John Ch.M. Jorna

AL DIE CRISES MAAR LATEN VOORTDUREN

Rutte staat onder grote druk van zijn partij, de VVD. Die wil het aantal asielzoekers fors naar beneden halen. Er is een spreidingswet in de maak, die de rijksoverheid de bevoegdheid geeft gemeenten te dwingen om hun aandeel in de opvang van asielzoekers te aanvaarden. Met name VVD-gemeenten lieten de opvang aan anderen over. Het aantal asielzoekers omlaag brengen is bepaald geen eenvoudige zaak. Internationale wetten verplichten ons om asielzoekers op te vangen. Maar niet alleen die wetten. Het is ook een kwestie vanonbaatzuchtigheid. Zelfzucht of egoïsme is het voornaamste gebod van de gemiddelde VVD-er. Het is voor dit soort mensen de meest normale zaak van de wereld. Ze lijken zich er niet voor te schamen.  Het is deel van de opvoeding. Het vergroot je kansen bij een sollicitatie. Het maakt een vvd-er niet uit, dat de grote problemen van deze tijd niet worden opgelost.

Banken hebben boeren jarenlang gedwongen te investeren in steeds meer vee. Dat gaf niet alleen meer melk, maar ook meer mest. Dat leverde de stikstofcrisis op. Die stikstof daalde neer in natuurgebieden en planten, die gevoelig zijn voor overbemesting legden het loodje. En andere planten zoals brandnetels  deden het juist erg goed. Onderzoek heeft geleerd, dat we in Nederland gewoon te veel rundvee hebben. Het aantal koeien moet omlaag. Maar hoe kunnen de boeren hun investeringen terug verdienen? De overheid wil veel bedrijven opheffen tegen een forse vergoeding.  Met deze kabinetscrisis komt er weer een hele tijd weinig van terecht. De ware reden is, dat de fabrieken niet accepteren, dat hun grondstof voor boter, kaas en melkpoeder minder wordt. Dat is slecht voor de aandeelhouders, rijke boeren en vaak ook buitenlandse kapitaalbezitters. Dat zijn de mensen achter de BBB. Die hopen, dat de BBB in de nieuwe Tweede Kamer ook weer een grote partij wordt. Fijn voor al die aandeelhouders van de zuivelindustrie. Leve het eigenbelang.

Er is in Nederland een groot tekort aan arbeidskrachten. Hier in de omgeving zie je daarom veel Oosteuropeanen, die in de fruitteelt werken. Toch doet de VVD ook moeilijk over arbeidsmigratie. Tsja, die mensen moeten ook gehuisvest worden. Maar het mooie is, dat de buitenlandse bouwvakkers kunnen helpen bij de woningbouw. Nu hoor je, dat bouwprojecten niet doorgaan vanwege de stikstofproblematiek. En onze jonge mensen maar wachten op een eigen huis. Dank je wel VVD!

Diverse meteorologische records worden gebroken. Recent een zomerstorm in juli. Dan weer een hitterecord. Het gaat maar door. Gebeurt er nu iets aan de klimaatscrisis? Ook die zal wel weer een tijd op de lange baan worden geschoven. En dan zijn er ook nog van die gekken, die niet geloven, dat er een klimaatcrisis heerst.

Och ja, er is ook nog een oorlog in Europa. Wat merken wij ervan? Er zijn veel vluchtelingen. Ze worden in de pastorie van onze H. Nicolaaskerk gehuisvest. We hebben in onze gemeente veel te weinig sociale huurwoningen., gevolg van jarenlang rechts beleid tot we 25 jaar geleden P21 hebben opgericht. Er gaan 1200 woningen gebouwd worden. De VVD zit al vele jaren niet meer in het College. Het kan wel. We steunen de Oekraïners met geld en met wapentuig, maar het wordt tijd, dat Rusland eieren voor zijn geld kiest. Intussen werd het gas duurder en ook het voedsel, want Oekraïne is een belangrijke leverancier van graan. We hebben te maken met een flinke inflatie en veel mensen kunnen nauwelijks nog in hun levensonderhoud voorzien. De ongelijkheid neemt toe, want er zijn natuurlijk ook profiteurs.

Met al die problemen in Nederland, die om een oplossing schreeuwen is het totaal onverantwoord een kabinetscrisis te forceren. Dat maakt me echt woedend. Dat een zich christelijk noemende partij als het CDA hierin mee gaat geeft mij als christen een diep gevoel van schaamte. Terecht hield de Christen Unie vast aan haar christelijke principes.

17^e Jaargang, Nr. 764.

EEN FIJN GEVOEL VOOR HEN, DIE TOEN BEGONNEN
In de zomer van 1972 waren mijn kinderen tien, acht en vijf jaar. Ze hadden heel veel leeftijdsgenootjes. Voor al die kinderen was er behalve voetbal weinig te doen. Zelf was ik in de leiding van District Utrecht van de Katholieke Verkenners belast met de zorg voor groepen buiten de stad Utrecht. Mijn Oostenrijkse vriend, had in zijn nieuwe woonplaats een groep van de Pfadfindern opgericht. Zo kwam ik op het idee om in Odijk een Scoutinggroep op te richten voor jongens en meisjes, want de vier scouting-organisaties waren bezig te fuseren. Ik plaatste in het toenmalige Trefpunt van de heer Staal een kleine oproep om met dit plan adhesie te betuigen.

