Onverwacht actueel

DRIE THEMA’S IN HET AVONDMAAL OF DE EUCHARISTIE

Beste seculiere lezers; wees niet bang. Dit wordt geen heilig verhaal, maar het wordt zeer politiek getint. Politiek dan in de brede zin, dus geen partijpolitiek. Politiek over de polis, de stad, over het leven in de stad.  Ik noemde in een ander artikel drie thema’s: 1. Bevrijding uit slavernij, onderdrukking en uitbuiting. 2. Je leven geven voor het heil van alle mensen en 3. de zin van een gezamenlijke maaltijd. Zulke thema’s moeten toch ook seculiere lezers aanspreken.

Het avondmaal of de eucharistie is afgeleid van het Joodse Paasmaal, dat Joden eten ter herdenking van hun bevrijding uit de slavernij in Egypte.. Slavernij is bepaald geen item uit het verleden. Ook vandaag nog is er slavernij en is er slavenhandel. Afrikaanse gelukszoekers, die via Libië Europa willen bereiken belanden daar in kampen en worden daar als slaaf verkocht. Yezidi vrouwen en -meisjes werden als seksslavin verkocht aan IS-strijders. In sommige landen bestaat nog schuldslavernij. Iemand wordt omwille van een onmogelijk af te lossen schuld tot slaaf gemaakt. Soms zijn de arbeidsomstandigheden zo slecht,en de lonen zo laag, dat deze uitbuiting nauwelijks van slavernij verschilt. Denk aan naaiateliers in Bangladesh. Gaat dat ons aan? Vraagt u zich nooit af, hoe het mogelijk is, dat kleding soms zo vreselijk goedkoop is?  Slavernij en onderdrukking vind je in Nederland niet, maar af en toe kun je best van uitbuiting spreken als de thuiszorg van de ene patiënt naar de andere rent en steeds maar een paar minuten de tijd heeft om haar opdracht te vervullen. Het kan altijd erger, zoals in China, waar arbeidsdagen van twaalf uur vaak normaal zijn of Japan, waar het arbeidsethos zo sterk ontwikkeld is, dat mensen zich letterlijk dood werken. Er valt nog wel het een en ander te verbeteren in deze wereld.

Die Joodse leraar Jezus van Nazareth verkondigde een bijzondere boodschap van liefde en vrede. De machthebbers in het Joodse land waren er niet van gediend. Ze wilden van hem af. Uiteindelijk stierf hij aan het kruis.  In de gehele wereld komt het ook vandaag nog voor. Een journaliste op Malta deed onderzoek naar corruptie aan de hand van de Panama Papers. Ze werd vermoord. Naar de daders wordt nauwelijks gezocht. Dat gebeurt in ons “beschaafde” werelddeel. In Azië en Latijns Amerika worden mensen vermoord omdat ze opkomen voor de rechten van kleine boeren of omdat ze een vakbond hebben opgericht of alleen nog maar willen oprichten. Natuur- en milieuactivisten, die het tropische regenwoud willen beschermen tegen houtkap of mijnbouw vinden de dood.. Vorig jaar werden meer dan dertig priesters en religieuzen vermoord om allerlei en vaak onbekende redenen. De strijd tegen corrupte machthebbers en tegen dictaturen eist ook vandaag nog vele slachtoffers,

   Gisteren had ik met mijn kinderen en kleinkinderen en hun partners een familiediner. Je voelt dan  de sterke onderlinge verbondenheid. Je weet, dat ze elkaar steunen bij klussen, maar ook bij veel moeilijker problemen. Ik liep vorige week over de tuinbraderie hier in Odijk. Tot mijn genoegen waren er ook stands van plaatselijke organisaties als de Zonnebloem, de Coöperatie De Huiskamer van Odijk ofwel het Dorpshuis, de koersbalclub en Scouting Katimavik. Ze hadden een soort piramide gepionierd waaraan een grote tien persoonsschommel hing. Knap werk. Ik vertelde, hoe ik in de zomer van 1972 een oproep in het plaatselijke krantje plaatste om adhesie te betuigen voor de oprichting van een scoutinggroep. Er kwamen twee reacties. We gingen leiding werven en hen opleiden. Begin 1973 begonnen we met welpen en kabouters. De groep bestaat nog steeds. ze doen het goed..  Het is 47 jaar geleden. Een begeleidende moeder. was nog niet geboren. Maar ik heb in mijn leven geleerd, dat als je iets wilt bereiken dat het beste lukt als er samenwerking is met anderen. Dat besef ontbreekt nog wel eens. Mensen willen zich nergens mee bemoeien en zeggen en anderen hebben zich niet met mij te bemoeien. Dat extreme individualisme is in mijn ogen buitengewoon ongezond. Je merkt het ook. Mensen worden geen lid meer van een vakbond en zijn verbaasd, dat de lonen maar niet willen stijgen. Ze vragen zich vooral af of ze ergens van kunnen profiteren. en als dat niet zo is, worden ze geen lid. Bij dat soort mensen is het besef weg gevallen, dat je ook lid kunt worden om anderen te helpen.

Zo zie je dat over deze drie thema’s heel wat valt te schrijven, met elkaar te praten en verder over na te denken. Bijvoorbeeld tijdens de Stille Tocht voorafgaand aan de Dodenherdenking op 4 mei.. Je leven geven voor alle anderen. Het gebeurde toen, nu meer dan 74 jaar geleden.

Jaargang 12, Nr. 566.

 

Leave a Reply