John Ch.M. Jorna

ZE ZIJN BIJZONDER, ZO BLIJKT

Dit jaar ben ik eind mei negentig geworden. Ik ben dus nu in een kroonjaar. Dus ging ik eens nadenken over eerdere kroonjaren. Mijn eerste kroonjaar was in 1944, dus nog tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik werd tien jaar en zat in de vierde klas van de Onze Lieve Vrouweschool voor jongens, met bijna alleen fraters voor de klas. Vrij kort na mijn tiende verjaardag begonnen de landingen in Normandië. De Geallieerden rukten tamelijk snel op. In Nederland zouden ze te maken krijgen met meerdere rivierovergangen en de Britse Veldmaarschalk Montgomery kwam met een plan in één keer alle bruggen door parachutisten te laten veroveren. Dat plan heette de operatie ‘Market Garden’. Wij woonden in Arnhem en de Rijnbrug zou ook veroverd moeten worden. Dat lukte, maar de Britse parachutisten konden maar drie dagen stand houden. Als de Britten na de verovering van de Waalbrug bij Nijmegen onmiddellijk waren doorgestoten was het plan gelukt. Helaas moesten ze eerst thee drinken. Zo gaven ze de Duitsers de kans bij Elst een verdedigingslinie op te zetten.

Arnhem werd niet bevrijd. De Duitsers dwongen de inwoners te evacueren. De stad werd tot krijgsbuit verklaard. Met vrachtauto’s kwamen ze naar Arnhem om daar te plunderen. De evacuatietijd brachten we door Oostelijk van Apeldoorn vlak bij de spoorlijn Apeldoorn-Zutphen. Midden april werden we daar door Canadezen bevrijd. In juli konden we weer naar ons beschadigde huis in Arnhem.

Mijn tweede kroonjaar was in 1954. Op mijn verjaardag was ik bezig met mijn eindexamen van de kweekschool voor onderwijzers, Sint Ludgerus in Hilversum. Op 31 mei kreeg ik mijn diploma met aantekening j voor Lichamelijke Oefening en later aantekening r voor Handenarbeid. Een Godsdienstdiploma had ik al. Ik kreeg één vrije dag op 1 juni en op 2 juni stond ik voor de klas in Spijk bij Lobith. Door te weinig kinderen in het dorp moest de school daar sluiten. Ik heb er ruim twee jaar gewerkt. Daarna kreeg ik een baan op de Onze Lieve Vrouw van Fatimaschool in Arnhem. Intussen studeerde ik voor de Middelbare Akte Aardrijkskunde wekelijks in Utrecht.

Toen kwam in 1964 mijn derde kroonjaar. Ik verliet het Lager Onderwijs en stapte over naar het Voortgezet Onderwijs, met name het nog jonge Niels Stensen College in Utrecht. Daar heb ik tot 1994 gewerkt en toen ging ik met pré- pensioen. Wij waren op 26 oktober 1961 getrouwd en woonden op een flat in de Arnhemse wijk Presikhaaf. In de koude winter van 1963 werd op 24 januari 1963 onze zoon Hans geboren. Het kroonjaar 1964 werd heel bijzonder. Op 14 augustus 1964 werd onze dochter Caroline geboren. Ze wordt dus binnenkort zestig jaar. Op de dag, dat zij in de H. Nicolaaskerk in Arnhem gedoopt werd kwam in het voor ons nog nauwelijks bekende Odijk Nico Mocking ter wereld. Hij werd in de pas geconsacreerde H. Nicolaaskerk in Odijk de eerste dopeling. Jaren later werden hij en Caroline een echtpaar. Ze kregen twee dochters, Esmee en Shari. Dat waren onze eerste kleinkinderen. Helaas is Nico overleden.

Maar niet alleen Caroline en de H. Nicolaaskerk zijn de enige, die hun zestigste verjaardag vieren. De Gemeente Bunnik van nu ontstond in 1964 door de samenvoeging van de gemeenten Bunnik, Odijk en Werkhoven en viert dus dit jaar  ook de zestigste verjaardag. Deze gemeente Bunnik goeit nog steeds, nu Westelijk van Odijk aan de overzijde van de Schoudermantel, de N229. Deze weg wordt voortdurend drukker en dat maakt het moeilijk een verbinding met de nieuwe wijk te realiseren. Merkwaardig, niet alleen bij mensen, maar ook bij dorpen komen de problemen met de jaren.

18^e Jaargang, Nr. 799.

