HET MILIEUPROBLEEM IS TEGELIJK EEN SOCIAAL-ECONOMISCH PROBLEEM
Wie hebben het meest last van milieuproblemen? Voor wie is het het moeilijkst de hogere prijzen te betalen voor energie en producten, waarin zeldzame grondstoffen zijn verwerkt of voor voedsel? Mensen met lagere inkomens hebben meer last van milieuproblemen. Daar ligt het verband tussen groen en links. Je kunt geen eerlijke politiek bedrijven als daarin groen en links niet samengaan.
Gemakkelijk winbare fossiele brandstoffen, aardolie, aardgas, steenkool en bruinkool raken steeds meer uitgeput. Alleen al doordat het winnen van fossiele brandstoffen duurder wordt stijgen de prijzen. En omdat de wereldvraag door de opkomende economieën stijgt en het aanbod die vraag niet of nauwelijks kan bijhouden gaan de prijzen nog meer omhoog. Als de hoeveelheden gewonnen fossiele brandstoffen echt over hun top heen zijn, wordt fossiele energie pas echt onbetaalbaar voor de lagere inkomens. Zo is het ook met grondstoffen. Koper is zo duur geworden, dat het aantrekkelijk wordt koperen kabels bij NS te jatten.
Zijn er oplossingen? Windenergie is concurrerend en zonnepanelen geven een hogere opbrengst en zijn veel goedkoper geworden. Het is in ons land nog maar een betrekkelijk kleine voorhoede, die er gebruik van maakt. Als je in een sociale huurwoning woont, is het al veel lastiger om zonnepanelen op je dak te leggen. Dan moet je ze met je minimumloon ook nog kunnen betalen. Windenergie zou kunnen door het systeem van winddelen, maar dan moet je wel spaarcentjes hebben. Veel ernstiger is het ontbreken van het gevoel van urgentie bij veel Nederlanders en dus ook bij Nederlandse politici. Heinrich Heine zei het al: In Nederland gebeurt alles vijfentwintig jaar later. Het mopje kent u vast al: Waar kun je het beste zijn bij het einde der aarde? Maar als wij in Nederland zo kortzichtig door gaan komt het einde van Nederland misschien wel eerder. Het zal mij benieuwen wat het regeerakkoord daarover zal zeggen.
Het tekort aan grondstoffen is lastiger. Soms kunnen andere materialen gebruikt worden. Koperen telefoonkabels worden vervangen door glasvezel. Maar hergebruik is beter. In het bedrijfsleven worden daarin steeds meer initiatieven ontplooid. Een afvalverwerkingsbedrijf heeft als leus: “Er bestaat geen afval”. Ook hier is het probleem een tekort aan inzicht bij het grote publiek en onvoldoende uitbouw van het systeem van afvalverwerking. Huis-, tuin- en keukenafval wordt soms verbrand in plaats van het winnen van biogas eruit en verdere verwerking tot compost. En wij maar braaf de biobak en de papiercontainer en de grofvuilcontainer vullen, het glas wegbrengen en het chemisch afval zoals batterijen en elke maandag om de twee weken de zak met plastic buiten zetten. Maar hoe gaat dat in flatwijken of straten met etagewoningen?
We zagen het al; kiezen voor een milieuvriendelijk alternatief is vaak duur. GroenLinks is een sterk voorstander van vergroening van de belastingen. Vaak komt dat neer op een hogere omzetbelasting. Water en energie worden zo alsmaar duurder. Er zijn manieren om daar iets aan te doen. Je kunt je huis beter isoleren. Daar zitten de lagere inkomens weer moeilijk en vooral als zij een sociale huurwoning hebben. Dus moet de politiek de woningcorporaties achter de broek zitten. Het staat allemaal prima in het programma van GroenLinks. Wat staat er straks in het Najaarsakkoord? Wat gaar het tweede kabinet Rutte eraan doen? Wat zeggen de andere partijen erover? Voor mij blijft het GroenLinkse geluid in Nederland broodnodig.
Jaargang 5, Nr. 238.