INDIVIDUALISSERING EN
VRIJWILLIGERSWERK
Soms hoor je klaagzangen dat het zo moeilijk is om in een vereniging mensen te vinden voor allerlei functies. Tegelijk lees je, dat Nederland het hoogste percentage van de bevolking aan vrijwilligers heeft. Hebben we misschien te veel verenigingen en clubjes en stichtingen en buurtinitiatieven? Wel is duidelijk, dat allerlei vrijwilligersbaantjes niet vanzelf vervuld worden. Er moet een goed vrijwilligersbeleid zijn en mensen moeten actief benaderd worden. Soms zie je plotseling een verjonging optreden. Wat een jonkies denk je dan en je vergeet even hoe vroeg je zelf vroeger al functies vervulde of zaken organiseerde. Bij Scouting zat dat met het patrouillesysteem ingebakken. Een ‘troep’ werd verdeeld in patrouilles van ongeveer zes jongens. Een was patrouilleleider (PL) en een ander assistent-patrouilleleider (APL). In onderling overleg werden de taken verdeeld en de PL gaf daarbij leiding. Bij de sport heb je een aanvoerder en daarnaast een elftalleider of een coach en een trainer. Leiding geven moet je van jongs af aan leren. Bij sommige is het aangeboren.
Bij ons in het dorp zouden struiken verdwijnen en vervangen worden door gras. Dat zou goedkoper zijn voor de gemeente. In enkele straten wilden de bewoners de mooie struiken niet kwijt. De mensen zien die struiken liever dan de geparkeerde auto’s, vermoed ik. Ze boden de gemeente aan om zelf de struiken en heesters te gaan onderhouden: snoeien, onkruid wieden en bemesten. Toen verhuisden sommige bewoners en de nieuwkomers werd gevraagd om mee te doen aan het groenonderhoud. Ze wilden het niet, want ze vonden dat een taak voor de gemeente. Hoe zullen ze reageren als de gemeentelijke lasten verhoogd worden? Ik was toch lichtelijk verbijsterd toen ik ervan hoorde. Ik zou haast naar die mensen toestappen om te vragen waarom ze zo weinig gemeenschapszin hebben. Of hebben ze altijd alles gekregen wat hun hartje begeerde en nooit ergens moeite voor moeten doen? Maar gelukkig zijn dit uitzonderingen.
Er is immers alle reden voor optimisme. Maandag, 13 mei werd in Den Haag weer de Ab Harrewijnprijs uitgereikt aan Lisa Paassen. Zij is coördinator van het Jongeren Advies Punt (JAP) in Leeuwarden. Vandaag werden de Appeltjes van Oranje, dit jaar Kroonappeltjes uitgereikt. Ook daar gaat het er om verdienstelijke vrijwilligersprojecten in het zonnetje te zetten en ze met een geldprijs te ondersteunen.
Maar gisterenavond was ik bij de uitreiking van de jaarlijkse wisselprijs “De Bronzen Uil”, waaraan geen geldprijs is verbonden. De winnaar mag een jaar lang een bronzen beeldje van een landende uil koesteren en zijn of haar naam komt met een bronzen plaatje op het voetstuk te staan. In de loop van de jaren is de prijs in de gemeente Bunnik behoorlijk bekend geworden. We merken, dat de prijswinnaars zich zeer vereerd voelen. In de gemeente Bunnik hebben GroenLinks en de Partij van de Arbeid in 1998 samen een lokale progressieve partij ‘Perspectief 21’ opgericht. Het bestuur heeft toen deze prijs ingesteld. De uitreiking levert de genomineerden elk jaar weer publiciteit op en dat geldt ook voor Perspectief 21. Natuurlijk hopen we, dat er veel mensen zullen worden geïnspireerd om ook vrijwilligerswerk te gaan doen.
Dit jaar was de aandacht gericht op nieuwe of hernieuwde initiatieven, die van belang zijn voor de Bunnikse samenleving. Inwoners werd gevraagd om zulke initiatieven voor de wisselprijs voor te dragen. In het dorp Bunnik kregen allerlei verenigingen de kans zich te manifesteren tijdens de Bunnik Fair. Voorheen was de jaarmarkt veel te commercieel geworden. Nu werd het weer een echt feest voor de gemeenschap.
In Odijk organiseerde het bestuur van het Dorpshuis samen met het personeel op het eind van de zomervakantie een feest “Odijk komt thuis”. Het werd een groot succes.
Voor de gehele gemeente Bunnik is de WMO-raad zeer actief. Met hun onderzoek naar de positie van de mantelzorger haalde ze een landelijk magazine. Daarnaast gaven ze talrijke adviezen.
De winnaar van “De Bronzen Uil 2013” werd het Snuffelhonk, een kringloopwinkel. Ze hebben een moeilijke tijd gehad. De verhuurder van hun loods wilde hen er uit. Het werd een conflict. De eigenaar verving de sloten. De mensen konden twee en een half jaar niet bij de spullen komen. Eigenlijk nu nog steeds niet. Maar ze huren nu een vrijgekomen winkel en draaien weer. Drie groepen worden blij gemaakt. De mensen, die spullen inleveren zijn blij, dat die overbodige zaken weer een nuttige bestemming krijgen. De kopers krijgen voor een zeer schappelijke prijs iets goeds. De opbrengst gaat naar een goed doel in het dorp Odijk en dan met name naar het onderhoud van het Witte Kerkje. Eigenlijk zijn er nog meer mensen blij: iedereen, die het milieu een goed hart toedraagt en alle vrijwilligers, die veel voldoening hebben van hun werk. Als u nu nieuwsgierig bent geworden: Het Snuffelhonk is te vinden op De Meent in Odijk iets links van de Jumbo.
In één week drie prijsuitreikingen aan vrijwilligers. Het zit wel goed met de gemeenschapszin en de sociale cohesie in Nederland.
Jaargang 6, Nr. 267.