EN HET BELANG VAN EUROPA EN DE REST VAN DE WERELD

Ik ben voor Joe Biden, maar ik twijfel aan zijn gezondheid en vooral aan zijn geestelijke vermogens voor de komende jaren. Biden zou zelf zo verstandig moeten  zijn af te zien van een mogelijke tweede termijn

Het bovenstaande deel van dit blog had ik getypt toe70n    ik besloot naar het acht uur journaal op NPO1 te gaan kijken. Daar was net het bericht binnen gekomen, dat Joe Biden bekend had gemaakt af te zien van een strijd voor een tweede termijn in het belang van de Democratische Partij en in het belang van zijn land. De komende vier maanden zou hij alle energie investeren in zijn presidentschap. Aan het eind van het journaal kwam nog de mededeling, dat hij Vice President Kamala Harris ziet als zijn meest geschikte opvolger. Zij is zeer populair onder jonge vrouwen. Ze heeft hard gestreden voor een recht op abortus. Het komt er nu op aan, dat de Democratische Partij zich eensgezind achter de eigen kandidaat schaart en in de campagne benadrukt hoe welvarend de VS onder het bestuur van Biden is geworden. Als je het land leidt naar een duurzame economie, dan geeft dat heel veel werkgelegenheid om die verandering naar duurzaamheid te kunnen maken. Dat is het grote verschil met de Republikeinen, die alles liever bij het oude laten met aardolie, aardgas en steenkool als energiebronnen in plaats van groene energie van waterkracht, zon en wind.

Een herhaling van een presidentschap van Donald Trump zou niet in het belang van Europa zijn. Het is twijfelachtig of Trump zijn idee uit de NAVO zou doorzetten en of hij de hulp aan Oekraïne zal voortzetten. Dan zou Europa  veel meer op eigen benen moeten komen te staan. Trump zal het niet aandurven de steun aan Israël te stoppen, want dan verliest hij de steun van veel joodse Amerikanen. Trump is ook een fel tegenstander van immigratie vanuit Latijns Amerika. De Democraten zijn wat dat betreft wat soepeler.

Er zal heel wat moeten veranderen in de VS, want Trump staat nu in de peilingen er veel beter voor. Het wordt er allemaal een stuk spannender op.

18^e Jaargang, Nr. 798.

EEN MENS KAN WAT MEEMAKEN

Piet Reckman is al jaren geleden overleden. We waren toen in het buitenland en hoorden het bericht van zijn overlijden op de toenmalige Wereldomroep. We belden onze dochter en die zorgde voor een condoleancekaart.  Zijn vrouw Jos zag ik vaak achter de krant op de tafel als ik er langs wandelde. Nu was haar tijd gekomen. Haar kinderen waren bij haar toen ze in een hospice de laatste adem uitblies. Afgelopen zaterdag hebben ze haar nog even door het dorp gereden en toen naar het crematorium gebracht. Daar hielden ze een korte plechtigheid.

Toen gingen ze naar het Wapen van Odijk, waar de familie uit de Achterhoek en vele vrienden verzameld waren. Een zoon en een dochter vertelden over haar bijzondere band met Chileense vrouwen en een kleine Chileense muziekgroep trad op. Dat was mooi en ook al die “naobers” uit het Oosten des Land maakten op mij een bijzondere indruk. Jos Reckman zal niet vergeten worden.

 Op de zondag moesten we voor ons doen vroeg op, want de dirigent-organist van de Katholieke kerk in Werkhoven nam afscheid na 45 jaar trouwe dienst. Een paar jaar geleden ontdekten we, dat deze René Verwer een oud-leerling was van de Fatimaschool in Arnhem. Toen wij eind oktober 1961 trouwden zat René bij haar in de klas. Nu hij met zijn nieuwe partner in Zevenbergen in het Westen van Noord-Brabant woont is het niet meer vol te houden om helemaal naar Werkhoven te rijden. Hij was weer erg blij zijn juf van vroeger te zien en wij waren best wel trots op hem.

Thuis haalden we eerst de gemiste slaap in. ’s Middags nam ik een Magazine van Greenpeace door. De nieuwste actie van de natuur- en milieubeweging richt zich op het leven in de diepzee. Dat wordt bedreigd door mijnbouwondernemingen, die de delfstoffen in de bodem van de diepzee  willen gaan winnen. Daar valt veel geld mee te verdienen, maar helaas ten koste van planten en dieren, die daar in de diepte leven.

Vroeg in de avond kwam een Chileens echtpaar binnen wippen. Toen ze mijn vrouw steeds misten vroegen ze mij waarom ze er niet was. Ik vertelde over haar ziekte. Nu kwamen ze een cadeautje voor ons beiden brengen, een bundel liefdessonnetten van de Chileense dichter en Nobelprijswinnaar Pablo Neruda. Daarmee lieten ze merken hoezeer zij onze vriendelijke belangstelling voor hun aanwezigheid in Odijk op prijs stellen. Hij is als kind met zijn ouders uit Chili naar Nederland gevlucht toen daar de democratische gekozen President Allende vermoord werd. Hij is in Driebergen opgegroeid. Toen hij voor een bruiloft in Chili was kwam het spreekwoord uit: Van een bruiloft komt een bruiloft. Hij ontmoette er zijn huidige vrouw. Samen hebben ze drie zonen.

