EEN MAN WAAROP HEEL NEDERLAND TROTS OP MAG ZIJN
Ja, ik ben trots op Titus Brandsma, want hij waagde het om zich openlijk te verzetten tegen het Nationaal Socialisme en de media tijdens de Duitse bezetting openlijk op te roepen geen propaganda voor het Nationaal Socialisme te maken. Je kunt hem met recht een verzetsheld noemen. Hij reisde in opdracht van de Rooms-Katholieke bisschoppen het hele land af en bezocht de redacties van katholieke media en legde hen uit, wat er fout was aan het Nazisme. Dat was onder ons Rooms-katholieken ook echt wel bekend. Veel katholieken sloten zich aan bij het verzet. Aanvankelijk waren er heel wat katholieken lid van de NSB, de Nederlandse tak van het Nationaal Socialisme. Het waren vaak middenstanders, die er economisch slecht voorstonden. Ze gaven Joden de schuld daarvan, zoals nu de buitenlanders de schuld krijgen van economische problemen. Eigenlijk is de heiligverklaring van Titus Brandsma een zeer actuele zaak. Daarom was ik lichtelijk verbijsterd om een stuk in De Volkskrant en om de reacties erop. Ik ben bang, dat het vooral onwetendheid is, waardoor er zulke dommigheden in dit toch hoogkwalitatieve dagblad terecht zijn gekomen.
Koppenmakers willen graag wat sensatie in hun koppen stoppen, maar ze zijn vaak nogal onwetend. In de kop zitten zo’n drie onjuistheden. Het wonder heeft Titus niet zelf verricht. God heeft de ordegenoot op voorspraak van Pater Titus genezen. Die door hoogwaardige medische specialisten tot wonder verklaarde genezing is in de ogen van de Kerk het bewijs, dat Titus Brandsma in nauw contact met God staat, dus in de hemel is opgenomen. Heiligverklaring betekent namelijk, dat iemand in de hemel is opgenomen, heilig is.
Titus is dus ook niet vanwege dat wonder heilig verklaard, maar vanwege zijn heilig leven. Daarbij kan men denken om zijn moedige verzet, om de troost, die hij zijn medegevangenen in concentratiekampen bood en om de vergiffenis, die hij zijn bewakers en beulen schonk. De heiligverklaring is ook niet zozeer bedoeld als een onderscheiding, maar meer om een voorbeeld te bieden aan anderen hoe je zou moeten leven. Daarom wordt het lezen van boeken met een levensbeschrijving van een heilige ook vaak aangeraden.
De tendentieuze manier van sommige delen van het stuk leidt er weer toe, dat abonnees met nare ingezonden brieven komen, waarmee ze alleen en vooral getuigen van het onwetendheid. Tsja, wie moet je daarvan de schuld geven? Hun gebrekkige opvoeding? Het moeizame onderwijs, de slechte kwaliteit van sommige journalisten? De antigodsdienstige stukkiesschrijvers in sommige kranten? De gebrekkige leeskunst van veel Nederlanders en daarbij een onvoldoende kritische houding tegenover het geschrijf in sommige kranten? Ik zou het niet weten Misschien hebben sommige medewerkers van de Volkskrant een wat slecht ontwikkeld geweten, speciaal waar het de Kerk betreft. Daarbij is de narigheid, dat het gedrag van sommige kerkelijke medewerkers niet bepaald brandschoon is
14e Jaargang, Nr. 691.