VOORAL WEINIG HOGER OPGELEIDEN
Voor de halfjaarlijkse controle was ik bij mijn tandarts. Er was een klein gaatje en ergens een stukje afgebroken. Ik moest een afspraak maken. Het werd pas over bijna twee maanden. Tsja, zei de receptioniste, het is erg druk. Ik dacht, ze komen mensen te kort. Ik hoorde, dat iemand maanden op een operatie moest wachten. Operatiekamers staan leeg, want er zijn geen mensen, die de operatie moeten uitvoeren. Ook nu was eigenlijk haast geboden. Aan leraren zijn er enorme tekorten en dat wordt nog veel erger, want binnenkort gaan veel docenten met pensioen. Veel misdrijven worden nooit opgelost, want er zijn te weinig rechercheurs. Moet ik nog doorgaan?
Die tekorten waren vanaf 1975 al te voorzien. In korte tijd, was het aantal geboorten in Nederland spectaculair gedaald. Vanaf 2000 kon je bij de hoger opgeleiden tekorten verwachten. Dat wordt onvoldoende gecompenseerd doordat meer vrouwen dan vroeger werken. Als dat geboortecijfer niet was gedaald, dan hadden we in het jaar 2000 volgens de prognose in de Tweede Nota op de Ruimtelijke Ordening twintig miljoen inwoners gehad. Het zijn er nu 17,3 miljoen. De groei vindt nu vooral plaats door een buitenlands vestigingsoverschot. Er komen meer mensen Nederland binnen dan er uit Nederland vertrekken. Toch zijn er grote tekorten op de arbeidsmarkt. Er zijn nauwelijks werklozen.
Aan dit alles moest ik denken toen ik in post van de Vereniging Vluchtelingenwerk Nederland een ontluisterend verhaal las. In dictatoriaal geregeerde landen zijn het vooral intellectuelen, die het land ontvluchten. Ze lopen de meeste kans door het bewind gearresteerd te worden, vervolgens gemarteld of gedood. Zij hebben een duidelijke eigen mening en het bewind stelt dat niet op prijs. Ze hebben ook het geld om te kunnen vluchten. Het echtpaar was uit Iran gevlucht. Zij is tandarts en hij oogarts. Ze zitten al acht maanden werkloos te wachten in een asielzoekerscentrum. Hun asielaanvraag is zelfs nog niet in behandeling genomen. Dat hoort wettelijk binnen vijf dagen te gebeuren. Ze voelen zich doodongelukkig. Alleen van Vluchtelingenwerk krijgen ze enige begeleiding. Ze mogen niet werken. Ze mogen niet studeren en eigenlijk ook geen Nederlands leren. De IND heeft te weinig mensen. Ook hier tekorten op de arbeidsmarkt? Of is er te weinig inzet van de verantwoordelijke Staatssecretaris.
Ik kreeg ook bericht van UAF, de organisatie, die vluchtelingen helpt een studie (weer) op te pakken. Daarin zijn ze zeer succesvol. Elk jaar beëindigen tientallen vluchtelingen hun opleiding aan Mbo. Hbo en aan de universiteiten. Iemand werkte nu als basisarts in een verpleeghuis. Het wordt tijd, dat onze rijksoverheid eens gaat werken aan een fundamentele verandering van het vluchtelingenbeleid.
gang 12, Nr. 599.