John Ch.M. Jorna

WAT ZIJN SOMMIGE MENSEN ONVRIENDELIJK 

Odijk is een leuk dorp om te wonen. De mensen zijn er vriendelijk en zeggen elkaar op straat goedendag. Wij houden niet zo van dikdoenerij. In de sportclubs ontmoet je mensen van alle rangen en standen. We zijn in Odijk ook erg behulpzaam. Het is een heel sociaal dorp. We komen voor elkaar op en we weten elkaar te vinden als we iets voor elkaar willen krijgen. Bij de gemeente weten ze dat ook. 

Af en toe denk je, dat er iets aan het veranderen is. Utrecht en Zeist liggen niet ver weg en zo komen er ook mensen wonen, die een dorp niet zo gewend zijn. Het kost hen moeite te integreren. Daarom ben ik met het idee gekomen nieuwkomers een integratiequiz aan te bieden. Die vind je op de site van de gemeente Bunnik: www.bunnik.nl . 

Odijk heeft ruim vijfduizend inwoners en toch twee flinke supermarkten. Ze zijn redelijk goedkoop, ook vanwege de onderlinge concurrentie en trekken daardoor klanten uit de wijde omgeving. Of het nu daaraan lag, maar toen ik afgelopen zaterdag morgen bij de winkels stond, kreeg ik heel veel geïnteresseerde mensen, maar af en toe kwam er een nors nee als ik vroeg of ik iets mocht vragen. Sommige mensen hadden gewoon haast en zeiden vriendelijk, nee sorry, ik heb haast. Maar met de meeste mensen kreeg ik goed contact. Het ging zo anders dan vorige keren. Nu moest ik de mensen echt aanspreken. Het ging zo: Goede morgen mevrouw! Mag ik u iets vragen? Ja? Weet u al of u aanstaande donderdag gaat stemmen. Als ze ja zeiden, dan vroeg ik of ze al wisten op welke partij. Vaak zeiden ze dan nee of ik weet het nog niet zeker. Dan zei ik, dat ik ze mooi kon helpen. Ik had een A6 papiertje gemaakt, waarop je kon zien, hoe je bij de verschillende kieswijzers kunt komen. Dat waardeerden de meeste mens heel erg. Ik hoop, dat ik het opkomstpercentage iets omhoog heb gekregen. En af en toe kreeg je echt aardige gesprekken, zoals met een vrouw, die zei SP te willen stemmen, maar kennelijk niet wist, dat de SP nogal eurosceptisch is. En wat valt er voor FEMNET nog vreselijk veel te doen, want het waren vooral vrouwen, die niet zouden gaan stemmen. Ik zei, dan of ze wisten, dat hun betovergrootmoeders hadden gevochten voor vrouwenkiesrecht. Een keer flapte ik er zachtjes uit, dat ze vroeger dachten, dat vrouwen te dom zijn om te gaan stemmen.  

Heel wat kinderen mocht ik blij maken met een sleutelhanger of een molentje of een ballon, maar de volgende keer moet er wel wat meer van dat materiaal zijn. Via de kinderen kom je immers in contact met de ouders. Heel leuk vonden de mensen een zandloper, die aangeeft dat de vijf minuten douchen voorbij is. Maar ik miste een eenvoudige vijf- of tienpuntenfolder, die je de mensen kunt aanbieden zonder hele gesprekken. We hadden ook te weinig kranten om huis aan huis te bezorgen in de gehele gemeente. Ik weet nog niet of er te weinig besteld zijn of dat we op rantsoen zijn gezet. Zelf denk ik, dat in onze gemeente folderen goed werkt. Die lui van GroenLinks zijn tenminste actief. Ik was trouwens de enige, die op De Meent bij de winkels stond.  

Wat ben ik benieuwd over de uitslag van aanstaande donderdag! Misschien horen we de Nederlandse uitslag ook pas op zondag. Wie kan mij dat vertellen? Ik hoop, dat de eurofiele partijen het goed gaan doen, dat ze veel stemmen trekken van de grote partijen, die met de eurosceptische wind meewaaien. Wat wordt het?

