en bijeenkomsten aangezien ik echt via de gemeentelijke politiek mijn stem wil laten horen en daarna pas over vervolgstappen na wil denken.

Als laatste is het toch belangrijk om iets te melden over de huidige situatie in Oekraïne. Natuurlijk vind ik de acties van  Poetin en zijn regime verschrikkelijk en totalitair. Zelfs in de VN veiligheidsraad was Rusland de enige stem tegen de algemene afkeuring van deze inval. De democratie in Oekraïne mag niet op deze manier omver geworpen worden. Indien er een landelijk protest komt tegen de acties van Poetin overweeg ik zeker om hier aan mee te doen. Echter denk ik dat reëel gezien een protest in Nederland geen verschil gaat maken in dit conflict en begrijp ik dat directe militaire interventie een moeilijke stap is voor de NAVO vanwege de kans op escalatie op wereldwijde schaal.

15e Jaargang, Nr. 702, gastschrijver.


 

Posted in Bunnikse Politiek, COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Armoede

februari 20th, 2022

Een jaar of zes geleden bespraken we in een groep de encycliek Laudate si van onze paus Franciscus. Voor mij was het de milieu-encycliek waar ik al jaren op gewacht had. Het bijzondere was, dat het milieu en de armoede met elkaar in verband worden gebracht. Als een bedrijf schoon wil produceren kost dat geld en dat gaat dus ten koste van de winst. Ook als een bedrijf een rechtvaardig loon wil betalen, gaat dat ten koste van de winst. Als die winst erg belangrijk wordt gevonden probeert men de kosten zo laag mogelijk te houden. Weinig of geen aandacht voor het milieu en lage lonen. De armoede door lage lonen en de milieuvervuiling  hebben dus de gemeenschappelijke oorzaak, het onbeperkt streven naar zo’n hoog mogelijke winst. Een heel vriendelijke mevrouw in ons gezelschap merkte toen op, dat er in Nederland geen armoede is. Een paar van ons keken elkaar geschrokken aan. We wisten wel beter.

Zo zijn er ook in onze linkse partijen van die keurige jonge mensen, die eigenlijk nooit met mensen, die in slechte huizen wonen en een te laag inkomen hebben in aanraking komen. Ze hebben geen oog voor de armoede en de slechte woonomstandigheden, het gebrek aan hygiëne en de slechte voeding en kleding. Eigenlijk kun je zeggen dat er vaak verborgen armoede is.

ATD Vierde Wereld is een beweging, die zich het lot van mensen in extreme armoede aantrekt. Ze hebben al jaren terug ontdekt, dat er vaak sprake is van erfelijke armoede. Families leven van generatie op generatie in armoede.  Ze missen het geld om naar een goede school te gaan of om bijles te nemen. Ze krijgen ook geen steun van hun ouders, want die zijn nooit naar een goede school gegaan. Zo komen ze nooit aan een goede baan en ze blijven in armoede leven.

De medewerkers van ATD Vierde Wereld weten deze mensen op te sporen. Ze steunen hen en helpen hen om zich te ontwikkelen, voor hun rechten op te komen en aan de armoede te ontsnappen. Ze bieden hen de mogelijkheid een vakantie door te brengen op ’t Zwervel een vakantieboerderij in de omgeving van Wijhe. Voor die mensen is een vakantie een geweldige belevenis. Dat hebben ze nog nooit meegemaakt.

In mei 2022 bestaat de beweging in Nederland vijftig jaar. In hun brief schrijven ze, dat toen ze in 1972 werden opgericht ze nooit hadden verwacht, dat vijftig jaar later de armoede in Nederland zou zijn toegenomen. Samen met hun cliënten komen ze bij de landelijke overheid op voor hen, die in Nederland in armoede leven. Het hoort bij hun werkwijze, mensen leren om zelf voor hun rechten op te komen. Maar die mensen in extreme armoede vormen slechts zo’n 3 tot 4 procent van de bevolking. Waarom zou je je daar voor inspannen? Ze hebben geen macht met zo weinigen, die gebrek hebben aan kennis en geld en invloed.