Willy Limbosch en nu wijlen Lettie Werkman reageerden. Met z’n drieën gingen we aan het werk. Er was niets. Er waren geen oud-leden, geen onderkomen, geen jeugdleden en geen leiding. We moesten alles van de grond af aan opbouwen. Maar dat lukte. En op 15 februari 1973 vond de eerste bijeenkomst plaats, nu ruim vijftig jaar  geleden, in een oude directiekeet in gebruik bij de voetbalclub met tijdelijke voetbalvelden aan de St. Nicolaaslaan. Al spoedig gingen we “inwonen” bij het Open Jongerenwerk in de boerderij De Beug. Maar de groep bleef verhuizen. Eerst naar de zolder van boerderij Dalenoord. Toen de boerderij werd terug gekocht door de familie Aben werd een deel van de loods van Mocking aan de Singel betrokken. Vandaar ging het naar het huidige gebouw bij de ijsbaan aan de Singel. Daar is veel meer ruimte op het land en op het water, echt prachtig. Geen wonder dat er zoveel jeugdleden zijn.

Ik sprak ook met een lid van het landelijk bestuur en vertelde over de moeilijke gesprekken in de Landelijke Raad toen we moesten komen tot één organisatie met een gemeenschappelijke cultuur. Dat is bij elke fusie moeilijk of het nu scholen of bedrijven of verenigingen betreft. Er waren districten, waar men met een vaste overtuiging vast wilde houden aan het boek van Lord Robert Baden Powell “Scouting for Boys”. Daarvan afwijken was ketterij. Andere districten waren veel meer gericht op ontwikkeling en vernieuwing. Tijdens die discussies ging het er soms hard aan toe. Het Odijkse Scouting Katimavik is juist steeds weer vernieuwend. Voor mij was het heel leuk dat gisteren te ervaren. Dan is het ook niet zo verwonderlijk, dat kinderen van linkse mensen er nu lid van zijn. Vroeger vond men de padvinderij maar erg militaristisch. Dat kwam ook door de uniformen. Daar zie je nu vooral leuke frisse kleuren.

In die tijd waren we deel van het district Zeist en daar zat een zeer progressieve voortrekkersstam. Die vonden het maar niets, dat er in 1979 een Jamboree zou worden gehouden in het Iran van de sjah met zijn onderdrukkend regime. Op 10 december de Dag van de Mensenrechten sprak ik de Landelijke Raad toe en stelde namens District Zeist voor niet naar die Jamboree te gaan. Het voorstel werd met een kleine meerderheid verworpen. De Jamboree van 1979 ging niet door. In Iran was de opstand tegen het regime van de Sjah begonnen. Zo zie je maar, dat in die vijftig jaar van alles kan gebeuren.

Ik ben wel heel erg blij, dan Odijk Scouting Katimavik nog steeds zo goed draait. Ik voel heel veel waardering voor al die mensen, die daar aan gewerkt hebben en dat nog steeds doen. Gefeliciteerd met de vijftigste verjaardag.

17^e Jaargang, Nr. 764.

HERNIEUWDE KENNISMAKING

In de jaren voor ons huwelijk in oktober 1961 logeerden we vaak in Haarlem. We fietsten er naartoe, maar namen een andere terugweg. Van Haarlem ging het al vroeg naar Amsterdam en daar namen we de boot naar Harderwijk. Zuidelijk Flevoland was nog gewoon water. Van Harderwijk fietsten we over de Veluwe naar Arnhem, mijn toenmalige woonplaats. Nu hadden we een bungalow gehuurd op het adres Tonnenberg 53, Ermelo. Het bleek een heel eind van het dorp Ermelo. Die Tonnenberg is een zijweg van de N302, een weg van de A1 naar Harderwijk. Onze fietstocht ging langs Kasteel Staverden, het Uddelermeer, Kootwijk, Harskamp, Otterlo en Schaarsbergen naar Arnhem. Nu merkten we, dat we af en toe op bekend terrein waren. Er is wel veel veranderd en die drukke N302 was er toen nog niet in deze vorm.

Zo bezochten we even het Uddelermeer, ook een vast onderdeel van Veluwe-excursies voor geografen. Dan kregen we altijd te horen, dat dit meer geen sölle was maar een pingo-ruïne. Het deed mij veel genoegen bij de ingang een bord te zien met een uitstekende beschrijving van het ontstaan van dit meer. Het werk van geologen en fysisch-geografen is niet voor niets geweest.

We hebben bijna elke dag ergens gegeten en kwamen zo in allerlei dorpen in de omgeving. In Ermelo twee keer, in Garderen, Pannenkoeken in Elspeet, afhaal frieten in Speulde en één keer thuis met een in de magnetron klaar gemaakte winkelmaaltijd. Zo leerden we meteen de omgeving beter kennen.

