John Ch.M. Jorna

EN VOORUITBLIK

Als ik aan het jaar 2023 denk, krijg ik vooral het gevoel van veel narigheid. Doordenkend komen er ook vreugdevolle momenten naar voren. De vaste bezoekers hebben er veelal reeds in gedeeld. Ik verloor mijn enige zus. Ze was al zo’n vijf jaar bedlegerig. Voor haar was het bepaald geen pretje. Haar dood was als zo vaak een bevrijding. Toch is het leuk om een streekblad te ontvangen, waarin over haar een lovend artikel staat. Ik mag trots zijn op mijn zus Angèle.

Zo stierven hier in het dorp een aantal verdienstelijke mensen, waarmee ik vaak ben opgetrokken. Dan is de eerste, die ik noem Arda. Ze was jarenlang godsdienstlerares op de openbare school. Als er dan een kamp was met groep acht (toen nog de zesde klas), ging ze mee, net als mijn vrouw. Dat was genieten. Ze werkte ook mee aan het “Veertigdagenboekje”, een verzameling teksten ter overweging in de Vastentijd. Haar lidmaatschap van de “Coalitie voor de Mensenrechten” vond ik het meest bijzonder. Jarenlang was er in de Vredesweek in september een bijeenkomst onder het thema Mensenrechten. Ik vond dat altijd heel bijzonder. Arda was ook de vrouw, die met het idee van een Noodfonds Bunnik kwam. Soms kloppen mensen in nood aan bij de gemeente, maar die kan hen niet helpen. Ze vallen onder geen enkele regeling. Dan biedt het Noodfonds Bunnik een oplosing., De drie Caritas-afdelingen van de Rooms-Katholieke Geloofsgemeenschappen en de drie Diaconieën brengen de helft van het fonds bijeen en de gemeente de andere helft.

Tsja, en Jos Aben. Een eenvoudig man. We kenden hem vroeger als eierboer, die wekelijks bij zijn klanten eieren bezorgde. Daarna maakte ik hem mee bij volleybal en de laatste jaren bij het koffie drinken na de viering in onze H. Nicolaaskerk. Opeens was hij er niet meer.

Bij alle narigheid denk ik ook aan de vele oorlogen: Oekraïne, Gaza, Jemen, Soedan, Mali, Venezuela en van die kleine lokale conflicten, die maar zelden de krant halen. Ik dacht soms, dat er eindelijk een eind zou komen aan al die oorlogen. We gingen de zinloosheid begrijpen. Maar elke keer zijn er weer machtsbeluste idioten als Poetin en de Hamas-beweging, die weer beginnen.

Maar er waren ook leuke dingen. We vierden in mei de verjaardagen van mijn vrouw en mij samen en nodigden veel familieleden uit. Corona had het een paar jaar moeilijk gemaakt elkaar te ontmoeten. Het was mooi weer en zowel in de tuin als binnen was het reuze gezellig. Dan was er het familieweekend in het Lauwersmeergebied. Een groot succes, omdat iedereen zich voluit inzette En eindelijk maakten we kennis met die leuke vriendin van een kleinzoon. Een andere kleinzoon beëindigde zijn studie en ging zijn digitale baan vanuit Spanje uitvoeren.

En er waren twee jubilea. In 1972 nam ik het initiatief om een Scouting-groep in Odijk op te richten. Die bestond nu vijftig jaar. In 1997 hielp ik bij de oprichting van een lokale progressieve partij, Perspectief 21, waarin PvdA en GroenLinks samenwerken. In maart 1998 kwamen er vier leden van P21 in de Bunnikse Raad. De fractie groeide elke periode en vormt al jaren de grootste partij in de Gemeente Bunnik. We hebben twee wethouders naast een van D66. CDA en VVD vormen de oppositie. Best aardig, dat men landelijk ons goede voorbeeld heeft gevolgd.

En dan het jaar 2024. Wat staat ons te wachten. Vrede op aarde? Daar kunne we met Kerstmis alleen maar over zingen. Een nieuwe regering? Als het een vier-partijen-regering wordt, dan is het voor links vast verdienstelijk oppositie te voeren.

In Odijk vieren we in 2024 het zestigjarig bestaan van onze H. Nicolaaskerk. Die werd door de toenmalige veel kleinere groep Katholieken met jarenlang sparen zelf opgericht. Dat valt zeer te bewonderen.

En als ik het vol houd, dan hoop ik in het jaar 2024 de negentigjarige leeftijd te bereiken. Dat is echt iets om op vooruit te blikken.

17^e Jaargang, Nr. 785.

OF FIJNE FEESTDAGEN?

