VAN HET MIDDEN NAAR RECHTS
Het Christen Democratisch Appel (CDA) is ontstaan doorfusie van drie christelijke partijen, De Katholieke Volks Partij (KVP) was een duidelijke middenpartij met nogal wat invloed van de Katholieke Vakbeweging. Die ging later met de sociaal-democratische NVV op in de FNV. Als Rooms-Katholiek was het vanzelfsprekend, dat je KVP stemde en vaak ook lid was van die KVP. De partij was nauw met de Katholieke Kerk verbonden. Een ruk naar rechts ontstond door het opkomen van de partij van Welter, die onder druk van de kerk weer opgeheven werd. Eind jaren zestig was er een maatschappelijke beweging, het Conciliair Proces met als uitgangspunten Vrede, Verzoening (tussen de maatschappelijke klassen) en Behoud van de Schepping. Veel katholieke intellectuelen voelden zich ertoe aangetrokken. Zij wilden een radicaal christendom. Ze wilden een radicale keuze voor de christelijke idealen zoals die in de Bijbel tot uiting komen. Zij richten de PPR op. Daarnaast was er de Anti Revolutionaire Partij (ARP) , een wat vooruitstrevende protestante partij. Veel behoudender en rechtser was de Christen Historische Unie, de CHU. Het huidige CDA heeft nogal wat CHU-trekjes. Het christelijke in het CDA komt eigenlijk alleen nog tot uiting in enig formeel verzet tegen onderwerpen als abortus, euthanasie, hulp bij zelfdoding en echtscheiding, Echt principieel werd dat verzet tegen deze ethische onderwerpen nooit, want het CDA wilde in het centrum van de macht blijven
Programma’s van het CDA klinken meestal toch wel christelijk en idealistisch. Men wil een betere wereld. Afgaande op die mooie programma’s en door inspirerende politieke leiders heeft het CDA lange tijd veel trouwe kiezers gehad. Juist die trouwe kiezers raken steeds meer teleurgesteld in het CDA. Van de idealen van het Evangelie merken ze niets meer. Er is een nieuwe paus gekomen. Franciscus verzet zich sterk tegen de armoede in de wereld. Rutte I, II en III hebben weinig gedaan tegen de armoede in Nederland. Meer dan vierhonderdduizend kinderen groeien op in armoede. Er zijn veel te weinig sociale huurwoningen. Het wettelijk minimumloon blijft te laag. Hulp aan de Derde Wereld krijgt steeds minder aandacht. Bij het Behoud van de Schepping, het milieuprobleem blijft het vooral bij mooie woorden en tracht men het bedrijfsleven zoveel mogelijk te sparen. Ondanks miljarden winsten blijft men maar roepen, dat de lasten voor het bedrijfsleven vooral niet te hoog moeten worden. Nederland blijft een belastingparadijs. Waar bedrijven en de rijksten nauwelijks belasting betalen door belastingontwijking, moet de gewone man de tekorten op de begroting aanvullen. Juist bij de kernpunten van het Christendom, armoedebestrijding en het redden van onze woonplaneet geeft het CDA geen thuis. Juist christenen, die hun geloof serieus nemen zeggen hun lidmaatschap op. Als Pieter Omtzigt niet zo’n prachtige rol had gespeeld bij het onthullen van het schandaal rond de Kinderopvangtoeslagen, dan had het CDA nog maar tien zetels over gehouden. Zonder enig schaamtegevoel proberen ze nu juist zo’n verdienstelijk kamerlid te lozen. Dan zijn ze ook nog zo onbeschoft de samenwerking met de PvdA en GL af te wijzen. Juist de twee politieke leiders van deze partijen hebben van huis uit christelijke idealen meegekregen. Het is een schande, dat het CDA zich nog steeds christelijk durft te nomen. De kiezers hebben altijd gelijk. Dat geldt zeker voor al die kiezers, die bij het CDA zijn weg gelopen of bij de volgende verkiezingen zullen weglopen.
14e Jaargang, Nr. 669.