Je kon wel merken, dat de organisatie Marrea, waarvan we de bungalow huurde meer gericht is op hotels en weinig service biedt, zoals we dat in een bungalowpark gewend zijn. Gelukkig hadden we heel aardige buren, die ons leerden, hoe de TV werkt, de magnetron en het koffiezetapparaat. Van de beschrijvingen in de huisgids werd je niet wijzer. Uiteindelijk hebben we de organisatie eenvoudige beschrijvingen gestuurd van hoe de TV en hoe de magnetron werkt. Zo kun je ook oudere mensen met minder technische of internetkennis goed van dienst zijn.

Je kunt er heel mooi wandelen en ook fietsen, maar dat laatste gaat met mijn slechtere ogen niet meer. Er was een prima wandelroute en toch zijn we ergens de mist in gegaan, waarschijnlijk bij een stuk stuifzand.  Het Speulderbos is terecht beroemd als een heel oud  bos. Bedenk wel, dat 150 jaar geleden de Veluwe nog vooral uit heide en zandverstuivingen bestand. Veel daarvan is ontgonnen of bebost.

Voor een weekje vakantie was het verblijf best geslaagd. Je bent er echter wel erg auto-afhankelijk, want voor winkels moet je naar Ermelo op 8 kilometer of voor een eenvoudige Sparwinkel naar Garderen, nauwelijks dichterbij. Maar ja, wat een rust en wat een schitterend gezang van vogels. Het was erg warm, maar dankzij de flinke wind toch wel uit te houden. Maar een volgende keer zoeken we toch maar weer een park van onze favoriete Landal parken uit en dan graag met een restaurant.

17^e Jaargang, Nr. 763.

HOE HOUDEN WE DE TUIN MOOI?

Al weken is er hier geen druppel regen gevallen. Ik durf geen groente te zaaien, want dan moet je voortdurend begieten, wil het wat worden. Met onze verjaardagen zijn er de nodige plantenbakken binnen gekomen. Die moeten nu  om de twee á driedagen water krijgen. Aanvankelijk was er nog veel water uit de regenton beschikbaar, maar die is nu leeg. Ik had aardbeiplantjes gekocht en in de grond gezet. Ik had gladiolenbollen in de grond gezet. Zo ook de dahliaknollen. Met veel water geven zijn de dahlia’s boven de grond gegroeid, maar bloemen zie je nog niet . Van de gladiolenbollen zijn wat sprieten te zien. Gladiolen, die in de grond overwinterden, hebben het gered. Die gladiolen hebben we in de huiskamer als snijbloemen. Of we geven ze aan familie of buren. Vroeger gingen ze naar Vierdaagselopers, als ze heelhuids thuis waren gekomen.

De vraag is ook wat de huidige droogte veroorzaakt. Droge perioden kwamen vroeger ook voor. De frequentie is nog niet gestegen, aldus het KNMI, maar we moeten dat wel in de gaten houden. Het merkwaardige is wel, dat er in Italië en Zuid-Frankrijk bijvoorbeeld zo veel regen is gevallen, dat het tot overstromingen heeft geleid. Men neemt aan, dat de klimaatverandering tot meer uitersten zal leiden: extreme droogte en extreme regenval. Voor de renners van de Giro d’Italia was het geen pretje. Soms werd een etappe ingekort. En intussen woeden er in Canada hevige bosbranden, waarbij de droogte natuurlijk ook weer een rol speelt.

Ik kijk soms met jalousie naar mensen, die dichtbij de Kromme Rijn of de Oude Bocht (een afgesneden bocht) wonen en met een pompinstallatie water oppompen om hun tuin te besproeien. We zijn nu aangewezen op duur kraanwater. Ons kraanwater wordt bij Bunnik opgepompt uit diep liggende zand- en grintlagen, die in verbinding staan met de Utrechtse Heuvelrug. Vrumona maakt van hetzelfde water Sourcy. Bij zo’n langdurige droogte krijgt de Kromme Rijn water uit de Nederrijn bij Wijk bij Duurstede. Is daar het waterpeil te laag, dan kan er water uit het Amsterdam-Rijnkanaal gepompt worden bij de Caspergouw. Via een kanaal van ongeveer anderhalve kilometer gaar het naar de grote meander bij de watertoren. Soms moeten we gebieden in het Westen des Lands met dit water te hulp schieten. Onze waterhuishouding is een boeiend onderwerp.

17^e Jaargang, Nr. 762.

