Waar twee vechten … hebben twee schuld
Zou dat ook gelden voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Als je commentaren leest of hoort dan zou je het niet zeggen. In GroenLinks is men geneigd om het op te nemen voor de onderliggende partij, die indertijd een groot onrecht is aangedaan. Israël is de agressor, houdt tegen alle moties van de VN in de veroverde gebieden bezet en staat er vestigingen van kolonisten toe en onderdrukt de Palestijnen. Het is allemaal begonnen toen Zionisten zich in Palestina begonnen te vestigen er grond aankochten en daar hun landbouwbedrijven, meestal kibboetsen begonnen en plotseling de onafhankelijkheid uitriepen en een groot deel van Palestina tot Joodse staat verklaarden. De Palestijnen werden er verdreven van huis en haard en er vielen onder hen veel dodelijke slachtoffers. Sindsdien verblijven de gevluchte Palestijnen in kampen. Intussen verzetten de dappere Palestijnen zich op allerlei manieren tegen de Israëlische onderdrukking, daarbij gesteund door vooral Iran. De meeste Arabische staten veroordelen Israël en laten het vervolgens daarbij. Ze hebben ook nooit een poging gedaan de Palestijnse vluchtelingen echt te helpen door hen te laten integreren en hun een goed bestaan te verschaffen. De Palestijnen hebben het moeilijk. Niemand kan dat ontkennen.
De Israëli’s hebben een geheel ander verhaal. Ze vertellen over de eeuwenlange onderdrukking in Europa, waarbij de houding van de Christelijke kerken een belangrijke rol speelde. De Joden hadden hun verlosser, Jezus van Nazareth, Gods Zoon aan het kruis vermoord. Zij waren Gods moordenaars. Het is nog maar enkele jaren geleden, dat de Rooms-katholieke Kerk de Joden om vergeving vroeg en erkende, dat niet de Joden, maar iedereen schuld draagt, ook de volgelingen van Jezus zelf als zij handelen in strijd met Zijn leer. Maar intussen hadden de Joden vaak te lijden onder pogroms en uiteindelijk de Holocaust. Onder de Joden ontstond al eerder een streven naar een Joods nationaal tehuis, een eigen Joodse staat. Dit Zionisme kreeg steun van de Balfourverklaring. En zo kwam op 14 mei 1948 de Joodse staat tot stand. Die werd onmiddellijk door de Arabische buren aangevallen. Sindsdien bestaat de staat Israël in een vijandige omgeving, voortdurend bedreigd door de Arabische terroristen, eerst door overvallen, toen door zelfmoordterroristen en nu door voortdurende beschietingen met raketten vanuit de Gazastrook, die nota bene door Israël ontruimd is. De enige taal, die Hamas verstaat is de taal van het geweld. Geen staat kan het tolereren voortdurend beschoten te worden.
Lost al dat geweld iets op? Welnee. Alle geweld leidt tot tegengeweld en wraakacties. En elke gedood Hamaslid zorgt voor tien opvolgers, namelijk zijn familie, die wraak wil. Hamas heeft dus belang bij het voortduren van geweld. Dat geldt evenzeer voor Israël. Alle geweld van Hamas biedt Israël de mogelijkheid de Palestijnen als terroristen te kijk te zetten. Met zulke mensen kun je toch geen vrede sluiten en ze de kans geven een eigen staat te stichten. Zo blijft die spiraal van geweld bestaan en als er af en toe wat minder geweld is, dan heeft er altijd wel iemand belang bij het voortduren ervan. Israël doodt vanuit de lucht een auto met Hamasleiders of Hamas hervat de raketbeschietingen. De hele wereld kan dan oproepen het geweld te staken, maar tot een echte vrede zal het nooit komen.
Zal dit een lokaal conflict blijven? De gehele wereld loopt risico bij het voortduren van dit conflict. Het begint al met het oplopen van de olieprijzen. Dat valt nu wel mee, maar ik herinner mij nog zeer goed de olieboycot van 1973-1974. Maar stel nu, dat Hamas echt gaat winnen of dat Iran, inmiddels in het bezit van kernwapens zich ermee gaat bemoeien. Israël wordt echt in het nauw gedreven. Zal het dan kernwapens gaan inzetten? Kan dan dit lokale conflict escaleren tot een wereldconflict, een Derde Wereldoorlog, die met kernwapens wordt uitgevochten? Dat zou het einde van de wereld zoals die nu is betekenen. Enorme fall-out over de hele wereld, een nucleaire winter en miljarden slachtoffers. De mensheid zal niet of nauwelijks overleven.
Het wordt tijd, dat de mensheid als geheel dit wederzijdse geweld, al die slachtoffers, al die verwoestingen, alle risico’s van escalatie niet langer tolereert. Het geweld moet afgezworen worden. Er moet gestreefd worden naar wederzijds vertrouwen, de noodzakelijke basis voor echte vrede. Beide partijen moeten hun energie gaan steken in de opbouw van een vredelievende welvarend staat. In zo’n sfeer van wederzijds vertrouwen kunnen ook situaties van onrecht worden opgeheven en dat mede onder druk van de wereldopinie.
Ik droom van massademonstraties over de gehele wereld met overal de leus: Stop het geweld! Wek vertrouwen! Schep vrede! Hoe erg moet het worden voordat iedereen beide partijen daartoe oproept? Hoe erg moet het worden voordat wij allen in de wereld het niet langer verdragen? Hoe erg moet het worden, dat er een wereldwijde beweging ontstaat tegen dit wederzijdse geweld? Hoe erg moet het worden voordat wij hier in Nederland beginnen? Zou ik dat nog mogen meemaken?
[…] enige oplossing is het doorbreken van de spiraal van geweld. Dat zal, gezien de belangen, niet gaan lukken met de huidige Israëlische en Palestijnse leiders. […]