FIETSEND EN VAREND GENIETEN
Het seizoen van wandelen, fietsen en varen is weer begonnen. Na de lange sneeuwrijke winter is mijn conditie weer op peil gekomen. En zo verliep de fietstocht door onze onvolprezen op één na mooiste provincie Utrecht weer vlotjes. Twaalf 55plussers waren komen opdagen. Vanuit Odijk fietsten we langs NS-Station Driebergen-Zeist langs Austerlitz naar Soesterberg. Dwars door het dorp heen kwamen we bij de afrastering van de voormalige vliegbasis Soesterberg. Daar had ik in de tachtiger jaren met duizenden andere demonstranten meegedaan aan de “omsingeling” van de basis als protest tegen de kernwapens. Nu konden we dwars over het vliegveld fietsen. Ik liet de brede orchis zien, die hier bloeit en op de startbaan dacht ik aan de duizenden keren, dat hier Amerikaanse F16’s startten, die vervolgens mijn lessen in Utrecht verstoorden of de rust in mijn tuin. Achter de basis sloegen we linksaf, kruisten de spoorlijn Utrecht Amersfoort en dronken koffie bij de “Lange Duinen”, een zandverstuiving, die door de provincie is uitgeroepen tot ‘Aardkundig monument’. Over het lijntje naar Baarn gingen we rechtdoor met Soest rechts en de bossen links, kruisten de weg Bilthoven – Baarn en fietsten door de bossen naar Lage Vuursche. We passeerden het Pluismeer, waarvan ik vermoed, dat het in een uitgewaaide laagte ligt in dit gebied met dekzand en stuifzand. De WZW-ONO richting wijst daar ook op. Na de pauze ging het verder over een licht slingerende zeer afwisselende route naar Hollandse Rading. We zagen de grenspaal met de provincie Noord-Holland en bedachten daarbij dat Rading grens betekent. Zo kwamen we in een open landschap tussen de bossen en het veen- en plassengebied, Door Maartensdijk en door Groenekan kwamen we op de Groenekanseweg en vlak na de overweg richting De Bilt sloegen we rechtsaf en fietsten over het Grootkampse pad, langs Fort Voordorp en het Voordorpse pad naar de Biltse Rading. We staken over en door het recreatiegebied bij Fort De Bilt kwamen we op de Biltsestraatweg en aan de overkant ging het door Rijnsweerd Noord en Rijnsweerd Zuid langs Zwembad Kromme Rijn door Amelisweerd en Rhijnauwen naar Bunnik en Odijk. Dat was een rondje van ongeveer 50 KM. Je kunt de route oppakken bij Driebergen-Zeist, bij Soest, bij Hollandse Rading, De Bilt, Utrecht en Bunnik. Door de week kun je in Driebergen-Zeist fietsen huren. Neem wel een goede fietskaart mee voor deze tocht door drie verschillende landschappen.
Ik houd wel van contrasten! De volgende dag mocht ik als partner mee met de Biesbosexcursie van de Probusclub van mijn vrouw. Pensionado’s hebben toch maar een mooi leven. In het gebied Oostelijk van het Nationale Park de Biesbos worden agrarische gebieden ontpolderd om zo overloop gebieden te creëren en de rivier bij hoogwater meer ruimte te bieden. Daar is al een begin mee gemaakt. Opeens klopte mijn kaart niet meer. Die gaf de situatie weer van 2001. Waar toen het graan golfde, glinstert nu het water van “nieuwe natuur”. Tussen Noord-Brabant en de Randstad ontstaat hier een geheel nieuw natuur- en recreatiegebied. Rijkswaterstaat denkt erover om de Haringvlietsluizen vaker op een kier te zetten, zodat de getijverschillen toenemen. Bij een vaartocht bleek, dat de Biesbos nog steeds een heel bijzonder gebied is, maar vergeleken bij vroeger is het er niet mooier op geworden met al die onderbegroeiing in de grienden. Door de afsluiting van het Haringvliet gaat er meer water door de Nieuwe Waterweg. Zo wordt het zilte zeewater zo veel mogelijk terug gedrongen En dus vraag ik mij af, of dit bij open spuisluizen in de Haringvlietdam nog voldoende gebeurt.
Het Biesbosmuseum is een bezoek zeker waard. Vanaf Werkendam wordt de route met ANWB-borden aangegeven. Het museum geeft vooral een beeld van de bestaanswijzen van vroeger. Hoe verdienden de griendwerkers, de rijswerkers, de rietsnijders, de mandenmakers, de stoelenmatters, de kuipers, de vissers en de boeren hun brood? Dat was niet echt om jaloers op te worden. Wat hebben wij dan een comfortabel leven. Het museum geeft ook een beeld van de natuur. Er zijn weer veel bevers! Er zijn spannende verhalen over de crossers tijdens de laatste Oorlogswinter en de ondergrondse, die tientallen Duitse militairen krijgsgevangen maakten. Er is een werkelijk schitterende maquette van de plannen in dit gebied in het kader van “Ruimte voor de Rivier” .Je ziet de vloed binnenkomen en het water bij eb wegstromen. Je ziet hoe bij hoogwater in de Merwede het rivierwater door het gebied stroomt. Nieuwe fietspaden gaan het gebied ontsluiten en oude geulen worden in ere hersteld. Die Nederlanders blijven maar bezig met water en dijken en polders en de vernieuwing van de inrichting van ons land. Op naar de Biesbos dus!
Jaargang 3, Nr. 17.