HET BELNG VAN EEN GOEDE LOKATIERAAD

Nu er nog maar weinig priesters zijn en dus weinig mogelijke pastoors, die voorzitter zijn van een parochiebestuur, kunnen er ook maar weinig parochies zijn. De oplossing is geweest, dat parochies werden samengevoegd tot een grote parochie met  meerdere kerken. Het is zelfs zo, dat onze pastoor twee samenwerkende parochies onder zich heeft. De H. Suitbertus in de driehoek Tiel, Culemborg, Geldermalsen met acht lokaties en de H. Paus Johannes XXIII in het Kromme Rijngebied met acht kerken. De pastoor wordt voor beide samenwerkende parochies bijgestaan door een pastoraal team met één diaken en vier pastoraal werkers. De pastores gaan voor in vieringen en hun belangrijkste taak is de werkgroepen van vrijwilligers per locatie te begeleiden. Het pastorale werk gebeurt vooral in elke locatie door vrijwilligers. In de locatie is ook een pastoraatsgroep, die een schakel vormt tussen de mensen in de locatie en de pastores.

De lokatieraad heeft de leiding in de locatie. Ze bestaat uit een voorzitter, een secretaris en een penningmeester en de voorzitters van drie beraden, namelijk het Liturgisch beraad, het Catechetische Beraad en het Diaconaal Beraad. In die beraden overleggen afgevaardigden van werkgroepen op het betreffende werkterrein met elkaar. De lokatieraad moet vooral de continuïteit verzekeren door te zorgen voor voldoende inkomsten, voldoende vrijwilligers en voldoende bezoekers van de zondagse vieringen. Als aan deze drie voorwaarden wordt voldaan mag een kerkgebouw van die locatie NIET aan de eredienst worden onttrokken. Zou een parochiebestuur met steun van het bisdom dat toch willen doen, dan kan zo’n lokatie in beroep gaan in Rome. Zover laat het bisdom het niet komen. Zo zien we dat de kerken in IJsselmuiden en Schalkhaar open zijn gebleven

Bij ons in Odijk zitten we met enkele vacatures in de lokatieraad; geen voorzitter, geen secretaris en binnenkort geen penningmeester en er is ook geen voorzitter van het Catechetisch beraad. Een krachtige lokatieraad is van groot belang. Dat begrijpen de meeste mensen ook wel, maar niet iedereen is geschikt en veel mensen zijn al als vrijwilliger actief. Niet iedereen wil iets met de kerk te maken hebben.

Wat is eigenlijk het belang van zo’n lokale geloofsgemeenschap? Wie weet nog, dat het Open jongerencentrum De Beug vanuit de werkgroep Jeugd en Jongeren van de toenmalige parochie is opgericht? Het idee van de Chauffeur van Odijk is een paar jaar terug bij de kerken geboren en bij de Huiskamer van Odijk ondergebracht. Ik mag niet meer auto rijden en heb er al een paar keer gebruik van gemaakt. Toen de gemeente na onderzoek constateerde, dat er veel mensen lijden aan eenzaamheid hebben de twee kerken twee initiatieven genomen. Elkaar ontmoeten op zondagmiddag en samen eten op een maandagavond. De Diaconie van het Witte Kerkje en de Caritaswerkgroep van de H. Nicolaaskerk financieren samen met de gemeente het Noodfonds Bunnik voor mensen in nood, die onder geen enkele regeling vallen. En uiteraard helpt de Caritaswerkgroep in individuele gevallen. Met 1 miljoen armen in Nederland zal dat ook in Odijk wat meer kunnen voorkomen. In Odijk kennen we de zogenaamde tweede collecte tijdens een viering. Die tweede collecte is altijd voor een charitatief doel. We steunen zo ook de Sociëteit voor Gehandicapten ‘De Schans’. Waar mensen twee keer in de maand een dag naartoe kunnen. Veel vrijwilligers van de Zonnebloem komen vanuit de kerken naar dit werk. Zo zie je, dat de inspiratie vanuit een geloofsgemeenschap tot  veel vrijwiligerswerk kan leiden. Maar ja, we lopen niet te koop met ons goede werk.

Eigenlijk is de geschiedenis van onze H. Nicolaaskerk een voorbeeld, dat mij nog steeds  inspireert. Tot 1939 gingen de katholieken van Odijk en Bunnik samen naar een kerkje bij de oprit van de A12 op het terrein van een vrieshuis.. Maar in 1939 kwam de huidige Barbarakerk in Bunnik gereed. De Odijkers moesten een kilometer verder lopen.. Veel mensen hadden nog geen fiets en zeker geen auto.. Kort daarna begon de Tweede Wereldoorlog, maar in 1946 werd in Odijk een Commissie opgericht. We wilden een eigen kerk. Met dubbeltjes en kwartjes werd gespaard. De pastoor en het bisdom waren aanvankelijk tegen., maar priesters, die in Odijk waren geboren steunden ons. Eind jaren vijftig kwamen er meer mensen naar Odijk. En in 1963 begon de bouw. Begin september 1964 werd de kerk ingezegend door Kardinaal Alfrink. Wij hebben zelf onze kerk gebouwd zeggen de oude Odijkers. We kunnen ook nauwelijks begrijpen, dat het aartsbisdom Utrecht eigenaar is van “Ons” kerkgebouw. Daarom doen we veel dingen zelf vanuit onze eigen ideeën. Dat willen we graag zo houden, maar dan moeten er wel mensen zijn, die daarvoor zorgen.

