Pasen: leven na lijden en dood
De laatste dagen wordt ons geloof op de proef gesteld. In het aloude lijdensverhaal komen de apostelen voor de vraag te staan of hun verwachtingen wel uitkomen. Is Jezus van Nazareth wel de verwachte Messias? Hij is gemarteld. Hij is een vernederende dood aan het kruis gestorven. Maar dan komt Paasmorgen. Hij leeft. Hij is verrezen uit de dood. Dit verhaal heeft voor gelovigen een bijzondere betekenis. Wat er ook aan ellende over ons komt, er blijft altijd hoop zelfs de zekerheid, dat het weer beter zal gaan.
Maar dan vallen er in Brussel meer dan dertig doden en vele zwaar gewonden. En elke dag weer vallen er in Syrië en Irak nog veel meer doden en gewonden bij alle partijen. Er lijkt geen einde te komen aan de vijandelijkheden. Triomfantelijk wordt gemeld, dat er weer tientallen IS-strijders zijn gesneuveld en dat ook een belangrijke leider is gedood. En we beseffen niet, dat we weer haat zaaien en toekomstige terreuraanslagen over ons afroepen. In de kerken bidden we voor onze doden en we vergeten die andere doden, slachtoffers van onze bommen.
Er zijn ook tekenen van hoop. Er is een gedeeltelijke wapenstilstand en er wordt onderhandeld. Misschien is het bij elk conflict zo, dat er een moment komt, dat alle partijen gaan beseffen, dat ze allemaal krankzinnig bezig zijn, Ik denk aan Noord-Ierland en voormalig Joegoslavië en Tsjetsjenië en Zuid-Afrika en Colombia en vooral aan de Tweede Wereldoorlog en de zeventig jaar zonder nieuwe wereldoorlog erna. Komt er ook wijsheid in de hoofden van al die krijgsheren in het Midden-Oosten? Komt er wijsheid in de hoofden van de fabrikanten van wapentuig en munitie? Komt er wijsheid in de hoofden van de aandeelhouders van de wapenfabrieken? Als je gelooft in Pasen is het antwoord ja. Ik wens u allen Vrede. Ik wens u een Zalig Pasen.
Jaargang 9, Nr.403.