Als ik kijk naar mijn eigen woongemeente Bunnik met drie dorpen, Bunnik, Odijk en Werkhoven, dan is het percentage armen waarschijnlijk nog lager. Jarenlang waren VVD en CDA aan de macht en zij bouwden nauwelijks sociale huurwoningen. Voor armen zijn er in onze gemeente geen huizen. De armoede is vooral geconcentreerd in de steden, in ons geval Utrecht en Nieuwegein. Er zijn steden met veel meer armen en het Kromme Rijn gebied is  in zijn geheel betrekkelijk welvarend. Toch zijn er armen onder ons en als kerkelijke gemeente of geloofsgemeenschap en als politieke partij hebben wij de opdracht die mensen bij te staan en vooral te zorgen, dat hun kinderen naar een leven in redelijke welvaart opgroeien. Ik ben zo bang, dat partijen als VVD, D66 en CDA zich er niet van bewust zijn, dat er hier voor hen een taak ligt. Voor mijn partij P21 heb ik wat meer hoop. Voor de armen onder ons ligt bij P21 het duidelijkst enig perspectief. Goed onderwijs, voldoende sociale huurwoningen, steun voor sport en jeugdwerk, hulp voor mensen die ziek of invalide zijn of werkzoekend.

14E Jaargang, Nr. 702.

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Warmer klimaat

februari 13th, 2022

HOE WERKT HET ?

Hoe verwarmt de zon de atmosfeer? De warmtestraling van de zon gaat dwars door de atmosfeer en verwarmt het aardoppervlak. Dat straalt dan warmte uit en die warmtestraling wordt door de dampkring geabsorbeerd. Bepaalde gassen in de dampkring nemen die warmte het beste op. Dat was altijd al kooldioxide. Het percentage daarvan is sinds het midden van de negentiende eeuw door de industrie en de stoommachine sterk toegenomen. Daardoor werd het klimaat warmer, maar na de Tweede Wereldoorlog ging dat nog veel sterker: meer industrie, meer verkeer, meer verwarming in huizen en gebouwen en meer landbouwmachines.

Dat warmere klimaat zorgt voor meer verdamping en zo meer regen. Het zijn steeds meer hevige regenbuien en daardoor komen er meer overstromingen. In het Ahrdal in de Duitse Eifel zorgde het water voor enorme verwoestingen afgelopen zomer en de schade is nog steeds niet volledig hersteld. De enorme hitte maakt het moeilijk leefbaar. Het kost veel energie om de woningen te koelen. De ijskap van Groenland smelt en ook de ijskap van Antarctica dreigt te smelten evenals talloze gletsjers in de gebergten in alle werelddelen. Dat smelten van het ijs zorgt voor een stijging van de zeespiegel. Lage eilanden en kustgebieden dreigen te overstromen. Houden we laag Nederland droog?

Dus is er alle reden om die opwarming tegen te gaan. Het beste is de oorzaak weg te nemen en de toename van de kooldioxide te verminderen.  Dat betekent minder koolstofhoudende brandstoffen gebruiken: steenkool, aardolie en aardgas. Hoe houd je dan in de winter de huizen warm? Hoe laat je de auto’s rijden, de vliegtuigen vliegen en de schepen varen? Hoe zorg je dat er elektriciteit wordt opgewekt, zodat de machines in de fabrieken kunnen blijven draaien? We moeten naar andere energiebronnen. Er is een energietransitie noodzakelijk.

Welke andere vormen van energie kennen we? Veel landen maken gebruik van kernenergie. Daar zitten risico’s aan. Diverse rampen hebben ons dat geleerd. Een groot probleem is het eeuwenlang veilige opbergen van kernafval. Dan maar liever de kracht van de wind en van stromend water gebruiken. Wind hebben we redelijk veel, maar sommige mensen hikken nogal tegen het geluid van windturbines en de aantasting van het landschap. Maar wat wil je? Je land onder het zeewater zien verdwijnen of tegen die hoge windmolens aankijken? Zonnepanelen zetten de zonnestraling om in elektriciteit. In de zomer is dat veel, maar in de wintermaanden meestal maar weinig. Met alleen zonneparken en zonnepanelen op de daken redden we het niet.