Er zijn mensen, die de kerk een beetje te groot vinden. Recent heb ik meegemaakt, dat de kerk vrijwel helemaal vol zat bij een uitvaart. Dat is erg troostvol voor de nabestaanden en er zijn dan mensen, die voor het eerst in een kerk komen en het bijzondere karakter van zo’n uitvaart ervaren. Tsja, daarover schrijven de kranten niet, want goed nieuws is geen nieuws. De gemeente Bunnik wil eigenlijk graag weten vanuit welke visie de kerken hun werk doen. Dit is mijn bijdrage van binnen uit. Ze willen het ook vragen aan mensen, die nooit in een kerk komen. Ik vrees, dat dat een demonstratie van diepgaande onwetendheid gaat worden. Maar misschien snappen de onderzoekers van dat dure bureau dat ook wel.

17^e Jaargang, Nr. 762.

VAN HET LIJDEN VAN jEZUS TOT DE KOMST VAN DE GEEST

De Joodse leraar Jezus van Nazareth stond erg kritisch tegenover de Joodse priesters. Die vreesden zijn groeiende invloed bij het Joodse volk. Daarom moest Hij uitgeschakeld worden. Zij wisten de Romeinse landvoogd Pontius Pilatus zover te krijgen, dat hij instemde met de kruisdood van deze Jezus. Na marteling stierf Hij aan het kruis. Hij werd in een nieuw rotsgraf gelegd. Zoals Hij voorzegd had kwam Hij na drie dagen weer tot leven. Dat vieren zijn volgelingen elk jaar weer met Pasen.

In die tijd na Pasen verscheen Jezus meerdere malen aan zijn volgelingen. Maar met het feest van Zijn Hemelvaart vieren we dat Jezus ten hemel werd opgeheven waarna een wolk Hem onttrok aan hun blikken.  Jezus had Zijn leerlingen opgedragen alles wat Hij hun geleerd had over de gehele wereld aan alle mensen te onderwijzen. Dat was best een enge opdracht, maar ze zouden de Heilige Geest ontvangen, die hen de kracht zou geven de leer van Jezus overal te verkondigen.

Die nederdaling van de Heilige Geest vieren we met Pinksteren. De leerlingen van Jezus waren bijeen en plotseling daalde de Geest neer in de gedaante van vurige tongen, vlammetjes boven hun hoofd. Plotseling waren ze niet bang meer. Ze liepen naar buiten en begonnen in allerlei talen de Boodschap van Jezus aan de mensheid luidkeels te verkondigen. De mensen waren diep onder de indruk en velen sloten zich bij de vrienden van Jezus aan. Dit is heel in het kort wat in het Nieuwe Testament verteld wordt

Wat is de betekenis van dit verhaal voor de volgelingen van Jezus van Nazareth heden ten dage? Ik kan het me nauwelijks voorstellen, maar die opdracht van Jezus om Zijn Blijde Boodschap aan iedereen te verkondigen – in Woord en Daad – geldt ook voor mij en voor allen, die gedoopt zijn en zo Zijn volgeling zijn geworden.

Nou is dat niet zo eenvoudig. Het vraagt een langdurige studie en je moet daarvoor echt wel de capaciteiten hebben. Maar als je Zijn leer gewoon in de praktijk brengt en goed zorgt voor je medemensen en vooral voor mensen in nood, dan is dat evenzeer Zijn leer verkondigen door het goede voorbeeld te geven. Wat betekent Zijn leer in de praktijk van het dagelijks leven?.

Die verbreiding van het Christendom bleef eeuwenlang beperkt tot Europa en de gebieden rond de Middellandse Zee. Door betere schepen en betere navigatie instrumenten werden vanaf de vijftiende eeuw voor ons Europeanen onbekende werelddelen ontdekt en werd ook daar door missionarissen de Boodschap van Jezus verkondigd. In de negentiende eeuw begon het Kolonialisme pas echt. De koloniale gebieden leverden grondstoffen voor de fabrieken in Europa. Tegelijk kregen Europese missionarissen de kans om in die koloniën aan het werk te gaan. De missionarissen zorgden voor goed onderwijs en voor ziekenhuizen In die gebieden kwamen eigen priesters en bisschoppen. Europese missionarissen zijn nauwelijks nog nodig.

In Europa kreeg de Kerk te maken met een geweldige geloofscrisis. Velen geloofden niet langer in het bestaan van een God. Zij vonden, dat ze zelf wel konden uitmaken wat goed was en wat kwaad. Velen hebben de band met het Christelijk geloof verloren. Nogal wat priesters misbruikten kinderen en ook daardoor verlieten velen de Kerk. Tegen de verwachting van veel priesters in werd de celibaatsverplichting niet opgeheven. Veel priesters verlieten het ambt. Er zijn nauwelijks nog roepingen tot het priesterschap. In veel geloofsgemeenschappen doen leken het werk, dat vroeger door de pastoor en zijn kapelaans werd gedaan. Veel kerken worden gesloten.

