ZAL CORONA DE MENSEN TOT BEZINNING HEBBEN GEBRACHT?
Het Cronavirus is bijzonder gemeen. Je raakt snel besmet en je weet het nog niet. Maar je kunt al wel anderen besmetten. Daardoor verbreidt het zich zo snel. Voor kinderen en jongeren is het meestal niet gevaarlijk en voor 65-minners valt in de meeste gevallen wel genezing te vinden. Voor ouderen is het overlijdensrisico zeer groot. Door deze verschillen neigen velen tot een onbezorgd omgaan met de risico’s. Daardoor zorgen ze voor verbreiding van de ziekte en brengen ze anderen in levensgevaar. Dat beseffen ze kennelijk niet, want zonder schaamte gaan ze vlak naast anderen staan en houden zich niet aan de !,5 meter afstandsregel. Het gedrag van sommigen is schandelijk en ze beseffen het niet. Hoe haal je het in je hoofd om te gaan protesteren tegen de anti-coronamaatregelen?
Maar je zult maar werkloos worden en onder geen enkele regeling vallen, dus zonder enig inkomen komen te zitten. Morgenavond zit ik bij het Diaconaal Beraad van onze Odijkse geloofsgemeenschap en ga ik vragen of de zeer rijke Caritas zulke mensen kan helpen. Zolang er nog geen goed werkend medicijn is zitten we zonder meer in de problemen. Pas als er een verantwoord werkend vaccin is ontwikkeld wordt een wat minder bezorgd leven weer mogelijk. We weten gewoon niet hoe lang dat nog gaat duren.
Toen het virus net had toegeslagen, bekenden mensen mij, dat ze verwachtten, dat de overgrote meerderheid van de mensen zou gaan beseffen, dat je niet onzorgvuldig met het milieu kunt omgaan. Er liggen altijd risico’s op de loer. De afgelopen decennia is voor een dergelijke pandemie al vaak gewaarschuwd. Als we dit Coronavirus de baas worden, moeten we beseffen dat er zo weer een ander minstens even gevaarlijk virus de kop kan opsteken. Het is maar te hopen, dat de generatie van onze kleinkinderen dan beter voorbereid is. Mensen vergeten zo snel en al die voorraden isolerende kleding en medische mondkapjes en al die IC-bedden en al die beademingsapparaten zijn zo kostbaar. Voordat je het weet wordt er weer op bezuinigd.
De vraag waar ik echt mee zit is de volgende. Velen waren zich bewust van de ernstige aantasting van het milieu, van de ziek makende vervuiling en van de opwarming van het klimaat, waardoor het landijs van Groenland en het Zuidpoolgebied aan het smelten is en de zeespiegel stijgt. Er moet wat aan gedaan worden en vrijwel alle staten van de wereld hebben in Parijs afgesproken om maatregelen tegen die opwarming te gaan nemen. In Nederland moest de rechter in het Urgendavonnis de rijksoverheid verplichten om effectievere maatregelen te nemen, zodat aan de verpllchtingen van het Verdrag van Parijs zou worden voldaan. Je zou denken, dat de overgrote meerderheid van de mensen nu beseft, dat met de natuur niet valt te spotten. Toch zie je boeren druk bezig de maatregelen tegen te werken. Hetzelfde doen de energieondernemingen. Toerisme is in veel landen een belangrijke inkomstenbron en levert veel werkgelegenheid op. We wilden begin mei op familieweekend, maar dat kon niet doorgaan. Voor de eigenaren van de groepsaccomodatie is dat het hoofdinkomen en dat missen ze nu al maanden. Anderzijds zijn er ook extreme voorbeelden van korte vliegvakanties voor zeer weinig geld. Er wordt geen OZB en geen energiebelasting op vliegreizen geheven. Daardoor is het voor de trein zo moeilijk concurreren. Zo zijn er tal van voorbeelden van vervuilende activiteiten, waartegen maatregelen zouden moeten worden genomen. Hoeveel weerstand gaan ze straks oproepen? Af en toe lijkt het erop, dat velen terug verlangen naar de “NORNALE” mate van vervuiling. Het moet weer worden zoals het altijd was. Niets te bespeuren van enige bezinning. Hoeveel crisissen zijn er nog nodig voordat het echt tot die domme of zelfzuchtige hersentjes doordringt?
Vijf jaar geleden publiceerde Paus Franciscus zijn encycliek (een rondzendbrief ter grootte van een boek) over het Behoud van de schepping, onze gemeenschappelijke woonplaneet en over de armoede in de wereld. Hij vraagt ons deze week na te denken over dit onderwerp. Als oud-aardrijkskundeleraar kan ik de waarde van zijn encycliek goed beoordelen. Ik houd er niet van paniek zaaiende boodschappen te verspreiden, maar soms verlang ik ernaar, dat meer mensen zich even veel zorgen maken over de aantasting van het milieu als ik. Het is alsof de mensheid dansend en springend door een mijnenveld holt.
13e Jaargang, Nr. 615.