De zon zorgt er ook voor dat planten groeien. Zo wordt koolstof gebonden. Je kunt met hout je huis verwarmen al geeft dat wel schadelijke uitstoot en er komt weer koolstofdioxide in de lucht. Sommige planten leveren ons oliehoudende zaden, maar ons brandstof gebruik is zo enorm, dat je het met oliehoudende zaden nooit redt.

Behalve de kernsplitsing in de huidige kerncentrales hopen we, dat we de energie van kernfusie kunnen gaan gebruiken. Op sommige plekken zitten warme aardlagen zo ondiep, dat we die warmte kunnen gebruiken als een kleinen bijdrage aan onze energiebehoefte. IJsland echter weet een groot deel  van de energiebehoefte door aardwarmte te dekken. Eigenlijk moet elk land naar de eigen mogelijkheden kijken.

14e Jaargang, Nr. 701.

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Katholieken

februari 7th, 2022

Maandag, 7 februari 2022

IN NEDERLAND EN DUITSLAND

In Nederland zijn de katholieken in het nieuws gekomen door een onderzoek in opdracht van het dagblad Trouw. Daarbij kwam naar voren, dat actieve vrijwilligers in de geloofsgemeenschappen het veelal niet eens zijn met hun bisschoppen. In Duitsland is men op initiatief van de Duitse bisschoppen gestart met een onderling overleg van de bisschoppen, de priesters en andere functionarissen binnen de kerk en leden van katholieke organisaties onder de naam “De Synodale Weg”. In Rome hield men zijn hart vast, want het kerkelijk leergezag berust bij paus en bisschoppen van de wereldkerk en daar moet iedereen zich aan houden. De Duitsers hebben Rome gerust gesteld. Zij erkennen het leergezag van de wereldkerk. Maar de vernieuwing in de kerk moet niet altijd van bovenaf komen. De Duitsers willen inspirerend bezig zijn.