Als mijn broer weer eens vanuit Congo met verlof was, zeiden we wel eens plagend, dat de inheemse priesters wel naar Europa konden komen om hier de mensen te bekeren. Dat plagerijtje is inmiddels werkelijkheid geworden. Meerdere ordes en congregaties hebben Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse priesters een benoeming in Nederland gegeven.  Het is voor hen niet gemakkelijk. Ze moeten eerst onze taal leren spreken en schrijven en zorgen voor een grote woordenschat. Ze moeten bijvoorbeeld ook leren in het Nederlands voor te gaan in de Eucharistie en ze moeten in het Nederlands een preek kunnen verzorgen. Dan kunnen ze gaan werken in een parochie. In meerdere bisdommen is dit al het geval. Zij komen uit een land waar de kerk vanuit een missionaire traditie werkt en dan vooral door de daad. Het goede voorbeeld geven.  Mensen in nood helpen. Het begrip Naastenliefde in de praktijk brengen. Ze zijn ook gewend de liturgie te vieren vanuit hun eigen cultuur. Allerlei regels vanuit Rome passen daar vaak niet in. Als ik filmpjes zag van Afrikaanse vieringen werd ik vaak getroffen door het enorme enthousiasme waarmee de mensen de liturgie mee beleven. Ik hoop maar, dat hun missionaire ijver velen in Nederland weer terug brengt bij het Geloof van hun vaderen, zij het op een veel vrijere manier, maar wel vanuit hun hart. Moge Pinksteren vandaag weer werkelijkheid worden. Amen, dat is: Moge het zo zijn.

17^e Jaargang, Nr. 761.

EINDELIJK KAN HET WEER

De afgelopen jaren was het steeds weer een heel gedoe als je naar een verjaardag toe wilde. Eerst moest je jezelf  testen. We moeten er nog steeds verdacht op zijn dat corona weer de kop op steekt. Ik vroeg me soms af of er niet weer een vaccinatiecampagne nodig zal zijn. Dat dacht ik me met name toen ik begin april opeens corona bleek te hebben. Ik was erg verbaasd. Ik had immers alle prikken keurig gehad. Helpen die vaccins eigenlijk wel? Maar goed, ik was er snel van genezen en dat zal wel aan al die vaccinaties hebben gelegen.

Mijn vrouw en ik zijn allebei in mei jarig. Dat was altijd al een probleem, want niet iedereen vind het prettig vlak na elkaar weer naar Odijk te moeten reizen. Nu kwam het idee op om onze beide verjaardagen te combineren. Dat werd dan 14 mei en nota bene op Moederdag. Bovendien waren er ook mensen, die al afspraken hadden. Maar uiteindelijk waren de meeste genodigden toch gekomen. Totaal zestien personen en met ons erbij waren we dus met zijn achttienen. Daarbij acht moeders en die hadden bij ons een paar gezellige uurtjes. Het was mooi weer en warm genoeg om samen heerlijk van de tuin en de zon te genieten. De wat ouderen bleven binnen zitten en buiten zaten vooral onze kinderen en kleinkinderen. We kletsten samen heel wat af. Ik vond het heerlijk al die familie weer eens samen te zien. Vaak blijft het bij een appje of een telefoontje bij een verjaardag, maar echt bij elkaar zijn bleek weer eens veel mooier. Dat hebben we dus al die coronajaren moeten missen.

Sommigen, die er niet waren, moesten werken voor Tv-uitzendingen bijvoorbeeld in Marokko en Parijs of ze moesten studeren voor de afronding van hun opleiding. Al die mensen komen binnenkort nog langs en dat is een fijn vooruitzicht.

16^e Jaargang, Nr. 761.  

DE HELE WERELD VIERDE MEE

v

Vanmorgen bij de koffie vroeg ik aan de vier oudere heren aan ons tafeltje wie er naar de Kroning had gekeken. Allemaal. Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat heel Nederland uren lang aan de Tv zat, maar wel, dat ondanks de Brexit we op het vasteland nog steeds in het Britse gebeuren zijn geïnteresseerd.

Ik was vooral benieuwd naar het Anglicaanse karakter van de kroningsplechtigheid. De kroningsplechtigheid was onderdeel van een Anglicaanse Eucharistieviering. Als je daarop let, merk je dat er veel van de Roomse Heilige Mis bewaard is gebleven. Prachtig was ook, dat vertegenwoordigers van Joden, Rooms-katholieken, Moslims, Hindoes en Boeddhisten een zegenbede uitspraken. De Roomse kardinaal was in zijn rode gewaad duidelijk als kardinaal herkenbaar. Bij vorige kroningen was dit volkomen ondenkbaar. De afwijzende houding tegenover alles wat Rooms was, zat er eeuwenlang ingebakken. Intussen dacht ik wel aan al die Britten, die niets meer van religie willen weten, zodat ook veel kennis ontbreekt. Hadden zij enig benul van de betekenis van het gebeuren? Begrepen zij bijvoorbeeld, dat de plechtigheid ook inhield, dat Koning Karel III niet alleen als staatshoofd werd geïnstalleerd, maar ook als hoofd van de Anglicaanse kerk?