Jaargang 2, Nr. 14

Dreigen met de dood van miljoenen: Daaraan wil ik mijn vrijheid niet danken 

Al sinds de grote demonstraties tegen de kernraketten in de jaren tachtig procederen nu nog bijna tweeduizend Nederlanders tegen de staat. Elke keer wordt er weer een nieuwe rechtsgang gevonden. Er ligt een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, dat het gebruik van kernwapens of het dreigen daarmee, zelfs het treffen van voorbereidingen daartoe in strijd is met het internationaal humanitair oorlogsrecht. Het gebruik van kernwapens zou immers miljoenen slachtoffers onder burgers veroorzaken en dat is verboden. 

De Nederlandse rechterlijke macht steunt in alle opzichten dit Nederlandse regeringsbeleid. Je kunt het nauwelijks geloven. Die zich christelijk noemende partijen als CDA en CU, die in de Bijbel lezen, dat Christus tegen Petrus zegt, dat hij het zwaard in de schede moet houden en die internationaal solidaire PvdA zien er geen been in miljoenen te doden. Hoe kun je in geweten nog op zulke partijen stemmen? Als daartegen gedemonstreerd wordt op luchtmachtbases dan zijn Nederlandse rechters altijd bereid de demonstranten tot gevangenisstraf te veroordelen. Maar het ergste is, dat ons hoogste rechtscollege, de Hoge Raad, keihard tegen de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in, het dreigen met kernwapens rechtmatig heeft verklaard. Internationaal recht gaat altijd boven nationaal recht. 

Op 16 februari 2009 hebben wij bij de rechtbank in Den Haag de Hoge Raad vanwege deze misdadige uitspraak aangeklaagd. Op 1 april 2009 heeft de rechtbank uitspraak gedaan en onze aanklacht verworpen. De motivatie ging in twee lijnen. Het proces zou een herhaing van een eerder proces zijn. Maar intussen ligt er wel een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof en die moet in dit nieuwe proces worden betrokken. Bovendien kun je pas procederen tegen een misdaad, wanneer die begaan is. Dus nadat de Hoge Raad de misdadige uitspraak heeft gedaan. De tweede lijn is, dat het in deze zaak gaat over ideële zaken en niet om materiële, waarover het recht gaat. Ging het dus om een paar centen, dan mochten we procederen, maar nu het om idealen gaat doet de rechter geen uitspraak. Dat is weglopen voor je verantwoordelijkheid, want ons doel is nu juist om de enorme materiële, lijfelijke en geestelijke schade van een kernoorlog te voorkomen. Dus gaan we in hoger beroep. 

De meeste medestanders zullen wel mee blijven procederen, maar we zijn keurig in de gelegenheid gesteld om af te haken. Maar wie kan zich erbij neerleggen, dat het nog steeds staand beleid is, dat wij bereid zijn tot het begaan van een nucleaire massamoord. We worden geregeerd door potentiële oorlogsmisdadigers. Och het zal zo’n vaart net lopen, hoor ik vele brave medeburgers al zeggen. Zo vraag ik mij elke keer weer af, hoe het mogelijk was, dat al die brave Duitse burgers Hitler en zijn trawanten aan de macht lieten komen. Zo vragen zoveel mensen zich af, hoe het mogelijk is, dat mensen bereid zijn hun medeburgers te doden in voormalig Joegoslavië of in Rwanda of Burundi of Soedan of Afghanistan. Werken aan een vreedzame wereld is ieders opdracht.

Jaargang 2. Nr. 13.

