EINDELIJK KAN HET WEER
De afgelopen jaren was het steeds weer een heel gedoe als je naar een verjaardag toe wilde. Eerst moest je jezelf testen. We moeten er nog steeds verdacht op zijn dat corona weer de kop op steekt. Ik vroeg me soms af of er niet weer een vaccinatiecampagne nodig zal zijn. Dat dacht ik me met name toen ik begin april opeens corona bleek te hebben. Ik was erg verbaasd. Ik had immers alle prikken keurig gehad. Helpen die vaccins eigenlijk wel? Maar goed, ik was er snel van genezen en dat zal wel aan al die vaccinaties hebben gelegen.
Mijn vrouw en ik zijn allebei in mei jarig. Dat was altijd al een probleem, want niet iedereen vind het prettig vlak na elkaar weer naar Odijk te moeten reizen. Nu kwam het idee op om onze beide verjaardagen te combineren. Dat werd dan 14 mei en nota bene op Moederdag. Bovendien waren er ook mensen, die al afspraken hadden. Maar uiteindelijk waren de meeste genodigden toch gekomen. Totaal zestien personen en met ons erbij waren we dus met zijn achttienen. Daarbij acht moeders en die hadden bij ons een paar gezellige uurtjes. Het was mooi weer en warm genoeg om samen heerlijk van de tuin en de zon te genieten. De wat ouderen bleven binnen zitten en buiten zaten vooral onze kinderen en kleinkinderen. We kletsten samen heel wat af. Ik vond het heerlijk al die familie weer eens samen te zien. Vaak blijft het bij een appje of een telefoontje bij een verjaardag, maar echt bij elkaar zijn bleek weer eens veel mooier. Dat hebben we dus al die coronajaren moeten missen.
Sommigen, die er niet waren, moesten werken voor Tv-uitzendingen bijvoorbeeld in Marokko en Parijs of ze moesten studeren voor de afronding van hun opleiding. Al die mensen komen binnenkort nog langs en dat is een fijn vooruitzicht.
16e Jaargang, Nr. 761.