Dreigen met de dood van miljoenen: Daaraan wil ik mijn vrijheid niet danken
Al sinds de grote demonstraties tegen de kernraketten in de jaren tachtig procederen nu nog bijna tweeduizend Nederlanders tegen de staat. Elke keer wordt er weer een nieuwe rechtsgang gevonden. Er ligt een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, dat het gebruik van kernwapens of het dreigen daarmee, zelfs het treffen van voorbereidingen daartoe in strijd is met het internationaal humanitair oorlogsrecht. Het gebruik van kernwapens zou immers miljoenen slachtoffers onder burgers veroorzaken en dat is verboden.
De Nederlandse rechterlijke macht steunt in alle opzichten dit Nederlandse regeringsbeleid. Je kunt het nauwelijks geloven. Die zich christelijk noemende partijen als CDA en CU, die in de Bijbel lezen, dat Christus tegen Petrus zegt, dat hij het zwaard in de schede moet houden en die internationaal solidaire PvdA zien er geen been in miljoenen te doden. Hoe kun je in geweten nog op zulke partijen stemmen? Als daartegen gedemonstreerd wordt op luchtmachtbases dan zijn Nederlandse rechters altijd bereid de demonstranten tot gevangenisstraf te veroordelen. Maar het ergste is, dat ons hoogste rechtscollege, de Hoge Raad, keihard tegen de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in, het dreigen met kernwapens rechtmatig heeft verklaard. Internationaal recht gaat altijd boven nationaal recht.
Op 16 februari 2009 hebben wij bij de rechtbank in Den Haag de Hoge Raad vanwege deze misdadige uitspraak aangeklaagd. Op 1 april 2009 heeft de rechtbank uitspraak gedaan en onze aanklacht verworpen. De motivatie ging in twee lijnen. Het proces zou een herhaing van een eerder proces zijn. Maar intussen ligt er wel een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof en die moet in dit nieuwe proces worden betrokken. Bovendien kun je pas procederen tegen een misdaad, wanneer die begaan is. Dus nadat de Hoge Raad de misdadige uitspraak heeft gedaan. De tweede lijn is, dat het in deze zaak gaat over ideële zaken en niet om materiële, waarover het recht gaat. Ging het dus om een paar centen, dan mochten we procederen, maar nu het om idealen gaat doet de rechter geen uitspraak. Dat is weglopen voor je verantwoordelijkheid, want ons doel is nu juist om de enorme materiële, lijfelijke en geestelijke schade van een kernoorlog te voorkomen. Dus gaan we in hoger beroep.
De meeste medestanders zullen wel mee blijven procederen, maar we zijn keurig in de gelegenheid gesteld om af te haken. Maar wie kan zich erbij neerleggen, dat het nog steeds staand beleid is, dat wij bereid zijn tot het begaan van een nucleaire massamoord. We worden geregeerd door potentiële oorlogsmisdadigers. Och het zal zo’n vaart net lopen, hoor ik vele brave medeburgers al zeggen. Zo vraag ik mij elke keer weer af, hoe het mogelijk was, dat al die brave Duitse burgers Hitler en zijn trawanten aan de macht lieten komen. Zo vragen zoveel mensen zich af, hoe het mogelijk is, dat mensen bereid zijn hun medeburgers te doden in voormalig Joegoslavië of in Rwanda of Burundi of Soedan of Afghanistan. Werken aan een vreedzame wereld is ieders opdracht.
Jaargang 2. Nr. 13.