De Katholieke kerk in Nederland staat er niet best voor. Er is een enorm tekort aan priesters. Velen verlaten de kerk en zij, die in de kerk blijven denken over allerlei zaken geheel anders dan de bisschoppen. Hoe is dat zo gekomen? Ik heb dat allemaal meegemaakt en heb er zo mijn eigen gedachten over. In mijn jeugd was de katholieke kerk in Nederland een massakerk. Katholieken hadden veelal grote gezinnen. De kerk groeide snel.. Bij elke volkstelling was het percentage katholieken weer hoger. Je hele leven speelde zich af in dat katholieke verband. Je ging naar een katholieke kleuterschool bij de nonnen, een jongensschool bij de fraters of een meisjesschool bij zusters. De middelbare scholen waren ook katholiek soms bij paters, maar ook met lekenleraren. Je vorming als katholiek werd aan dat onderwijs overgelaten. De rol van de ouders was ondergeschikt. Er waren heel veel priesters. . Nederlandse priesters gingen in Frankrijk werken waar een tekort aan priesters was en het kleine Nederland leverde een geweldige bijdrage aan de missie in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Je hele leven speelde zich af in katholieke verband, binnen de katholieke zuil met een katholieke krant en een katholieke politieke partij en katholieke verkenners en katholieke gidsen voor de meisjes en een katholieke voetbalclub  en katholieke vakbonden. Bij voorkeur was men klant bij katholieke winkeliers. De bisschoppen wilden maar al te graag vasthouden aan die sterke verzuiling, alle zieltjes bij elkaar horen. Toch groeide er een zeker verlangen naar meer openheid. We stelden kritische vragen aan onze godsdienstleraren. We streefden naar vernieuwing van de liturgie. De grote doorbraak kwam door paus Johannes XXIII. Hij was al oud en werd beschouwd als een tussenpaus. Maar juist hij riep het Tweede Vaticaans Concilie bijeen om het door oorlog afgebroken Eerste Vaticaans Concilie af te maken. De verwachtingen waren hoog gespannen. Met name de afschaffing van het verplichte priestercelibaat stond hoog op de verlanglijst. Maar dat kwam er niet door. Veel priesters traden uit het ambt en het aantal priesterroepingen daalde enorm.. Allerlei vernieuwingen kwamen nauwelijks van de grond door tegenwerking van conservatieve curieprelaten. Katholieke echtparen verlangden naar  de mogelijkheid om met de pil of met andere middelen het aantal geboorten te regelen, maar het kwam er niet van. Zo ontstond het beeld van een conservatief instituut. . Mensen verlieten de kerk of negeerden al die verboden. Het werd nog erger toen er een Poolse paus kwam, Johannes Paulus II, die het ook nog eens lang volhield. Toen hij Nederland bezocht negeerden vrijwel alle katholieken zijn bezoek. Zo was er een rondrit door Den Bosch met lege straten. Homojongeren demonstreerden met nogal wat relletjes. Een vrouw hield een toespraak en drong aan op een grotere rol van de vrouw in de kerk. Johannes Paulus II was dat in Polen in het geheel niet gewend. . Hij benoemde zeer conservatieve priesters tot bisschop en maakte het zo voor de vrijheidslievende Nederlandse katholieken alleen maar erger. Er waren parochies waar men het enorme priestertekort aan zag komen. Leken moesten het werk overnemen, maar die moesten dan wel worden toegerust. Daar bleven de inkomsten op peil. Er waren voldoende vrijwilligers en een behoorlijk aantal kerkbezoekers. Maar al die kleine parochies werden samengevoegd tot één megaparochie met één kerk als hoofdkerk, het zogenaamde “Eucharitisch centrum”. Die kerk was vaak duur in onderhoud en als je dan een kerk sloot en de zaak verkocht, kon je met de opbrengst het onderhoud van het Eucharistische centrum bekostigen.  De volgzame schapen lieten het gebeuren. Waren ze in Rome in beroep gegaan, dan had het bisdom van Rome geen toestemming gekregen. Tsja en zo gaat de katholieke kerk in Nederland naar de verdommenis.

Hoe anders is het in Duitsland. Daar kent men het systeem van “Kirchensteuer”. Een deel van je belasting gaat naar de kerk, waar je lidmaat van bent. De Duitse bisdommen hebben dus forse inkomsten. Ze kunnen allerlei acties gemakkelijk financieren, hun priesters en andere personeelsleden bekostigen evenals het onderhoud van kerkgebouwen. Maar ook in Duitsland worden de gelovigen kritischer, vooral nu ook in Duitsland de schandalen rond kindermisbruik boven water komen. Hoe zet je de kerk weer op het goede pad? Hoe stel je de kritische organisaties tevreden met hun hoog opgeleide medewerkers, ook theologisch zeer bij de tijd? Maak gebruik van de vele hoog opgeleide katholieken en ga samen om de tafel zitten. De Synodale Weg was geboren. De kerk zou enkele jaren lang gaan overleggen, studeren, in werkgroepen bespreken. Daar komen bijzondere dingen uit. Tijdens een groot overleg in Frankfurt werden twee moties aangenomen. De leer over homoseksuologie en over geboortenregeling binnen een huwelijk zou door Rome eens grondig moeten worden herzien. Er zijn in Duitsland progressieve en conservatieve bisschoppen. Kardinaal Marx, Aartsbisschop van München-Freising is progressief en deed onlangs de uitspraak, dat het priestercelibaat maar beter kan worden afgeschaft. Zo wordt er in Duitsland zeer inspirerend met elkaar overlegd. Het zal mij niet verwonderen als er een uitspraak komt, dat vrouwen tot diaken moeten kunnen worden gewijd, zoals dat vroeger ook al gebeurde.

