Dit artikel is gepubliceerd in de Odijkse editie van Open Venster, het parochieblad van de Paus Johannes XXIII parochie in het Krommerijngebied en wel in het juli-augustusnummer van 2010.
Christelijke waarden en de verkiezingen
Op de dag van de verkiezingen kwamen vertegenwoordigers van meerdere godsdiensten: Joden, Hindoes, Boeddhisten, Islamieten, Oosters-orthodoxen en Protestanten naar Utrecht om daar tezamen hun stem uit te brengen. Ze wilden hun onderlinge solidariteit tot uitdrukking brengen en laten zien, dat geen van hen achtergesteld mocht worden. Iedere mens is in Gods ogen evenveel waard. Het was een initiatief van de Raad van Kerken, waarin alle kerken vertegenwoordigd zijn, ook de Rooms-katholieke Kerk. Maar een Rooms-katholieke vertegenwoordiger ontbrak. Ik vond dat nogal pijnlijk, maar voor de betreffende bisschop was het die dag onmogelijk naar Utrecht te komen. Zo ontbraken er van meer kerken afgevaardigden. Ze werden door de andere leden van de Raad van Kerken vertegenwoordigd. Ik heb er maar eens naar geïnformeerd!
Helpt het?
Worden mensen door zo’n gebaar van onderlinge solidariteit op andere gedachten gebracht? Gaan ze zich allerlei christelijke waarden opeens weer herinneren? De uitslagen wijzen er niet op. Deze verkiezingen weerspiegelen heel duidelijk de huidige maatschappelijke tendensen, waarbij naastenliefde, gerechtigheid, medegevoel, onderling begrip, eerlijkheid, hoffelijkheid en beleefdheid, gastvrijheid, barmhartigheid en trouw steeds minder een rol spelen. De maatschappij is harder geworden en zelfzuchtiger. En vooral bij jongeren zie je dat doordat hun opvoeders nooit duidelijke grenzen gesteld hebben. De jongeren onder de vijfentwintig jaar worden daarom wel de grenzeloze generatie genoemd.. Steeds meer mensen laten zich bij hun keuze vooral leiden door eigenbelang. Rekening houden met de ander is er niet meer bij.Gelukkig er zijn nog heel veel goede mensen voor wie christelijke of humanistische of socialistische of andere idealen nog steeds gelden, maar in de uitslagen vind je hun positieve levenshouding nauwelijks meer terug. Er gebeuren nog vaak heel goede dingen. Soms speelt daarbij het eigen belang een rol. We moeten namelijk goed beseffen, dat als heel veel mensen zo’n egoïstische levenshouding hebben dat niet alleen onze samenleving aantast, maar ook een bom is onder onze welvaart. Probeer een bedrijf of een instelling maar eens goed te laten draaien als vrijwel alle werknemers zich egoïstisch opstellen. Het wordt tijd, dat we ons dat realiseren en dat vooral opvoeders daarover gaan nadenken. Welke levenshouding leef ik mijn kinderen voor? Welke eisen stel ik en welke grenzen?
En Odijk?
Toen ik ruim 43 jaar geleden in Odijk kwam wonen, viel ons onmiddellijk de open houding van de Odijkers op. We voelden ons echt welkom. Al snel werden we bij van alles betrokken. Ik werd lid van het Parochieberaad, bemoeide mij met de verkennerij en eind 1972 richtte ik met Lettie en Willy de scoutinggroep op. In die tijd was iedereen actief en er gebeurde echt van alles.Die open houding is er nog steeds. Iedereen is ook vandaag welkom, maar voortdurend vang ik tekenen op, dat sommige nieuwkomers zich afsluiten voor de gemeenschap. Ze worden nergens lid van, leven hun eigen leventje, doen de deur niet open voor een collectant en groeten je niet op straat. Het lijkt of ze hun stedelijke mentaliteit niet kwijt raken. Mensen hebben moeite met de inburgering. Ze kunnen zich maar moeilijk aanpassen.U moet zelf maar eens naar de verkiezingsuitslagen kijken en u afvragen of je daar die levenshouding in weerspiegeld ziet. Ik ben er niet gerust op. Misschien moeten we ons met flink wat Odijkers gaan afvragen hoe wij die mensen kunnen helpen, hoe wij ze bij van alles kunnen betrekken. We zouden eigenlijk ook een dorpsraad of een dorpsvereniging moeten hebben.