GEBRUIK WAT JE KRIJGT
Ik kwam ruim op tijd bij de bushalte. Er stond al iemand. Als vanzelf ontstond er een gesprek. De man moest naar Utrecht. Ik moest naar Bunnik en vertelde, dat ik naar een gespreksgroep ging in de katholieke pastorie. Ik zei, dat het thema “Gift” was. Ter inleiding, vertelde ik, is er dan een Bijbelverhaal. Het gaat nu over Koning Salomon, die in een droom van God de vraag krijgt, wat hij als geschenk wil. Salomon’s antwoord is “Wijsheid”. Dat kan een koning goed gebruiken. Ik vertelde een verhaal over zijn wijsheid. Twee vrouwen kregen ruzie over een baby, de echte moeder en een andere vrouw. Ze gingen naar de koning en na diep nadenken gaf hij als antwoord, dat hij beiden tevreden zou stellen. Hij pakte zijn zwaard en zei, dat hij de baby in tweeën zou hakken. Dan kregen ze evenveel. De echte moeder riep: “Neen, geef de baby dan maar aan haar.” Nu wist Salomon in al zijn wijsheid wie de echte moeder was en gaf haar het kind. Zo spreken we in Nederland over een Salomons oordeel en zeggen, dat iemand zo wijs is als Salomon. Tsja, in deze tijd ontmoet je mensen, die je een volkomen onbekend verhaal kunt vertellen.
De avond verliep heel leuk. We moesten nadenken over wat wij graag als gift zouden willen ontvangen. Daarna gingen we dat in steeds wisselende tweetallen aan elkaar vertellen. Toen dat voorbij was kabbelde het gesprek een tijdje voort. Ik had me voorbereid op de vraag of het goed is een gift ook echt te gebruiken. Dat is eigenlijk een gewone fatsoensregel, maar in een religieuze context gaat het om alle goede dingen, die je van God ontvangen hebt. Je gezondheid of behendigheid in een sport of een goed verstand of een goede contactgevoeligheid. Ik gaf een misschien wat ongemakkelijk voorbeeld. Je hoort veel mensen mopperen over de politiek, maar steeds minder mensen zijn bereid om politiek actief te worden. Iemand voelde het als een persoonlijk verwijt. Het was slechts een voorbeeld, dat met de komende gemeenteraadsverkiezingen voor de hand lag. Ik had ook de Zonnebloemafdeling Bunnik kunnen noemen, die dreigde te verdwijnen omdat er geen vrijwilligers te vinden waren. Het is een klacht, die je vaak hoort. Toch is Nederland een land met een bijzonder hoog percentage vrijwilligers.
De avond tevoren had ik gehoord, dat eenzaamheid in de gemeente Bunnik een ernstig probleem is. De burgerlijke gemeente wil er samen met anderen iets aan doen. Iemand vond het geen gemeentetaak, maar dat werd gelukkig tegengesproken. Voor kerken lijkt het me een vanzelfsprekende taak, maar dan vragen we ons af, hoe we dan eenzame mensen kunnen bereiken, die per se niets met een kerk te maken willen hebben. Wie trekt zich hun lot aan? Hun buren? Maar hebben wij een gevoeligheid om eenzaamheid bij mensen te herkennen? Besef wel, dat het bepaald niet alleen oudjes zijn, die lijden onder eenzaamheid. Die student naast je in de collegezaal kan zich te midden van de massa zeer eenzaam voelen. Iemand voelde zich heel eenzaam in een ziekenhuis, waar soms uren lang niemand kwam kijken. Nu bel ik die persoon dagelijks even op, een kwartiertje maar. Het betekent heel veel. Er ligt een taak voor iedereen. Gebruik je gaven.
Jaargang 11, Nr. 501.