Er is alle reden voor ons hier in Nederland de gebeurtenissen in Duitsland goed te volgen. Ik gebruik het Katholiek Nieuws op de website van KRO-NCRV als een uitstekende bron. De Nederlandse pers zou er ook wat meer aandacht aan kunnen besteden. Dan komt er weer hoop voor de toekomst.

14e Jaargang, Nr. 700.

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Privacywet

januari 31st, 2022

EVALUATIE DRINGEND NODIG

 

Steeds meer mensen krijgen er last van. Politici, mensen van het OM en van de politie, maar ook deskundigen op het gebied van Corona. Ze worden bedreigd. De burgemeester van Haarlem moest zelfs onderduiken. Als je mailbox vol dreigmails zit heb je liever niet, dat jouw adres gemakkelijk te vinden is.

En zo heeft iedereen, die persoonsgegevens beheert te maken met de Privacywet. Dat was vroeger  wel anders. In mijn jeugd in Arnhem hadden we een adresboek, vuistdik, en daarin vond je van heel Arnhem wie in een bepaalde straat op een bepaald huisnummer woonde. Tot voor enkele jaren had mijn aardrijkskundig genootschap boekjes met van alle leden naam, adres, functie en werk en telefoonnummer. Dat mag gewoon niet meer. Als mensen merken, dat ze niet meer te vinden zijn moeten ze een manier vinden om toch bekend  te worden bijvoorbeeld via Facebook of door hun website. Maar niet iedereen vindt dat nodig.

Wie mijn website wat beter bekeken heeft kan weten, dat ik in 1954 als onderwijzer slaagde op de Sint Ludgeruskweekschool met internaat te Hilversum. Er was toen door de geboortegolf van 1946 en daarna een groot aantal kinderen en daardoor een tekort aan leerkrachten voor het Lager Onderwijs, (nu Basisonderwijs geheten).. De banen lagen voor het oprapen. Mijn klasgenoten kwamen uit Groningen, Friesland, Drente, Overijssel, Gelderland benoorden de Waal, Utrecht en het Gooi.. Ze kwamen in bijna heel Nederland terecht. Aanvankelijk was er weinig onderling contact. Na 20 jaar opperde iemand om een reünie te organiseren. De school had van de meeste oud-leerlingen hun adres. Bij een volgende reünie merkte ik, dat er een paar verloren schapen waren. Ik wist iedereen te vinden. De laatste jaren  zijn er veel klasgenoten overleden van de 47 zijn er 12 nog in leven, maar van een weten we het niet. Zijn vaste telefoonnummer is niet meer in gebruik. Zijn Emailadres is nog te gebruiken, maar er komt geen antwoord. Een brief op zijn laatst bekende adres in Heilo wordt niet beantwoord. De gemeente Heilo mag ons niet zeggen of hij is overleden. Ik zou via die gemeente na betaling een brief naar de kinderen kunnen sturen met het verzoek aan die kinderen ons te vertellen of onze vroegere klasgenoot Wim Nijland nog leeft. Ik denk, dat velen soortgelijke ervaringen hebben als ze een oude vriend of collega of familielid zoeken. Waarom wordt het keurige burgers zo moeilijk gemaakt?

 Maatregelen om iemand onvindbaar te maken moeten er zijn. Je leest wel eens over vrouwen, die vreselijk lijden onder huiselijk geweld. Als ze eindelijk gescheiden zijn worden ze nog steeds lastig gevallen door die gewelddadige ex. Ze vrezen voor hun leven. Rechterlijke uitspraken helpen niet. Dan moet zo’n vrouw een totaal andere identiteit aannemen en zeker weten, dat niemand haar nieuwe naam verklapt. Daarom moet die privacywet dus wel heel streng zijn. Bedenk daarbij, dat ook kleine criminelen er misbruik van kunnen maken. Ik geef een voorbeeld uit eigen ervaring. Er zijn van die mensen, die er een gewoonte van maken op de pof te leven. Rekeningen worden niet betaald. Bij leveranciers loopt de schuld steeds verder op. Sportclubs kunnen naar de contributie fluiten en net zo de peuterspeelzaal. (Daar was mijn vrouw toen leidster, lang geleden.) Zo’n persoon maakten we in ons dorp mee. Op zekere dag was ze met de Noorderzon vertrokken. Ik wist haar ergens in Noord-Holland op te sporen en op zekere dag stonden we bij haar voor de deur. Wij konden haar niet dwingen. Zulke kleine crimineeltjes maken misbruik van de privacywet. Ze maken zich onvindbaar voor schuldeisers.