Toen kwam de wijkverpleegkundige  van de Buurtzorg binnen om mijn steunkousen uit te trekken. Daarvoor moet je flink kracht zetten en dat kon mijn vrouw niet meer. Ze vertelde over de Buurtzorg. Er zijn zelfsturende teams. Er is geen duur betaalde leiding. Zo is er geld over  voor een hogere inschaling, voor een auto en keurige uniforme kleding. Toen mijn vrouw ziek werd, stonden ze voor haar klaar. Ze was heel blij te horen, dat de Chileense vrouw nog ruimte heeft in haar mobiele pedicurepraktijk. Daar is veel vraag naar, merken ze vaak. Contactgegevens worden genoteerd en ze belooft ook haar collega’s te informeren.

Wat is het heerlijk zo ontspannen met buitenlanders te praten , hun waardering te merken. Dus zo ziet een huis van Nederlanders er van binnen uit. Mijn studeerkamer noemen ze een museum. Wat is het toch fijn, dat onze Nicolaaskerk een gastvrije herberg wil zijn, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.

18^e Jaargang, Nr. 797.

ZIJN WE MINDER GOEDGEEFS GEWORDEN?

Het was maar een betrekkelijk klein bericht in mijn dagblad. Wat mij opviel was, dat er een verband werd gelegd met het feit, dat veel mensen niet meer aan een kerk zijn verbonden. Vroeger leerde je daar, dat je door te geven aan de Kerk, de Missie en de Armenzorg, dat je daardoor zalig werd en na je dood het Koninkrijk Gods zou binnen gaan. Het is wat oude kerkelijke taal. Je zou zo een plekje in de hemel verdienen. Maar als je niet gelooft in een hiernamaals na je dood, een hemels paradijs, waarom zou je dan nog aan weldadigheid doen?

Dat moet je eigenlijk vragen aan de mensen, die al die stichtingen oprichten. Maar stel, dat je in je familie veel mensen hebt verloren aan een bepaalde ziekte. Ik ben een paar jaar terug twee broers verloren en beiden hadden een vorm van kanker. Ik hoorde, dat een nabij familielid waarschijnlijk lijdt aan dementie. Ik stuurde een mail en vertelde daarin, dat twee van mijn beste vrienden hun vrouw aan die ziekte hebben verloren en dat een Oostenrijkse vriend na zeventig jaar vriendschap aan dementie was overleden. Als je dat meegemaakt hebt, willen best veel mensen er iets aan doen

Goede doelen steun je omdat je hoopt, dat er tegen een nare ziekte een geneesmiddel komt, zodat een kind of kleinkind of je oma met dat geneesmiddel geholpen kan worden. Het kan ook zijn, dat je aan de armoede in veel landen een eind wilt maken. Kan daarbij eigenbelang een rol spelen? Jazeker, want als er welvaart is gekomen in een land, kunnen ze daar de producten van onze industrie kopen. Je kunt een milieuorganisatie steunen omdat je door schone lucht of schoon water minder kans loopt om ziek te worden. Je kunt jouw provinciaal landschap steunen om dat je het fijn vindt in de natuur te wandelen of te fietsen. En dat geldt ook voor de landelijke organisatie Natuurmonumenten.

Je moet natuurlijk wel zo slim zijn, dat je dat eigen belang voor jou bij een goed doel ook begrijpt. Het kan uiteraard ook zo zijn, dat er geen sprake is van eigen belang bij een willekeurig goed doel, maar het geeft je een fijn gevoel meegeholpen te hebben aan dat goede doel. Toch wordt er minder gegeven, zo blijkt uit onderzoek. Vluchtelingenwerk Nederland helpt vluchtelingen in Nederland bijvoorbeeld bij het leren van de Nederlandse taal  De Stichting Vluchteling helpt vluchtelingen overal in de wereld. Maar als je niets van vluchtelingen wilt weten, ga je dan die stichtingen steunen?  En als Jezus van Nazareth ons leerde de vreemdeling te verwelkomen, hem gastvrijheid te bieden en te eten te geven? Wat dan? Zou je zelf ooit de kans lopen te moeten vluchten, bijvoorbeeld omdat de zeespiegelstijging geheel uit de klauwen is gelopen? Of denkt u daar maar liever niet over na? Tsja, al die Arnhemmers, die in 1944 op last van de Duitse bezetter de stad moesten verlaten hadden nooit gedacht, dat hun dat zou overkomen. Ze hadden evenmin gedacht, dat de Nazi’s ons neutrale land zo maar zouden binnenvallen. Veel mensen lezen geen kranten, maar over een Russische  aanval op de EU wordt af en toe in onze dagbladen wel degelijk geschreven. Is het dan een goed doel lid te worden van een politieke partij, die wil, dat de NAVO zich volop gaat bewapenen met de modernste wapens? En weet u, dat de contributie van een politieke partij aftrekbaar is voor de inkomstenbelasting?

Goede doelen steunen is zeer zinvol. Je hoeft echt geen lid van een Kerk of religie te zijn om dat te begrijpen. Of vindt u die reis naar Thailand toch veel belangrijker?

18^e Jaargang, Nr. 796.