Bij een club van mijn vrouw werd het traditionele Kerstdiner opeens het Eindejaar diner. Christelijke feestdagen worden door sommige mensen dood gezwegen. Kerstkaarten laten kerstbomen zien en Kerstmannen en elanden en arresleden, maar niets van het echte Kerstgebeuren, de geboorte van Jezus in een grot, die door de herders als stal werd gebruikt, want in de herberg was voor Maria en Jozef geen plaats meer. Dan doet mij dat denken aan de actualiteit. Voor vreemdelingen is in Nederland geen plaats meer. Het doet mij ook denken aan Kerstmis 1944. Alle Arnhemmers waren door de Duitse bezetters uit huis en haard verdreven . De stad werd door hen tot krijgsbuit verklaard. Er zijn stiekem gemaakte foto’s van Duitse vrachtwagens, die meubels en andere waren uit huizen slepen, want er zijn in Nazi-Duitsland tekorten.

Toch vierden de Katholieke evacuees (zo werden vluchtelingen toen genoemd) in een protestant wijkgebouw Samuel de Nachtmis. Pater Picard M.S.C. was daar onze zielzorger. Later was hij op het Katholiek Gelders Lyceum onze godsdienstleraar. Maar als ik nu aan een jonge vrouw vraag of ze weet wat we met de feestdagen  en nu Kerstmis vieren blijft zij het antwoord schuldig. Is dat de schuld van de buitenlanders? Nee, we zijn zelf de schuldigen, die onze cultuur om zeep helpen. Het is niet alleen de kennis van het christelijk geloof, die verloren gaat, ook allerlei christelijke opvattingen gaan verloren. Want die Jezus van Nazareth, waarvan de wereld morgen de geboorte viert leerde ons om vreemdelingen zonder huis gastvrij bij ons op te nemen. Je kunt het allemaal terugvinden in de verhalen over Jezus in de vier evangeliën in het Nieuwe Testament van de Bijbel.

Ook al ben je helemaal niet godsdienstig, je kent vast wel het gezegde “Doe het kwaad , dat u geschiedt, ook aan een ander niet”. Eigenlijk komen al die gedragsregels daarop neer. We kunnen best weer opnieuw vluchteling worden en dan hopen we elders goed opgevangen te worden. Ondenkbaar? Als die zeespiegelstijging flink hoger uitpakt dan we nu berekend hebben en Laag Nederland moet vluchten, dan is het al zover. Ook al duurt het nog lang, het is best mogelijk. Ik lees pessimistische verhalen over de kwade bedoelingen van Vladimir Poetin. Moeten we straks vluchten voor de Russen?

Gelukkig zijn er nog veel goede mensen in Nederland. Ze werken als vrijwilliger bij een voedselbank. Ze werken als vrijwilliger bij vluchtelingenwerk/Taalmaatje en leren buitenlandse vluchtelingen goed Nederlands spreken en verstaan. Of werken bij de Zonnebloem of het Rode Kruis en bezoeken regelmatig eenzame mensen of organiseren gezellige bijeenkomsten. Er zijn in Nederland heel veel vrijwilligers en ze doen allemaal heel goed werk  zonder er voor betaald te krijgen. Ze volgen het goede voorbeeld van hun ouders. Het is een kwestie van goed opvoeden. Maar lukt dat nog in het ik-tijdperk? Wat moet een kind met ouders, die er de kantjes vanaf lopen?

Kerstmis is ook een moment van bezinning. Hoe is het  afgelopen jaar met Nederland gegaan. Wat vind ik van de uitslagen van de verkiezingen voor de Tweede Kamer? Hoe denk ik over 2,5 miljoen mensen die op een partij hebben gestemd, die niet veel op heeft met vreemdelingen? Hoe doet mijn woongemeente het bij de woningbouw? Komen er voldoende  (minstens 30%) sociale huurwoningen bij? Doet mijn woongemeente haar best om vluchtelingen op te vangen? Wat vind ik van mensen, die zo tegen vreemdelingen opvang te keer gaan? Oei wat een moeilijke vragen. Maar een Zalig Kerstfeest komt er niet vanzelf. Daar moeten we met zijn allen hard aan werken

17^e Jaargang, Nr. 783.

EEN STERFTEOVERSCHOT  EN TOCH GROEI

Nederland is een van de dichtst bevolkte landen van Europa en toch blijft het aantal inwoners maar toenemen. Ik ken jonge mensen, die vinden, dat ze daarom geen kinderen willen krijgen. Een lager aantal inwoners zou ons land een prettiger leefklimaat geven.