Ik volgde ook stukjes van de rijtoer naar  Westminster Abbey. Ik zag de vlaggen langs de route en oh ja natuurlijk Britse vlaggen. Zo dacht ik weer aan aanstaande dinsdag. Dan is het Europadag. Europa viert dan gezamenlijk het einde van de Tweede Wereldoorlog. Ik moest weer denken aan de Slag om Arnhem. Een groot deel van de Britten wist in de nacht toen over de Rijn naar Driel te ontsnappen. Maar een deel van de Britse parachutisten werd door de Duitsers krijgsgevangene gemaakt. Een groep van die krijgsgevangenen marcheerde bij ons voorbij en langs de kant stond de tienjarige Johnnie ze bewonderend aan te kijken. Wij hebben veel te danken aan al die Britten, die tijdens de Tweede Wereldoorlog hun leven riskeerden voor onze vrijheid. Daarom konden we ons in heel Europa zaterdag 6 mei 2023 ook zo verbonden voelen met wat daar in Londen gebeurde. Daarom steek ik aanstaande dinsdag, 9 mei weer de Europese vlag uit, blauw met twaalf gouden  sterren.

6^e Jaargang, Nr. 760.

VERMINDERD VERTROUWEN

De laatste jaren is het vertrouwen in onze Koning onder de Nederlandse bevolking flink gedaald. Toen de Coronapandemie nog maar net om zich heen greep wilde de koninklijke familie de vakantie doorbrengen in hun Griekse buitenverblijf. Dat werd hem erg kwalijk genomen. Hoe kon hij zijn volk dat leed aan corona zo maar in de steek laten. Er zijn zeer veel Nederlanders, die een huis in het buitenland hebben. Er zullen er maar weinig zijn, die een even duur huis bezitten, maar onder de Nederlandse miljardairs zal het me niet verwonderen. Die steenrijke families zullen even gemakkelijk een tijdje in hun mediterrane villa willen verblijven. Dat hoorden de prinsessen natuurlijk ook van hun klasgenoten. Zo gaat dat onder de upper ten van Nederland. Maar een koning moet bij zijn volk blijven en het behoeden tegen die nare ziekte. Zo voelen sommige mensen dat. Hij is geen medicus en hij kan er weinig tot niets tegen doen. Hij kan zijn volk niet beschermen, maar zijn volk voelt het anders. Dat gevoel is uiteraard niet terecht.

Ik ben ervan overtuigd, dat republikeins denkende lieden heel bewust de gevoelens van het volk hebben gestimuleerd. Jullie koning laat zijn volk gewoon barsten. Zoals ik allerlei bekenden met een huis in het buitenland hun vakantie aldaar van harte gun, zo mag van mij de koninklijke familie best een weekje of twee weg, ook al heerst er een tot dan toe onbekende ziekte.

Wat zijn dat voor mensen, die zo anti het koningshuis zijn? Ik heb sterk de indruk, dat er een elite bestaat, die zo’n symbool van de staat der Nederlanden maar moeilijk kan accepteren. Wij, de burgerlijk elite moet in Nederland zijn gang kunnen gaan. Aan ons behoort het gezag. Eind achttiende eeuw waren het de Patriotten, die de Oranjes het land uit wilden jagen. Dat lukte wel even, maar wij, gewone mensen hadden meer vertrouwen in de Oranjes. Dus werd Nederland na de Franse tijd een Koninkrijk. Op die opeenvolgende koningen en koninginnen als staatshoofd is best wel kritiek mogelijk. Dat geldt evenzeer voor de leiding van de Republiek, die  in 1672, het Rampjaar de vijand nauwelijks hinderde bij hun opmars in onze Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Dus kwam er weer een Oranje als Stadhouder.

Linkse mensen zijn vaak tegen het erfelijk koningschap. Ze vinden het terecht niet democratisch. Maar als de overgrote meerderheid van de Nederlandse bevolking toch een koning door erfopvolging als staatshoofd wil, zie ik daarin voldoende democratische legitimatie. In het begin van het bestaan van GroenLinks maakten we tijdens een congres in Amersfoort een incident rond die Oranjes mee. De moederpartijen hadden toen nog een belangrijke rol. Met name voormalige PSP-leden waren fel anti-monarchistisch. De jongeren van Dwars hadden een stunt bedacht. Ze wilden een stemproef. Dat bleek om de zangstem te gaan. De vier mensen uit de zaal plus de waarnemend partijvoorzitter moesten een lied zingen. Ik moest het Wilhelmus zingen. De voorzitter werd zenuwachtig, want een deel van het publiek was daar tegen. Toen zei ik: “Ik ben oud genoeg om mij de tijd te herinneren, dat dit lied niet gezongen mocht worden. En nu gaan we zingen.” De helft van de zaal zong mee. De andere helft zat zich te verbijten. Het was gelukkig niet op een rel uitgelopen. Waar het nu eigenlijk om gaat is het Oranjehuis als symbool van de nationale eenheid. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er soms stiekem op muren OZO gekalkt. Dat staat voor Oranje Zal Overwinnen. Daar waren de Nazi’s niet blij mee. De berichten van Radio Oranje vanuit Londen werden met graagte gelezen op dun papier met doorslagpapier ertussen getypt. Waar het mij hier om gaat is te laten zien, dat ons Koningshuis van grote symbolische waarde is. Als je goed geschiedenisonderwijs hebt gehad, weet je dat natuurlijk. Maar te veel mensen laten zich van alles wijsmaken. Tsja en dan daalt plots het vertrouwen in Willem Alexander. Het is best moeilijk om democratie en een erfelijke monarchie te combineren. Een goede president kiezen is evenmin een gemakkelijke opgave. Probeert u maar eens een medelandgenoot te bedenken, die u geschikt lijkt.

