John Ch.M. Jorna

LEDEN CDA MOETEN ORDE OP ZAKEN STELLEN

Het is de laatste weken heel duidelijk geworden. Het was altijd al zo, dat het CDA met een zeer mensvriendelijk programma kwam. Het sprak de mensen aan. Die bleven trouw aan hun partij. Maar als je goed oplette, merkte je, dat in de praktijk er van dat mooie programma nooit iets terecht kwam. Ik had al tientallen jaren de indruk, dat er binnen het CDA een paar “bazen” de dienst uitmaakten en dat de gewone leden alles voor zoete koek hadden te aanvaarden. Nu blijken er een aantal zeer rijke geldschieters te zijn, die de partij naar hun hand weten te zetten. Vroeger hoorde je wel eens, dat de Brenninkmeijers van C&A de KVP met royale giften steunden. Nu zijn er enkele van die leidende figuren met een dikke portemonnee uit de anonimiteit naar voren gekomen.

Als je in het CDA carrière wilt maken, moet je het die stiekeme leidende figuren vooral naar de zin maken. Mensen, die klassieke christelijke sociale politiek willen voeren, zijn ongewenst, hoe populair ze onder de kiezers ook zijn. Pieter Omtzigt en Hugo de Jonge waren in de ogen van de stiekeme leiders ongeschikt. Maar Wopke Hoekstra, afkomstig uit het bedrijfsleven mag de CDA leider spelen. Dus gaat hij fel te keer tegen twee “linkse” partijen. Die zijn nogal wat zetels kwijt geraakt aan D66 door het strategisch stemmen en Sigrid Kaag wil terecht iets terug doen. Ze wil ook niet graag, dat er mensen weer terug gaan naar de PvdA en GroenLinks als er weer verkiezingen komen.

Het CDA is een wat Trump-achtige partij geworden. Echte CDA-ers willen dat helemaal niet. De macht van de geheime geldschieters is volkomen ondemocratisch. De gewone trouwe CDA-ers moeten aan de macht van die anonieme bazen een eind maken. Als partij kunnen ze een bovengrens aan donaties stellen. Rijke leden, die aan ongeoorloofde machtspolitiek doen komen voor schorsing in aanmerking. Aan het komende congres de opdracht om de interne partijdemocratie te herstellen. De anonieme geldschieters worden met naam en toenaam genoemd en krijgen of een waarschuwing of worden in ernstige gevallen uit de partij gezet. Wopke Hoekstra krijgt een proeftijd van zes maanden. Blijkt hij bij herhaling het knechtje van de rijke geldschieters te zijn, dan zal hij het veld moeten ruimen. Alleen door een straf democratisch regime is het CDA nog te redden. Het alternatief voor deze benadering is een massaal opzeggen van het lidmaatschap.

Tsja, ik ben geen CDA-lid. Ik heb makkelijk praten. Als CDA-lid kun je een dergelijke column niet schrijven. Ik heb dit blog geschreven omdat een goed functionerende christen-democratische partij een landsbelang is.

4^e Jaargang, Nr. 671.

KAN HET NOG ERGER EN SCHANDALIGER?

Wat ben ik blij, dat ik geen lid ben van het CDA. Nu hoef ik mij tenminste niet te schamen over het gedrag van veel CDA-leden. Medewerkers en Kamerleden van het CDA gaven Omtzigt de schuld van de verkiezingsnederlaag. Naar mijn mening volkomen ten onrechte. De afkalving van de CDA-aanhang was al veel eerder begonnen. Dat zat hem voor een deel in de vergrijzing. Het echte oorspronkelijke CDA is aan het uitsterven, maar het zit ook in de verrechtsing, zoals ik vorige week al uiteen zette. Met zijn actie om op te komen voor de ten onrechte beschuldigde ouders, die een kinderopvangtoeslag hadden ontvangen, ging hij juist tegen die verrechtsing in en getuige het enorme aantal voorkeurstemmen werd dat zeer gewaardeerd door de traditionele CDA-stemmers en door velen buiten het CDA. Het leek er lange tijd op, dat de welgestelde VVD- en CDA-aanhang zich totaal niet begaan voelde met die mensen, die volkomen ten onrechte tot de bedelstaf waren veroordeeld. Maar Omtzigt en Renske Leijten hielden vol en onthulden alle smerigheid. Dat werd hem kwalijk genomen. Hij was een lastig Kamerlid en niet in toom te houden ondanks alle pogingen. Maar veel kiezers waardeerden dat volhouden juist en gaven hem zoveel voorkeurstemmen, dat het CDA daardoor er vijf zetels bij kreeg. Mijns inziens was anders het verlies nog veel erger geweest. Zie ook mijn blog van vorige week.

Omtzigt werd aanvankelijk jaren geleden op een onverkiesbare plek gezet, maar kwam met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer. Toen hij zo’n stemmentrekker bleek, kwam hij bij volgende verkiezingen hoger op de lijst. Maar binnen het CDA werd hij uiterst onaangenaam behandeld. Met velen heb ik mij afgevraagd waarom eigenlijk?  Wordt zo iemand uit de grensstreek Twente door de Randstedelingen niet gewaardeerd? Kan men zijn intelligentie uit jaloezie niet waarderen? Gaat hij te vaak tegen het afwijken van het officiële partijprogramma in?  Omtzigt voelde zich af en toe niet meer veilig binnen het CDA. Hij schreef een uitgebreid memorandum aan de commissie die de verkiezingsnederlaag aan het na analyseren is. Prompt liet iemand het stuk zogenaamd via de pers uitlekken. Ook weer een voorbeeld van het gebrek aan normaal fatsoen bij het huidige CDA. Het lijkt mij nodig die partij met een mestvork eens goed op te schudden en er dan met een hark alle zooi uit te halen. Het CDA heeft een grote schoonmaak nodig wil die partij nog overleven. Ze beweren dan, dat Omtzigt de partij heeft beschadigd. Maar niet hij heeft zijn memorandum laten uitlekken. Niet hij heeft zich onfatsoenlijk gedragen.. Het CDA moet zelf het boetekleed aantrekken. Misschien zijn ze nog niet zo onkerkelijk, dat ze de betekenis van die uitdrukking niet meer kennen.

