bIJ HET AFSCHEID ZEGGEN WIJ TOT ZIENS
Vrijdagavond, 31 januari 2020 keek ik naar het late journaal. Rond twaalf uur kwam er een verbinding met Londen. Via enorme luidsprekers hoorden we het geluid van de Big Ben elf uur Greenwich Mean Time slaan. Op dat moment verlieten de Britten de Europese Unie. Ze raakten hun zeggenschap over de wet- en regelgeving van de EU kwijt, maar ze zullen zich er wel aan moeten houden. Want dat wordt de hardste voorwaarde bij het sluiten van een handelsverdrag met de EU. Ze denken nu hun soevereiniteit te hebben heroverd. In feite hebben ze er alleen maar voor gezorgd, dat hun handel met het Europese continent straks na de overgangsperiode veel moeizamer verloopt. Ze moeten ook met al die andere landen buiten Europa een handelsverdrag sluiten en het is maar de vraag of dat even gunstig uitpakt als de geldende handelsverdragen, die via de EU zijn afgesloten. Daar tonen zij zich zeer optimistisch over. Of dat gaat kloppen is nog maar de vraag. Bijna de helft van de Britten beseft dat heel goed. Net iets mee dan de helft moet eerst een harde les leren, voordat ze het gaan begrijpen.
In veel landen herleeft het nationalisme. In Nederland wordt die stroming vertegenwoordigd door de partij Forum voor Democratie. Zij lijkt een partij voor welgestelden en quasi intellectuelen. Ze verkopen hun ideeën zoals je flesjes cola verkoopt: reclamekreten zonder echte inhoud. Ze blijken ook de goedkoopste winkel. Ik betaal ruim achttien keer zo veel aan partijcontributie, maar de inhoud is het waard. Een van die domme ideeën van Forum is, dat de partij tegen de Europese integratie is. Of je wilt of niet, die integratie is er en die gaat gewoon door. Het is een proces, dat je op allerlei terreinen kunt waarnemen.
Loop eens door een winkelstraat in een van de grote steden. Je ziet er allerlei internationale winkelketens en in de meeste winkels zie je ook producten uit de hele wereld. Een echte Nederlandse telefoon is er niet. De onderdelen komen uit veel landen en worden dan in één land in elkaar gezet. Zo is het ook met auto’s en vele elektrische apparaten. We hebben een wereldeconomie. Via allerlei wereldorganisaties wordt dat allemaal geregeld. Pas hoorde ik weer, dat we van die ellende met al die snoetjes om telefoon en scheerapparaat en camera en wat al niet mee op te laden af willen. Eén snoetje voor al die apparaten zou moeten volstaan. Om zo iets simpels te regelen heb je organisatie nodig. Daarom wordt er in Brussel zo veel voorgeschreven. Die regeltjes zijn er om ons van dienst te zijn. Het mooie van de EU is, dat we daar allemaal samen over beslissen in de Europese Raden van Ministers en in het Europees Parlement. Dat is Europese democratie. Er zijn dus multinationale ondernemingen. Er wordt samengewerkt door ondernemingen in de luchtvaart, bij de spoorwegen, het goederentransport per auto of per binnenschip. Er is kwaliteitscontrole op nationaal, maar ook op Europees niveau. Je kunt er op vertrouwen, dat een product van goede kwaliteit is en veilig en duurzaam. Wie kan daar tegen zijn?
Zo wordt er bij alle wetenschappen samengewerkt met collega’s in andere landen. Onderzoeken zijn steeds vaker internationaal. Dat is niet iets van vandaag. Dat gebeurde al in de Middeleeuwen. Zo zie je dat ook bij de kunsten. Tentoonstellingen laten zien hoe schilders elkaar over de grenzen beïnvloedden. Het Concertgebouworkest zoekt een nieuwe dirigent over de gehele wereld. Onze jeugd gaat naar muziekfestivals overal in Europa. Amsterdam wordt overspoeld door toeristen uit de gehele wereld en men is druk bezig dat internationale toerisme wat meer te spreiden, want er is veel meer moois in Nederland te zien. Booking.com kan je overal helpen bij het vinden van onderdak.
Al die mondiale ondernemingen gedragen zich niet altijd even netjes. Ze maken overal gigantische winsten, maar proberen overal zo min mogelijk winstbelasting te betalen. Dan is het goed, dat al die lidstaten van de EU een grote tegenmacht vormen om witwassen van crimineel geld en belasting ontduiking en -ontwijking zo veel mogelijk te voorkomen. Tsja, en ook de criminelen werken al heel lang internationaal samen en dus moet die internationale criminaliteit ook internationaal worden bestreden. Met name het Europees Parlement hamert daar bij voortduring op.
Nog zo’n grensoverschrijdend probleem is de milieuproblematiek. Lucht- en waterverontreiniging stoppen niet bij een grens. Veel neerslag van stikstofverbindingen komen van over de grens, zoals wij onze stikstofuitstoot ook over de grenzen exporteren. Dat vraagt dus internationale wetgeving en daarvoor kan de EU zorgen. De internationale wetenschap kan dan zorgen voor een agrarische bedrijfsvoering waarbij minder stikstof wordt uitgestoten en de EU kan dat onderzoek stimuleren.
Voor mij is internationale samenwerking en steeds verder gaande integratie zo vreselijk vanzelfsprekend, dat ik mij verbijsterd afvraag hoe de jonge mensen van Forum voor Democratie dat niet door hebben. Zijn ze zo dom of zijn ze zo slim, dat ze op deze manier hun eigen belang nog beter kunnen behartigen, zodat ze rijker en rijker kunnen worden? Ik weet het niet. En de Britten? De tijd zal het leren. Gaat daar de welvaart achteruit? Neemt de ongelijkheid er toe? De toekomst zal het leren. Voor mij blijven ze welkom in de EU.
Jaargang 12, Nr. 600.