16^e Jaargang, Nr. 759.

VOLGENS CBS AFGLOPEN JAAR GEEN TERUGGANG

Als ik zo’n bericht lees, doet me dat goed. Ik maakte ook een grote excursie van onze Historische Kring naar Deventer mee, waarbij aandacht werd geschonken aan een Middeleeuwse vernieuwingsbeweging met de IJsselstreek als centraal gebied, maar ook Arnhem werd genoemd. Daar was toen een Karthuizerklooster bij wat nu de Vijverwijk heet. Kort daarbij ben ik geboren en ik heb er lang gewoond.

In de KRO-NCRV website in de rubriek Katholiek  Nieuwsoverzicht tref ik vaak boeiende berichten aan. Het CBS constateerde dat de religieuze betrokkenheid van de Nederlandse bevolking boven de 15 jaar het afgelopen jaar niet verder was terug gelopen. Ruim veertig procent van de bevolking rekent zich tot een religieuze groep. Twaalf procent van de Nederlandse bevolking bezocht vorig jaar regelmatig een dienst. Katholieken gingen wat minder vaak. Ruim 10 procent. Maar voor het eerst heeft men ook onderzocht of men in plaats van de gang naar een kerk de Eucharistieviering op de Tv heeft gevolgd. Dat blijkt zo’n 12 procent regelmatig te doen. In veel dorpen en stadswijken is maar af en toe een priester beschikbaar om voor te gaan in een H. Mis. Dat komt door het enorme gebrek aan priesters. Hoe dat komt heeft het CBS uiteraard niet onderzocht.  Zelf heb ik daar welgedachten over. Het Tweede Vaticaans Concilie in de jaren zestig van de vorige eeuw leidde tot grote verwachtingen. Zou de celibaatsverplichting worden afgeschaft? Toen dat niet gebeurde traden veel priesters uit het ambt. Het aantal roepingen daalde tot vaak nul per jaar. Nu bijna al die oudere priesters al lang met emeritaat zijn, blijft er maar een handjevol over. In mijn regio zijn er vaak leken, die voorgaan in een zogenoemde Woord- en Communieviering. Dan kun je als katholiek daar naartoe gaan. Het dreigement die vieringen op termijn af te schaffen lijkt juist een tegenreactie op te roepen.

Een oorzaak om de band met de kerk te verbreken is het misbruikschandaal. Het zou juist een reden moeten zijn om je als lid van die kerk in te spannen om misbruik voortaan te voorkomen en er met zijn allen een betere gemeenschap van te maken. Daar wordt in veel geloofsgemeenschappen ook goed aan gewerkt, maar dat ontgaat helaas menigeen.

In Deventer merkten we, dat de Islamitische gemeenschap een gezamenlijk feest  had georganiseerd om het eind van de Ramadan te vieren. Bij Islamieten voelt zich een groot deel nog betrokken bij het Islamitische geloof.

Dat zie je ook bij de Protestanten. Zij voelen een grote persoonlijke verantwoordelijkheid voor de eigen gemeente. Men is bereid om voor een periode een ambt op zich te nemen. Niet de dominee is als een pastoor de baas van de gemeente maar de ambtsdragers van de kerkeraad, Je ziet ook, dat de kleinere gemeente per lid een veel hogere financiële bijdrage wil leveren. Gelukkig hebben wij katholieken een goed contact met de protestanten van het Witte Kerkje en werkt hun inzet voor de gemeente naar ons toe inspirerend. Soms als we weer eens een grote mond opzetten, krijgen we te horen: Jullie lijken wel protestanten.

Ons land en veel meer lidstaten van de EU worden geplaagd door moeilijk oplosbare problemen. Het vraagt nogal wat van ons om ze op te lossen. Als veehouders veel minder vee mogen houden, moeten de voedselprijzen omhoog om de boeren toch een fatsoenlijk inkomen te verschaffen. De minimumlonen moeten omhoog om dat duurdere voedsel te kunnen betalen. Als het klimaat maar warmer blijft worden en dus het landijs sneller smelt en dus de zeespiegel sneller stijgt en wij dus onze zeedijken moeten verhogen, dan hebben we er met z’n allen last van. Een vernieuwing in ons denken is keihard nodig. Dan kan de Moderne Devotie ons wellicht inspireren.

16^e Jaargang, Nr. 758.