Wat rest nu Pieter Omtzigt? Als hij voldoende hersteld is, kan hij gewoon zijn Kamerzetel weer innemen. Hij gaat dan een eenmansfractie vormen, tenzij er in de huidige CDA-fractie mensen zijn, die zich bij Pieter willen aansluiten. Maar dat zullen ze waarschijnlijk niet durven. Slecht voor je carrière. Er is al eens onderzocht hoeveel zetels een partij met Pieter Omtzigt als leider zou halen. Dat was indrukwekkend veel. Dat zou het ECDA kunnen worden, het Echte Christen Democratisch Appel. Het zou jammer zijn als het talent van Pieter voor de Nederlandse politiek verloren gaat. Misschien kan hij zich bij een andere bij hem passende partij aansluiten. Gelukkig voor het CDA gaat nu veel aandacht uit naar de sport. Ik ben wel benieuwd, wat de media morgen, maandag te zeggen hebben.

14^e Jaargang, Nr. 670.

VAN HET MIDDEN NAAR RECHTS

Het Christen Democratisch Appel (CDA) is ontstaan doorfusie van drie christelijke partijen, De Katholieke Volks Partij (KVP) was een duidelijke middenpartij met nogal wat invloed van de Katholieke Vakbeweging. Die ging later met de sociaal-democratische NVV op in de FNV. Als Rooms-Katholiek was het vanzelfsprekend, dat je KVP stemde en vaak ook lid was van die KVP. De partij was nauw met de Katholieke Kerk verbonden. Een ruk naar rechts ontstond door het opkomen van de partij van Welter, die onder druk van de kerk weer opgeheven werd. Eind jaren zestig was er een maatschappelijke beweging, het Conciliair Proces met als uitgangspunten Vrede, Verzoening (tussen de maatschappelijke klassen) en Behoud van de Schepping. Veel katholieke intellectuelen voelden zich ertoe aangetrokken. Zij wilden een radicaal christendom. Ze wilden een radicale keuze voor de christelijke idealen zoals die in de Bijbel tot uiting komen. Zij richten de PPR op. Daarnaast was er de Anti Revolutionaire Partij (ARP) , een wat vooruitstrevende protestante partij. Veel behoudender en rechtser was de Christen Historische Unie, de CHU. Het huidige CDA heeft nogal wat CHU-trekjes. Het christelijke in het CDA komt eigenlijk alleen nog tot uiting in enig formeel verzet tegen onderwerpen als abortus, euthanasie, hulp bij zelfdoding en echtscheiding, Echt principieel werd dat verzet tegen deze ethische onderwerpen nooit, want het CDA wilde in het centrum van de macht blijven

Programma’s van het CDA klinken meestal toch wel christelijk en idealistisch. Men wil een betere wereld. Afgaande op die mooie programma’s en door inspirerende politieke leiders heeft het CDA lange tijd veel trouwe kiezers gehad. Juist die trouwe kiezers raken steeds meer teleurgesteld in het CDA. Van de idealen van het Evangelie merken ze niets meer. Er is een nieuwe paus gekomen. Franciscus verzet zich sterk tegen de armoede in de wereld. Rutte I, II en III hebben weinig gedaan tegen de armoede in Nederland. Meer dan vierhonderdduizend kinderen groeien op in armoede. Er zijn veel te weinig sociale huurwoningen. Het wettelijk minimumloon blijft te laag. Hulp aan de Derde Wereld krijgt steeds minder aandacht. Bij het Behoud van de Schepping, het milieuprobleem blijft het vooral bij mooie woorden en tracht men het bedrijfsleven zoveel mogelijk te sparen. Ondanks miljarden winsten blijft men maar roepen, dat de lasten voor het bedrijfsleven vooral niet te hoog moeten worden. Nederland blijft een belastingparadijs. Waar bedrijven en de rijksten nauwelijks belasting betalen door belastingontwijking, moet de gewone man de tekorten op de begroting aanvullen. Juist bij de kernpunten van het Christendom, armoedebestrijding en het redden van onze woonplaneet geeft het CDA geen thuis. Juist christenen, die hun geloof serieus nemen zeggen hun lidmaatschap op. Als Pieter Omtzigt niet zo’n prachtige rol had gespeeld bij het onthullen van het schandaal rond de Kinderopvangtoeslagen, dan had het CDA nog maar tien zetels over gehouden. Zonder enig schaamtegevoel proberen ze nu juist zo’n verdienstelijk kamerlid te lozen. Dan zijn ze ook nog zo onbeschoft de samenwerking met de PvdA en GL af te wijzen. Juist de twee politieke leiders van deze partijen hebben van huis uit christelijke idealen meegekregen. Het is een schande, dat het CDA zich nog steeds christelijk durft te nomen. De kiezers hebben altijd gelijk. Dat geldt zeker voor al die kiezers, die bij het CDA zijn weg gelopen of bij de volgende verkiezingen zullen weglopen.

14^e Jaargang, Nr. 669.