Ik zit nogal eens te foeteren op die privacywet. Ik heb er dan last van. Anderzijds wordt mij duidelijk hoezeer hij noodzakelijk is. Mijn vraag is of men kan nagaan of in de wet regels kunnen worden opgenomen in welke gevallen voor goedwillende burgers uitzonderingen mogelijk zijn.

14e  Jaargang, Nr.699.

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Oekraïne

januari 24th, 2022

WAT TE DOEN?

 

De spanning tussen de Russische Federatie en Oekraïne loopt steeds verder op. Ook andere voormalige Sovjet Republieken en leden van het Warschau Pakt en nu Navo lid voelen zich bedreigd. Oekraïne krijgt van alle kanten steun, maar zal bij een Russische aanval uiteindelijk niet tegen de macht van Rusland opgewassen zijn. Ik kan mij voorstellen, dat Poetin flink teleurgesteld is door de huidige situatie. Het blok van de Sowjetunie en de andere leden van het Warschaupakt en de Comecon is veel landen verloren: Polen, Oost-Duitsland, Hongarije, Tsjecho-Slowakije, Roemenië, Bulgarije. Estland, Letland en Lithauwen, die allemaal lid zijn van de Navo. Wanneer zij worden aangevallen door Rusland betekent dat een aanval op de gehele Navo. Een dergelijke aanval is onwaarschijnlijk, maar ook niet geheel uit te sluiten. Vandaar de versterkingen door de Navo naar die landen.

Oekraïne is een ander geval. Het was altijd een vooral economisch belangrijk deel van de Sowjetunie. Op basis van de steenkool was de Donbass een belangrijk industriegebied. Daar wordt al een aantal jaren om gevochten. Oekraïne was daarnaast de graanschuur van de Sowjetunie. Er is vruchtbare löss, de zwarte aarde en een gunstig klimaat.

Vooral in het Oosten zijn veel Russisch taligen. Een eventuele Russische bezettingsmacht kan wel wat steun verwachten, maar zal vooral verzet oproepen. Toen de Duitsers door het Rode leger waren verdreven bleef er nog jaren verzet van anticommunisten in de wouden van het land. Dat verzet kan een Russische bezettingsmacht ook nu verwachten. Rusland krijgt dus jarenlang de kosten  van die bezettingsmacht te dragen. Het land lijdt daarnaast onder zware sancties van het Westen. De bevolking ziet dierbare zonen sneuvelen in de strijd tegen het Oekraïense verzet. De bevolking lijdt onder de gevolgen van de economische sancties van het Westen. Poetin zal steun verliezen van een groot deel van de eigen bevolking.

Rooms-katholieke bisschoppen uit Polen en Oekraïne hebben in een gezamenlijke verklaring opgeroepen de vrede te bewaren. Paus Franciscus heeft aanstaande woensdag, 26 januari uitgeroepen tot een Wereldgebedsdag voor de vrede. Anderzijds zijn er de vele steunmaatregelen al eerder genoemd.  Poetin moet echt gek zijn als hij dit conflict uit de hand laat lopen. Maar ja, van machtspolitici kun je van alles verwachten.

14e Jaargang, Nr.698.

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

Oekraïne

januari 24th, 2022

WAT TE DOEN?

 

 

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

« Older Entries
Newer Entries »