Contrasten

De Nederlandse president-directeuren en de verpleeghuizen

Vanmorgen had de Volkskrant als openingsartikel "Boze topman verplaatst hoofdkantoor". De aanleiding was het verschijnen van het boek van Volkskrant-journalist Xander van Uffelen: "Het grote graaien". Daarin beschrijft hij de alsmaar stijgende inkomens van de directeuren van de grote Nederlandse ondernemingen. Zij blijken zich nogal te ergeren aan de voortdurende kritiek en verwijzen naar de top 500 van Quote, waarop bijvoorbeeld geen Shell-directeuren voorkomen. De echte rijke Nederlanders vallen kennelijk minder op en hun inkomens zijn meestal niet terug te vinden in jaarverslagen. Al die topinkomens zijn de laatste jaren fors gestegen en worden ook minder door belastingheffing afgeroomd. De hoogste schijven tot 72% van de Inkomstenbelasting zijn afgeschaft en de tarieven van de vennootschapsbelasting zijn aanzienlijk verlaagd. Daarvan profiteren ook die topmannen.

Ze reageren nogal geprikkeld. Ze willen best toegeven, dat de inkomensverschillen in Nederland toenemen, maar waarom dan geen kritiek op topsporters, die ook miljoenen verdienen of mensen bij de film of de TV? Vervolgens merken ze doodleuk op, dat het heel gemakkelijk is een hoofdkantoor te verplaatsen, bijvoorbeeld naar Baltimore in de USA. Daar is het belastingklimaat heel wat vriendelijker en dat voelen de duizenden Amerikaanse daklozen aan den lijve. Sociale huisvesting of huursubsidie is iets voor doetjes. Daar doen ze niet aan in dit land waar de krantenjongen miljonair kan worden. En zo wordt de Nederlandse samenleving gechanteerd!

Beste topman, dat wapen kan zich tegen je keren. Shell heeft het al eens ondervonden toen de omzet daalde vanwege de kritiek op het milieubeleid. Beseffen deze topbestuurders, dat hun inkomen wordt opgebracht door hun cliënten? Beseffen de heren, dat hun personeel wordt opgeleid op kosten van de ouders en de belastingbetalers, ook al hun cliënten? Beseffen deze verongelijkte graaiers, dat zij en hun onderneming gebruik maken van een veelzijdige infratructuur ook al grotendeels door de klant betaald met belastingcenten?  Zonder klanten en zonder personeel en zonder een goede infrastructuur zouden de heren geen cent kunnen verdienen.

Vanzelfsprekend is het geen sinecure een groot bedrijf te leiden. Veel topondernemers werken ook met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en ze lopen grote risico's, want als het even niet goed gaat wacht hen hetzelfde lot als de voetbaltrainer van een club, die keer op keer verliest: Wegwezen!

Toch zou ik willen, dat al die topverdieners en rijkaards eens een dagje meedraaiden in een hedendaags verpleeghuis. Mijn bijna 94-jarige tante verblijft tijdelijk met een gebroken enkel in een Haags verzorgingshuis. Ze mag er niet op staan en is dus erg afhankelijk van de verzorging. Ik bel haar maar niet in de ochtend, want dan ligt ze nog ongewassen en niet aangekleed in bed en dan kan ze niet bij de telefoon komen. Het personeel valt niets te verwijten. Zij moeten met zijn tweeën maar zien hoe ze dertig hulpbehoevende bewoners wassen en aankleden. Dat hoort allemaal bij de efficiencymaatregelen, die de gewenste besparingen opleveren. Die zijn nodig om tot de o zo noodzakelijke belastingverlaging voor de topverdieners te komen.

Over de situatie in verzorgingshuizen en verpleeghuizen schreef mijn Volkskrant op bladzijde drie. Wat ik hier beschrijf, blijkt bijna overal in Nederland voor te komen. De verzorgenden en verplegenden schamen zich dood. Hoe lang houden zij dit nog vol en hoeveel jonge mensen zijn straks bereid om dit werk te gaan doen? Het probleem gaat allen maar ernstiger worden, want er komen relatief steeds meer zeer ouderen en steeds minder jongeren betreden de arbeidsmarkt. Veel ouderen zijn alleengaand en hebben geen familie in de buurt wonen. Lang niet altijd kunnen mantelzorgers de problemen verzachten.

Dit verdient een van de topthema's te worden bij de volgende verkiezingen voor de Tweede Kamer. Aan deze schande voor Nederland hoort een eind te komen.

Leave a Reply