Er worden in Nederland al vanaf 1975 zo weinig kinderen geboren, dat er op den duur een bevolkingsdaling gaat optreden. Per vrouw worden gemiddeld
1,5 tot 1,7 kinderen geboren. Voor een constante bevolking zijn gemiddeld 2,1 kinderen per vrouw nodig. Er waren nog veel ouderen, maar die zijn nu vrijwel allemaal met pensioen.  Daardoor treden er flinke tekorten op de arbeidsmarkt op. Vooral in het onderwijs en de zorg zijn die tekorten zorgwekkend. In andere sectoren zijn ook tekorten, maar die worden door buitenlanders opgevuld. Er wordt in veel sectoren Engels gesproken, maar juist in het onderwijs en in de zorg is het wenselijk dat mensen Nederlands spreken en verstaan. Het gemopper over de vele arbeidsmigranten is dus dwaas. Die mensen zijn heel hard nodig en het bedrijfsleven heeft dat dan ook duidelijk laten blijken.

Tsja, maar die mensen moeten ook ergens kunnen wonen en dus zijn gemeenten actief bij het zoeken naar oplossingen, bijvoorbeeld door flex-woningen in mijn eigen gemeente Bunnik en onze buurgemeente Houten. Je daartegen verzetten is dus erg dom. Veel arbeidsmigranten gaan na een tijd weer terug naar hun eigen land. Ze hebben met de hoge lonen in Nederland flink gespaard om in hun moederland een eigen huis te kunnen bouwen. Maar er zijn ook arbeidsmigranten, die zich definitief in Nederland vestigen. Dat bijna voortdurende vestigingsoverschot maakt het sterfteoverschot onder de oorspronkelijke Nederlanders meer dan goed. Zo blijft het aantal inwoners toenemen.

Ik moet nog zien, dat de huidige vier partijen inderdaad zover komen, dat ze een regering kunnen vormen met het daarbij horende coalitieakkoord. Het zou heel dom zijn, wanneer daarin wordt afgesproken het aantal arbeidsmigranten fors te beperken. De tekorten op de arbeidsmarkt zouden ernstige schade aan onze economie toebrengen.

17^e Jaargang, Nr. 782.

HOORT NIET IN ONZE REGERING

In de bijeenkomsten van een kabinet worden ook vertrouwelijke NAVO-zaken besproken. Iemand, die op vriendschappelijke voet met de Russische president Poetin verkeert, hoort daarvan geen weet te hebben. Zo’n iemand is Geert Wilders. Voor mij is dat al een doorslaggevende reden om de PVV duidelijk te maken, dat van de vorming van een kabinet met de PVV geen sprake kan zijn, ook al is die PVV de grootste partij.

Ik vrees, dat het gros van de PVV-stemmers daar geen weet van heeft gehad en nog niet heeft. De meesten van hen lijken me niet buitengewoon goed op de hoogte van dit soort zaken. Het is ook niet voor niets, dat de uitslagen van onze verkiezingen voor grote ongerustheid bij internationale organisaties als de EU en de NAVO hebben gezorgd.

Dat is nog maar een reden om de heer Wilders duidelijk te maken, dat een kabinet met de PVV er niet in zit. Wilders heeft in de afgelopen jaren ook veel vijanden gemaakt door zijn spottende opmerkingen in debatten en maar al te vaak nogal persoonlijke aanvallen.

Voorts zou de PVV een groot deel van haar programma moeten inslikken. Veel punten zijn voor andere partijen volkomen onacceptabel. Denk aan geen steun meer voor Oekraïne, uit de EU stappen, niet geloven in een klimaatverandering en een zeespiegelstijging of natuur onbelangrijk vinden en 140 KM per uur op de autosnelwegen rijden met meer CO₂ uitstoot en meer ernstige ongevallen..

We weten niet welke zeer capabele goed opgeleide en ministeriabele lieden stiekem met de PVV sympathiseren en bij de kabinetsvorming uit de kast zouden kunnen komen. Maar of zulke lieden voldoende geaccepteerd zullen worden door de Tweede Kamer valt te betwijfelen.

De besprekingen tussen de vier partijen, PVV, VVD, NSC en BBB zullen dus vooral gericht zijn op de vraag: “Hoe komen we eronder uit? “. Want afgezien van allerlei persoonlijke bezwaren begrijpen met name VVD en NSC dat ze aardig wat kiezers zullen verliezen als ze met de PVV in zee gaan. Veel mensen hadden geen enkel vermoeden, dat ze plotseling tot PVV-kompanen zou worden. Dan zal de conclusie worden, dat de vorming van een kabinet met de PVV niet mogelijk is.

