Vrede en Alle Goeds

 WANNEER KOMT ER VREDE VOOR DE OEKRAÏNERS?

Voor de bewoners van Cherson was er even het gevoel, dat er een begin was van een vredesproces. Ik ken dat blije gevoel van bevrijd worden. Ik maakte het midden april 1945 als tienjarige mee, toen we na twee dagen in de frontlinie van een militair hoorden: “i Am a Canadian.” Het was niet een Duitser, die we om hulp voor twee gewonden wilden vragen. Het was een bevrijder. Iedereen was blij, maar mijn vader vreesde toen al een mogelijke Russische opmars. Onder Stalin was de Sovjet Unie niet erg populair onder Rooms-Katholieken. Daar werden veel priesters vermoord. In de graanschuur van de Sovjet Unie, de Oekraïne was hard opgetreden tegen agrariërs, die niet wilden meewerken aan de collectivisatie. Dat zijn de Oekraïners niet vergeten en de Russen doen helemaal geen moeite om minder smerig op te treden. Velen zijn bezig in de bevrijde gebieden bewijzen te verzamelen van Russische oorlogsmisdaden. Poetin is daarbij de ergste oorlogsmisdadiger.

 

“Vrede en Alle goeds is de Franciscaanse vredesgroet. Ik gebruik die altijd als we in de kerk bij een viering elkaar vrede toewensen. Dan weet ik vaak dat sommigen het moeilijk hebben. Daarom is de toevoeging “Alle Goeds” voor mijn gevoel wel mooi. We zijn er om elkaar te helpen. We steunen elkaar bij ziekten en als dan de dood volgt gaat de hulp verder. Maar we helpen ook als mensen het financieel moeilijk hebben of maar geen baan kunnen vinden. Bedenk daarbij, dat je niet kerkgebonden hoeft te zijn om hulp te krijgen. Soms werken we ook samen met de gemeente. Er zijn immers noodgevallen, die onder geen enkele overheidsregeling vallen. Dat “Alle Goeds” kan veel inhouden. Bij vrede denken we vooral aan geen oorlog, maar vrede kan ook slaan op jouw hart, dat niet vredig is, maar boos of ongerust of ongelukkig. Er kan ruzie zijn met de familie of met de buren en als zo’n conflict tot een oplossing komt is er weer vrede in je hart. Soms ben ik bang, dat er in onze samenleving te weinig aandacht is voor die kleine vrede. Er is veel agressie. Er zijn mensen, die door de politie beveiligd moeten worden. Dat wordt steeds erger. Er groeit een mentaliteit om dreigenten toe te passen om je zin te krijgen. Er is een politieke partij, die dat gedrag zelfs aanmoedigt. Soms denk je; is er nog vrede in onze samenleving? Bij de corona- demonstraties of bij de boerenprotesten dachten we soms, dat het wel oorlog leek. Sommige actievoerders dreigden daar ook mee. Als die maatregelen doorgaan, dan wordt het oorlog. We spreken vaak over een crisis: de klimaatcrisis, de financiële crisis, de stikstofcrisis, maar eigenlijk zou je ook kunnen spreken over een democratiecrisis. Velen weten niet meer hoe je je in een democratisch land hoort te gedragen. Tsja, zei Rutte; er is werk aan de winkel.

15e Jaargang, Nr. 737.

Leave a Reply