FAMILIEFEEST
Toen wij wilden trouwen, was de woningnood zeker zo erg als nu. In 1961 waren de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog nog steeds merkbaar. Veel verwoeste woningen en een grote achterstand in de woningbouw. De salarissen in het onderwijs waren erg laag. Zelf een huis kopen zat er niet in en huurwoningen waren zeer schaars. Tegelijk was er nog een enorm tekort aan leerkrachten. Je kreeg vrijstelling van militaire dienst als je baan in het onderwijs had aanvaard. Onderwijzers werden verlokt met een baan en een huis. Schoolbesturen lobbyden bij woningbouwstichtingen om woningen voor hun leerkrachten. Wij werkten aan een school in Arnhem en die stad had flink onder de oorlog geleden. Het woningtekort was zeer ernstig. Maar eindelijk was er een flat Op 19 oktober 1961 trouwden we voor de wet en op 26 oktober 1961 in de kerk.. Voor ons was dat kerkelijk huwelijk het echte huwelijk. Dus was dat voor ons tweetjes de eigenlijke feestdag.
De burgemeester kwam op bezoek We kregen een felicitatiebrief van ons staatshoofd en zijn vrouw en van de Utrechtse Commissaris van de Koning. Onze zestigjarige huwelijksverjaardag kreeg zo een officieel tintje. Maar we wilden er dit keer geen groot feest van maken met allerlei familieleden, vrienden en kennissen. We wilden het intiemer houden
Het is al jaren traditie, dat we met onze kinderen en kleinkinderen en de aanhang op familieweekend gaan. Steeds weer in een ander deel van het land. In 2015 waren we in Niel bij Kranenburg in Duitsland. In 2016 bij Barchem in de Achterhoek. In 2017 in Stevensbeek bij Boxmeer en in 2018 in Mechelen aan de Geul en steeds in accomodaties voor 13 tot 17 personen. Het kunnen er nog meer worden. In 2020 gooide Corona roet in het eten.
Het leuke is, dat naarmate de kleinkinderen ouder worden zij zelf met meer initiatieven komen en dat maakt het voor Opa extra boeiend. Zo was een van de programmapunten het maken van lekkere hapjes. Nou, daar kunnen ze wat van. We hadden dit jaar een avond met een verrassing en dat bleek een dropping te zijn eindigend in een van de weinig gelegenheden, die laat nog open zijn. Het was toevallig ook nog “De Nacht van de Nacht” en bewolkt en regenachtig. Wat het er niet gemakkelijker op maakte. Zondagmorgen werd er gemountainbiked. Het gebied rond Buurse, Zuidwest van Enschede leent zich prima voor al dit soort activiteiten. Toen het een tijd lang hard regende was de bowlingbaan in Enschede bij de hand. Alleen een ding liep door de regen flink in de soep, het maken van een familiefoto door een professionele fotograaf.. Dat gaat alsnog gebeuren , maar nu niet in de natuur. Al met al kijken we terug op een bijzonder fijn en gezellig feest. Tsja en al die overige familie, vrienden en kennissen. Zij zijn altijd van harte welkom. Na dit intieme feest is er voor ons weer veel te vertellen en dan wordt er veel uitgewisseld. Ik wens velen van de bezoekers van dit weblog het bereiken van een leeftijd, waarop je een diamanten feest kunt vieren.
14e Jaargang, Nr. 687.