DE SCHIJN VAN SOUVEREINITEIT
Het Verenigd Koninkrijk is verdeeld. Een kleine meerderheid wil uit de Europese Unie. Of dat nog steeds zo is, dat is maar de vraag. De Britse bevolking gaat steeds duidelijker zien, dat al die gewekte verwachtingen waarschijnlijk slechts ten dele zullen uitkomen. Ze vrezen de chaos van een Brexit zonder een overeenkomst met de EU. Theresa May vertelde bij een inbelprogramma op de radio, dat ze wegens haar suikerziekte dagelijks insuline gebruikt, die uit Denemarken komt. Er is grote vrees, dat bij een verlaten van de Eu zonder overeenkomst, de invoer van bijvoorbeeld medicijnen stokt. Het lijkt er nu op, dat steeds meer mensen gaan beseffen, dat de middenweg van een douane-unie met de EU toch beter is dan alle banden verbreken. Kennelijk was er bij velen geen enkel inzicht in de noodzaak van een lidmaatschap van de EU of anders een sterke band zoals Zwitserland en Noorwegen die hebben. Misschien komt dat doordat de Britten niet vanaf het begin lid zijn geweest van de Europese Gemeenschappen. Overigens zijn er massa’s Nederlanders, die evenmin de noodzaak van een EU begrijpen.
Er is al lang niet meer een kleine economie van stad en ommelanden en evenmin een nationale economie. De economieën van alle Europese landen zijn sterk met elkaar verknoopt en eigenlijk geldt dat ook op wereldniveau. We hebben een mondiale economie. Wandel eens door een supermarkt en bekijk de producten. Waar komen ze vandaan? Waar komt de koffie vandaan? Meestal is het een mengsel van koffies uit meerdere landen: Brazilië, Colombia, Midden-Amerika, Ivoorkust, Angola, Oeganda, Ethiopië en vele andere landen. Zo kun je ook producten noemen als thee, cacao, suiker, soja, palmolie, zonnebloemolie, wijn, dadels, sinaasappels en citroenen. Maar kijk ook eens waar onze landbouwproducten allemaal heen gaan: ons fruit, onze zuivelproducten, onze pootaardappelen, bloemen en zaden. Een autofabriek in Engeland krijgt zijn onderdelen dagelijks per vrachtauto uit alle windstreken. Bij een ‘no deal’ komt de productie bijna onmiddellijk stil te liggen. De EU met het wegvallen van onderlinge grenzen maakt dit mogelijk. Onze handel is enorm gegroeid en dan vooral de handel met andere EU-lidstaten. Het brengt ons welvaart. In Nederland is er dan ook veel steun voor het EU-lidmaatschap.
Maar als er dan sprake is van een mondiale economie, dan moeten er ook mondiale regels voor de onderlinge handel zijn. Daarvoor bestaat de Wereld Handels Organisatie. Toch bestaan er ook duidelijke economische blokken binnen dat mondiale geheel. Ze concurreren onderling en streven naar meer economisch macht. Een landje alleen kan in die concurrentiestrijd niet overeind blijven. Dat zullen de Britten wel merken. Ik vermoed, dat de Brexiteers dat dondersgoed weten, maar hun opdrachtgevers, het grootkapitaal vindt het prachtig. Ze kunnen straks in het Verenigd Koninkrijk hun gang gaan en hopen van de EU-regels geen last meer te hebben. Lekker belastingen ontwijken en zwart geld wit wassen. Het Europees Parlement zit de Europese Commissie en de Europese Raad van regeringsleiders voortdurend achter de broek om een eind te maken aan belastingontduiking, belasting ontwijken, witwassen en allerlei andere vormen van corruptie. Op Malta is het bijvoorbeeld mogelijk om een Maltees paspoort te bemachtigen wanneer je daar flink investeert. Dat is mooi voor Russische miljardairs, want die kunnen met dat EU-paspoort vrij door de Europese Unie reizen. Een journaliste, die dat aan de kaak stelde is met auto en al opgeblazen. Voor moorden schrikt dat tuig niet terug. De Raad van Europa ondrzoekt deze zaak. Het Europees Parlement besteedt er eveneens aandacht aan. Zo groeien we naar steeds meer eenheid, gewoon omdat het nodig is om de internationale criminaliteit een halt toe te roepen. De Britse kapitalisten dachten met de Brexit hun gang te kunnen gaan. We beslissen weer zelf. Voorlopig moeten ze zich aan de EU-regels houden en als ze een definitieve handelsovereenkomst met de EU willen sluiten, dan is die alleen mogelijk als ze de EU-regels respecteren. Ze zijn geen lid meer en mogen er dus ook niet meer over mee praten. Collectieve waanzin lijkt het mij af en toe. Intussen heeft het grootkapitaal het er voor het zeggen. Zelf beslissen, ho maar. De soevereiniteit is slechts schijn.
Jaargang 11, Nr.539.