INTEGERE OBJECTIEVE RAPPORTEN BESTAAN NIET, ZEGT DE BRANCHE 

Volksvertegenwoordigers en burgers worden gemanipuleerd door middel van zogenaamd objectieve rapporten van externe adviesbureaus, die door gemeenten, provincies en rijksdiensten worden ingeschakeld. Bij controversiële plannen eist de raad vaak een neutraal advies van een extern onderzoek- en adviesbureau. De gedachte is, dat de ambtenaren te veel onder invloed zouden staan van de betreffende wethouder. Inmiddels blijkt het maar al te vaak voor te komen, dat het rapport of het advies wordt toegeschreven naar de door de wethouder gewenste conclusie. Zo worden raadsleden en insprekende burgers op het verkeerde been gezet. Democratische rechten worden geschonden. De slechte naam van de politiek wordt nog slechter. “Ze doen toch wat ze willen”, zeggen de burgers. “Waarom zou ik nog gaan stemmen?” “Zie je wel! Het zijn allemaal zakkenvullers, die politici!” roepen populisten en zo groeit de aanhang van Pim of Jan of Geert. 

Hoe zou je aan deze misstanden een eind kunnen maken? Moet er een wettelijke regeling komen of kan de branche zelf orde op zaken stellen? Dat zou het mooiste zijn. Ik dacht aan iets als een ambtseed of een integriteitcode met belofte of een erkenningsregeling. Ik stelde het in 2008 aan de orde tijdens de jaarvergadering van het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap (KNAG). Mijn opmerking kreeg veel bijval en men merkte op, dat bij sociologen en geologen al een dergelijke erecode bestaat. Nu zijn er meer vakorganisaties op het terrein van ruimtelijk onderzoek en advies, dus ik begreep, dat het enige tijd zou vergen. Afgelopen woensdag was er weer een jaarvergadering en ik informeerde hoe het ermee stond. Een van de leden van het hoofdbestuur, werkzaam in de sector, nam de beantwoording voor zijn rekening. Het KNAG wil zich strikt neutraal opstellen. Er zijn zeer verschillende opvattingen over dit onderwerp. De sector zelf gelooft niet, dat objectiviteit mogelijk is. Elk oordeel is subjectief. Ook al zou er een regeling komen, dan zou die toch niet helpen. Bedrijven zijn afhankelijk van de opdrachtgevers en er moet brood op de plank komen. Ik weet het; werken in de sector is ook erg aantrekkelijk. Je verdient er meer dan als ambtenaar en hebt ook andere voordelen als een auto van de zaak. Dat laatste is tevens een reden voor grote ergernis. Al die externe adviezen kosten handenvol geld. Maar de conclusie is duidelijk. De branche zelf is niet bereid of in staat orde op zaken te stellen. Er moet een wettelijke regeling komen. Dat duurt jaren en er zal veel tegenwerking komen, gezien de financiële belangen. 

Wat kunnen we zelf doen? Volgend jaar zijn er weer raadsverkiezingen. Kandidatencommissies zijn al aan het werk. Programmacommissies worden samengesteld. Ik stel mij voor als onderdeel van het raadsprogramma 2010 een integriteitcode samen te stellen en ik vind, dat de fractie in de nieuwe raad moet eisen, dat bij elke opdracht aan een extern adviesbureau gevraagd wordt de code te ondertekenen. Mocht daar reden voor zijn, dan kan een burger een klacht indienen bij de gemeentelijke ombudsman of bij een onafhankelijke commissie voor bezwaarschriften. Uiteraard moet in de regeling rond de code de mogelijkheid van sancties worden opgenomen, zoals het tuchtrecht voor ambtenaren die kent. 

Op landelijk niveau zou eens bezien moeten worden of een zekere uitbreiding van het ambtenarenkorps van een gemeente niet veel goedkoper is dan het elke keer weer inschakelen van externe bureaus. Ambtenaren behoren te handelen naar eer en geweten. Ze weten, dat ze de raad niet te veel tegen zich in moeten nemen. GroenLinks heeft zelf ook heel wat wethouders. Wat vinden zij hiervan? In het beginselprogramma heeft onze afdeling niet voor niets het woordje “eerlijk” toegevoegd in de zin: “Wij zijn open en eerlijk naar onze kiezers”!

Jaargang 2, Nr. 12.