SUGGESTIEF VOLKSKRANTINTERVIEW MET AFGHAANSE POLITIEREKRUTEN
De Volkskrant bracht het afgelopen dinsdag opvallend op de voorpagina en met krachtige foto’s en persoonlijke interviews op de middenpagina. Afghaanse politie-rekruten willen vechten en om het goed te leren zijn ze bij de politie gegaan. Van de Nederlandse plannen begrijpen ze niets. Journaliste Natalie Righton toont zich altijd een geweldige vakvrouw, maar deze keer laat ze na eerst een objectief beeld te geven van wat Nederland met de politietrainingsmissie wil. Nu reageren de rekruten op een karikatuur van de Nederlandse ideeën. Ik kan mij voorstellen, dat de afstand een rol speelt, want in veel krantenartikelen lopen de werkelijke voorstellen en de subjectieve ideeën erover door elkaar heen. Als het zelfs hier in Nederland maar met de grootste moeite mogelijk is tot een objectief beeld te komen, hoe lastig is dat dan voor een journaliste in Afghanistan?
Bij de rekruten bestaat het beeld, dat ze zich niet mogen verdedigen als ze door criminelen of Taliban worden aangevallen. Zo’n beetje als de Londense bobby’s, die alleen een wapenstok dragen. Ze denken, dat ze alleen winkeldieven mogen opsporen en het verkeer mogen regelen. Maar ze willen graag leren schieten en dat is een belangrijk onderdeel van de training, evenals het fouilleren van mensen, het bemannen van road-blocks, het controleren van voertuigen, het lopen van patrouilles binnen en buiten de stad, het doorzoeken van woningen en gebouwen, het opsporen van bermbommen en het onschadelijk maken ervan. Nathalie had gewoon moeten zeggen, dat ze dat allemaal gaan leren. Maar ze blijven wel in hun eigen district en gaan niet als goedkope en minder goed uitgeruste hulpsoldaten naar andere gebieden om die Talibanvrij te vegen. Ze zijn er vooral om hun eigen mensen te beschermen tegen criminelen en terroristen.
Natalie heeft ze helemaal niet gevraagd of ze weten waarom mensen de Taliban steunen. Ze heeft niet gevraagd of ze beseffen, dat dit een reactie kan zijn op de acties van leger en politie of een reactie op de corruptie of op de afpersingspraktijken van militairen of politieagenten.
Sommige politierekruten laten merken, dat ze vooral bij de politie zijn gegaan om iets te verdienen. Natalie weet maar al te goed, dat hetzelfde geldt voor velen onder de Talibanstrijders. Waarom maakte zij deze mannen daar niet op attent en vroeg ze wat ze ervan vinden, dat aan beide zijden arme boerenzoons worden betaald om elkaar te doden. Of ze het geen tijd vinden aan die onderlinge verdeeldheid een eind te maken, zoals dat in meer landen inmiddels is gebeurd. Zuid-Afrika bijvoorbeeld. Natalie had ze kunnen vragen of het niet beter zou zijn dat iedereen zich vooral gaat richten op minder armoede, minder ziekte, meer onderwijs, meer voedsel, betere wegen.
Met welk doel worden deze politierekruten opgeleid? Moeten ze een oorlog winnen? Dat kun je wel vergeten. Net als de Taliban niet in staat zullen zijn het volk duurzaam hun wil op te leggen. Overal in de Islamitische wereld komen de mensen in opstand tegen de dictatoriale regimes en steeds is de honger, de armoede en de werkloosheid de motor van het verzet.
Jammer, want het hele verhaal werd schitterend gebracht met mooie foto’s en het trok de aandacht, want onmiddellijk werden er vragen gesteld in de Kamer en kwam het tot een debat. Jolande Sap heeft heel ingetogen gereageerd. Ze is heel benieuwd naar de resultaten van het overleg met het Karzai-bewind. Zit Karzai eigenlijk te wachten op het tot stand komen van ook maar het kleinste begin van een rechtstaat in Afghanistan? Het zal mij benieuwen of de missie er werkelijk komt. De uitnodiging voor de G20 is aan Mark’s neus voorbij gegaan. Daarvoor is de missie al niet meer nodig. Maar waarvoor dan wel? We zullen het zien. Wordt vervolgd?
Jaargang 3, Nr.151.