Maar wat dan? Pieter Omtzigt zal dan waarschijnlijk pleiten voor de vorming van een zakenkabinet met niet duidelijk partijgebonden vakministers. Zou de Kamer er niet mee instemmen dan blijft slechts de optie van nogmaals verkiezingen over. Het land zal toch een regering nodig hebben. Te hopen is, dat die conclusie er al spoedig zal liggen. Niet alle partijen zullen juichen bij nog eens verkiezingen.  Ons kiezersvolkje heeft voor een moeilijk op te lossen probleem gezorgd.

17^e Jaargang, Nr. 782.

SLECHT VOOR ONS LAND

Als kind maakte ik de Tweede Wereldoorlog mee. We hoorden geallieerde bommenwerpers over komen, die Duitse steden gingen bombarderen. We waren blij, dat er weer flink wat Duitsers zouden sterven. Achteraf  realiseerde ik me, dat dat blij zijn om de dood van mensen niet goed was. Toen wij bevrijd waren en de Duitsers zich hadden overgegeven, ging de oorlog tegen Japan nog een tijd door totdat daar de twee kernbommen op Nagasaki en Hirosjima vielen en ook Japan capituleerde. Ik ging begrijpen dat oorlog iets vreselijks is. Ik leerde bij geschiedenis, dat Europa steeds weer geteisterd is door oorlogen. Door betere wapens werden de gevolgen steeds ernstiger. Zo werd ik voorstander van een Verenigd Europa. De titel van het opstel voor Nederlands bij het eindexamen HBS-b was “De Verenigde Staten van Europa”. In mijn lessen aardrijkskunde toonde ik mij altijd weer een groot voorstander van de Europese integratie. Ik was blij met de EGKS en blij met de EEG. Uiteindelijk werd dat de Europese Unie. Door de vrijhandel tussen de lidstaten en door het vrij verkeer van werknemers en kapitaal nam de welvaart enorm toe. Frankrijk en Duitsland werkten nu samen in plaats van met elkaar oorlog te voeren. Er is al zo’n vijfenzeventig jaar vrede en welvaart door ons samengaan in de EU. Dan raak je verbijsterd door de Brexit. Maar de schrik slaat me om het hart als een op de vier Nederlanders op een partij stemt, die wil, dat Nederland uit de EU stapt. Zo’n partij is ongeschikt om regeringsverantwoordelijkheid te dragen.

Ze zijn boos omdat de EU soms met steun van de Nederlandse premier wetten uitvaardigt, waar zij het niet mee eens zijn. Tijdens de Coronapandemie sloten veel landen hun grenzen. Noodgedwongen gingen Nederlanders in hun eigen land op vakantie. En wat hoorde je vervolgens? We hebben nu ontdekt hoe mooi ons land eigenlijk wel is. Natuurlijk moeten we dat ondanks alle autowegen en alle stedengroei liefst zo houden. De veehouderij en het autoverkeer stoten veel stikstofverbindingen uit. Dat zijn eigenlijk meststoffen. Die meststoffen dwarrelen neer op onze bossen en heidevelden. Te veel mest is niet goed en zo gaat onze natuur kapot. Jammer voor al die mensen, die zo genoten van de schoonheid van ons land en jammer voor de mensen die hun geld met toerisme verdienen. In het ik-tijdperk denken veehouders vooral aan hun eigen bedrijf en niet aan de campings en hotels in onze natuurgebieden. De EU wil, dat overal het natuurschoon behouden blijft. Wat vindt U?

Kent u het begrip “Koude Oorlog“ nog? Ik herinner mij, dat ik heel kort na de bevrijding tegen mijn vader zei: “Wat is het toch fijn, dat we nu eindelijk vrij zijn. Het antwoord van mijn vader joeg mij schrik aan. “Ik ben bang voor een nieuwe vijand, de Russische communisten”. Tot 1989 duurde die angst voor de Russen. Alle lidstaten van de Navo zorgden ervoor goed bewapend te blijven. Tussen Oost en West richtten de lidstaten van het Warschau-Pakt het IJzeren Gordijn op. Toen we met ons gezin op vakantie waren in Wieda in de Harz keken we vanaf een heuveltje naar de Oost-Duitsers, die bezig waren dat IJzeren Gordijn nog verder te versterken. Dat was in 1974. Zo maakte ik nog vaker kennis met dit IJzeren Gordijn en met de tweedeling van Berlijn en de Muur tussen Oost en West. In die tijd was een zekere Poetin voor de Russische geheime dienst in Oost-Duitsland actief. We zijn eigenlijk bang, dat hij het niet goed kan hebben, dat al die Oost-Europese landen nu lid zijn van de EU en van de NAVO. We vertrouwen hem niet erg. Maar een zekere Wilders is bevriend met hem. Zo’n Russen vriend mag nooit premier van Nederland worden.

17^e Jaargang, Nr. 781.