GENIETEN IN HET LAUWERSMEERGEBIED
Het is bij ons een traditie. Elk jaar gaan we met onze kinderen en kleinkinderen en hun partners op familieweekend. Steeds meer dragen onze volwassen kleinkinderen bij aan de organisatie. Een kleinzoon en zijn partner ontbraken. Hij was betrokken bij de voorbereidingen van een bijeenkomst van het IMF, het Internationaal Monetair Fonds in Marrakesh in Marokko. Onze kinderen en kleinkinderen voelen zich sterk met elkaar verbonden. Dat is belangrijk om het maatschappelijk te redden in onze samenleving.
We vonden een groepsaccommodaties in de Zuidoosthoek van het Lauwersmeergebied, zo tussen het Lauwersmeer en het agrarische deel van de vroegere Lauwerszee. Die is afgedamd met een forse zeedijk, waarvan de veerboot naar Schiermonnikoog vertrekt. Naast de veehouderij wordt het gebied vooral gebruikt voor het toerisme en dan vooral door mensen, die er met hun boot naar toe varen. Er is in de loop der jaren een heel aantrekkelijk landschap ontstaan. Bepaald geen eenvormige ouderwetse droogmakerij.
Mijn vrouw en ik gingen met onze twee dochters in de auto van een dochter eerst naar Meppel om daar te lunchen. Het is een aantrekkelijke stad, waar we voor het eerst kennis mee maakten. Mijn boerenomelet smaakte me uitstekend. We waren niet de eersten, die bij ons verblijf arriveerden. Tot mijn genoegen warren onze bedden al opgemaakt.
Een kleinzoon met de achternaam Jorna had gegoogeld om te weten te komen waar die familie vandaan kwam. Dichtbij Wergea of in het Nederlands Warga is een buurtschap met de naam Jornahuizen of Jornahus. Daar stonden vroeger rond een meertje, nu droog gemaakt drie boerderijen en daar woonden de Jorna’s. Elk van de drie geslachten wordt gekenmerkt door bepaalde voornamen. Als een Jorna Johan of Wiebrand of Willem heet, dan behoort hij tot ons geslacht. Die kleinzoon gaat het allemaal bestuderen, maar die eerste avond ging het voortdurend over hun ervaringen. Ze waren ook op kerkhoven geweest en vonden daar inderdaad de naam Jorna terug. En dus gingen we met onze twee dochters op de terugweg via Jornahuizen. Als je de weg tussen Warga en Wartena volgt zie je daar bij een zijweggetje een grafmonument voor een Frans Jorna, die er een paar eeuwen geleden is begraven. Ik was er eerder geweest en kreeg toen een onbestemd gevoel. Zweefden hier nog de geesten van mijn voorouders?
De volgende dag huurden we tuk tuks en reden er in kolonne mee door het landschap rond het Lauwersmeer. Zonder dat we het echt merkten kwamen we op het oude land. We kwamen door een dorpje en ik merkte, dat de plaatselijk gebakken baksteen een eigen kleurenpatroon vertoonde, anders dan we uit ons rivierengebied gewend zijn. We waren nog wel in Nederland, maar duidelijk in een heel ander deel. In Zoutkamp lunchten we in een voormalige Gereformeerde kerk met rondom een fraaie parkaanleg. Terug op onze basis kon ik even lekker slapen. Daarna maakte ik een wandeling en die herhaalde zich ’s avonds in het donker.
Het Lauwersmeergebied heeft erg weinig verlichting en weinig boerderijen. Het is vaak erg donker. We verlieten het terrein via een brug. We liepen over een zandpad door een stukje bos en kwamen in een uitgestrekt rietland met hier en daar een boom of struik. Op een kruispunt stopten we en gingen de sterrenhemel bekijken. Wat een verschil met onze drukke thuisbasis. De Grote Beer (een steelpan) was al snel ontdekt en daarmee ook de Poolster. Alle sterren en planeten maken elke dag een cirkelvormige baan rond die Poolster. Ik vroeg: Wie heeft de Melkweg al gezien? Dat is een lichte band over de hemelkoepel. Ik legde uit, dat onze Melkweg bestaat uit een massa sterren in een cirkelvormige schijf. Als je dwars door die schijf kijkt, zie je de Melkweg. En toen was het zondag, maar het weer zag er niet best uit. Vol goede moed gingen we op weg naar de botenverhuur, want we zouden gaan varen op het Lauwersmeer. Maar helaas het ging steeds harder regenen. We moesten de boottocht afblazen en gingen dus maar koffie drinken in een restaurant bij het veer naar Schiermonnikoog.
Thuis was het lunchen en inpakken geblazen. Zelf deed ik een flinke dut. Uiteindelijk kon iedereen weer vertrekken. En wij gingen naar Jornahuizen en zo weten ook mijn twee dochters waar de Jorna’s vandaan komen. We hebben weer flink genoten van ons samen zijn in zo’n mooie omgeving. Bedankt allemaal.
17e Jaargang, Nr. 773.