GAAN WE DAT IN HET BELEID MERKEN?
Tot ongeveer 1970 was ik lid van de KVP, de Katholieke Volks Partij. Toen die ging bezuinigen op onderwijs en jeugdwerk, schortte ik mijn lidmaatschap op. Ze waren niet onder de indruk. In diezelfde tijd waren er leden, die in de politiek een radicale keuze voor de christelijke boodschap wilden maken. Zo ontstond de Politiek Partij Radicalen, de PPR. Ik sympatiseerde met die partij, maar omdat ik ook actief was in Scouting werd ik nog geen lid. Dat gebeurde rond 1978.
Er waren meer van die kleine linkse partijen zoals de PSP. de EVP en de CPN. Die besloten samen te gaan en zo ontstond in 1989 GroenLinks. Tot 1998 ben ik actief geweest in GroenLinks op plaatselijk, provinciaal, Landelijk en Europees niveau. De afdeling Bunnik kwam vaak met amendementen. Ik was lid van de Europawerkgroep en de afdeling Bunnik dacht serieus na over de Europese zaak en bouwde zo mee aan een loyale maar kritische houding van GroenLinks naar de EU.
In die afdeling Bunnik zaten nogal wat mensen, die eerder lid waren geweest van de PPR. Het waren vaak bevlogen christenen. Dat merk je tegenwoordig niet meer zo. De afdeling Bunnik van GroenLinks is er nog steeds om mee te kunnen doen op provinciaal, landelijk en Europees niveau. Samen met de PvdA hebben we in 1997 Perspectief 21 (P21) opgericht en we leveren al jaren twee van de drie wethouders. Toen we laatst hulp kregen van de WMO ontlokte me dat de gedachte, dat het toch wel fijn is, dat we een goed gemeentebestuur hebben.
Behalve in politiek ben ik sinds 1967, toen we in Odijk kwamen wonen actief geweest in de H. Nicolaasparochie, nu een lokale geloofsgemeenschap binnen de H. Paus Johannes XXIII parochie in de Kromme Rijnstreek. Ik was jarenlang redacteur van het Odijkse parochieblad. Ik voel me sterk met die geloofsgemeenschap verbonden. Heeft dat nu invloed op mijn politieke keuzes. Jazeker! Ik toets politieke zaken aan mijn christelijk waardenpatroon.
Vanmorgen maakte ik voor de eerste keer een gezinsviering mee. Daar was veel publiciteit aan gegeven en met succes. Het was opeens veel drukker en er waren vooral veel moeders met kinderen. Het ontroerde me. De vraag was of zij zich “THUIS” voelden in de kerk. We vieren dit jaar het zestigjarig bestaan en denken er samen over na, hoe we de volgende dertig jaar die kerk open kunnen houden.
Zijn er actuele politieke thema’s, waarbij de boodschap van het Evangelie richting kan geven? In 2015 kwam Paus Franciscus met een encycliek, een rondzendbrief, “Laudate si” over het Behoud van de Schepping en over een eerlijke verdeling van de rijkdommen van de aarde. De kern van die encycliek was, dat de economische macht ligt bij een kleine groep zeer rijke mensen. Die willen de winsten van hun bedrijven zo hoog mogelijk houden. Schoon produceren kost geld. Arbeiders eerlijk belonen kost hen ook geld. Zo verklaarde paus Franciscus de aantasting van het milieu en de armoede in de wereld. Hoeveel van al die kiezers op de vier partijen van de regeringscoalitie hebben ooit gehoord over “Laudate si”? Hoeveel van hen laten zich nog inspireren door de Boodschap van het Evangelie? Vrijwel niemand. Soms publiceren de media, dat nog slechts een minderheid van de Nederlandse bevolking nog in een God gelooft. Christus leerde ons vreemdelingen welkom te heten. Hij leerde ons armen, eenzamen en zieken te helpen. Armen kun je het beste helpen door hun kinderen goed onderwijs te geven. Jezus groette de mensen altijd met de woorden “Vrede zij U”. Toch bestaat het nieuws maar al te vaak uit berichten over de oorlogen in Oekraïne en Gaza en Soedan en Jemen.
Maar als we in onze H. Nicolaaskerk in Odijk samen vieren is er altijd dat moment, dat we elkaar de Vrede wensen, de Vrede en Alle Goeds of de Vrede van Christus. Daarom hoop ik maar, dat velen in Nederland de weg naar een kerk weer weten te vinden en daar horen over de Boodschap van Jezus van Nazareth.
18e Jaargang, Nr. 794.