In de kerk gaat het niet om ons maar om Hem
Aartsbisschop Wim Eijk publiceerde in de Volkskrant een opiniestuk met bovenstaande titel. Evenals zondagavond, 31 januari in de TV-rubriek Kruispunt tracht hij zijn beleid te verdedigen. Ik stuurde de redactie onderstaande reactie, die ik nu op mijn weblog publiceer. Eronder nog een kernvraag bij het TV-interview.
Geachte redactie,
De kop van het opiniestuk van aartsbisschop Eijk, tevens de laatste zin van het stuk, geeft precies aan waar het om draait. In die zin vind je de geloofsvisie terug van Mrg. Eijk. Veel oudere katholieken herkennen die nog wel. Zo zijn ze als kind opgevoed.
Voor veel katholieken van vandaag is die tegenstelling er niet. Zij vinden zich meer in het bijbelwoord "Wat je aan de minsten der Mijnen hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan." Mensen ervaren God en Gods werk temidden van ons en in ons. God ervaren we als een van ons. De relatie met Jezus van Nazareth en door Hem met Zijn Vader is veel intiemer en persoonlijker door dit veranderde Godsbeeld. Het neigt naar mystiek en daar hebben kerkleiders altijd wantrouwend tegenover gestaan. Heb je dan nog een kerk nodig? Dat is wellicht hun vrees en bij veel hedendaagse mensen terecht. Juist daarom benadrukken we enerzijds die persoonlijke band met God en anderzijds het er zijn voor elkaar en zo ook voor Hem.
Kon Wim Eijk maar beter tot echte dialoog komen. Dan konden wij elkaar meer inspireren. Helaas heeft hij de dialoog grotendeels afgeschaft. Maar inmiddels weet ik, dat je nooit te oud bent om te leren.
In het Tv-interview vroeg de interviewer commentaar op een brief van 20 emeriti ofwel gepensioneerde priesters. Die uitten in de brief nogal stevige kritiek op het beleid. De reactie van bisschop Wim Eijk was typerend voor zijn koude manier van leidinggeven en zijn gebrek aan empathie. Die twintig vormden maar een klein deel van de geestelijkheid van het aartsbisdom en bovendien waren ze al met emeritaat en telden dus eigenlijk niet meer mee. Het zou veel erger zijn wanneer de werkende pastores zo’n brief zouden schrijven.
Geen moment bedenkt deze herder, dat de actieve pastores maar al te goed gezien hebben, wat er gebeurt met kritische mensen. Zo is geen van de ontslagen dekens regionaal vicaris geworden, terwijl zij daar veel meer dan de huidige drie de capaciteiten voor bezaten. De mensen zijn gewoon te bang om naar deze IJzeren Willem te reageren. Ze houden zich koest. Ze willen hun parochie liever niet uitleveren aan zo’n Eijkiaanse regeltjesneef en dogmavereerder.
In het aartsbisdom regeert de angst. Pastores zijn blij als ze een benoeming kunnen aanvaarden buiten het bisdom. Mensen worden langdurig ziek van angst. We kijken dwars door het publiciteitsoffensief van deze bisschop heen. Goedkope mooipraterij.