800 KM PER SPOOR ZONDER VERTRAGING
Volkskrantcolumniste Ionica Smeets had een leuk idee, een uitdaging voor haar lezers. Reis per spoor door Nederland langs alle provincies in zo weinig mogelijk tijd en maak op elk van de twaalf stations een foto van je zelf met het station. Dat heb ik gedaan samen met mijn zoon, die de foto’s maakte. Ik heb de tocht zo snel en zo comfortabel mogelijk gemaakt en over ons parcours deden we 8 uur en 59 minuten plus ruim drie uur voor de terugreis. We zijn twaalf en een half uur onderweg geweest. De hele reis verliep volgens schema. Af en toe was er maar 2 minuten overstaptijd. Complimenten voor de NS, Arriva en Veolia.
De twaalf Nederlandse provincies vormen een driehoek. De uitdaging is langs twee zijden van de driehoek te rijden en ook de provincies midden in de driehoek aan te doen. Daarbij moet je zo min mogelijk heen en weer rijden, dus niet te veel Oost-West én West-Oost. Je hebt veel directe Intercitylijnen zonder overstappen. Dat geeft minder tijdverlies. Het beste is ergens in het Noorden of in het Zuiden te beginnen. Daarbij moet je Limburg en Zeeland aandoen. Je moet dus dwars door Brabant. De lijn naar Vlissingen loopt daar dood. Je moet dus altijd terug op dezelfde lijn. Dat kost tijd, temeer omdat je van Roosendaal niet naar Dordrecht kunt doordat daar aan het spoor wordt gewerkt. Ook dat hebben we elegant opgelost.
Onze route startte in mijn eigen provincie en van daar reden we naar Limburg. Dat waren al drie provincies. Naar Zeeland zorgde voor weer twee provincies en van Brabant reisden we in twee trajecten naar het Noorden en daar volgde nog een stukje treinen en de reis zat er op. Er zijn nieuwe stations en spoorlijnen bij gekomen en andere spoorlijnen zijn er niet meer. Vroeger was er een spoorlijn van Amsterdam naar Keulen via Hilversum, Amersfoort, Rhenen, Kesteren, Nijmegen en Groesbeek. Die lijn zijn we ter hoogte van Veenendaal en zuidelijk van Nijmegen tegengekomen. Die oude lijn zou in kilometers flink korter zijn. Anderzijds profiteerden we van het nieuwste stuk spoor in Nederland.
Voor een geograaf is er onderweg veel te zien. Veel mensen kijken, maar weten niet wat ze zien. Eind jaren zeventig van de twintigste eeuw heb ik mee gewerkt aan het project “Aardrijkskunde vanuit de Trein”. Langs de lijn Utrecht – Arnhem konden de leerlingen bij elk station uitstappen en daar opdrachten uitvoeren. En onderweg konden ze het stuwwallenreliëf observeren. Dat zag ik nu ook weer. Dan zie je op de terugweg, dat het nieuwe station van Arnhem nu toch echt vordert. Het zal mij benieuwen of het ook een architectuurprijs gaat verdienen net als Rotterdam CS. In Noord-Brabant zag ik boomkwekerijen. Mooi, dacht ik, kleine bedrijven, maar intensiveren en zo toch een redelijk inkomen verwerven. Het traject van Bergen op Zoom naar Zeeland is heel boeiend. Je rijdt al vlug door het laaggelegen zeekleilandschap, maar links zie je de hoger gelegen Brabantse zandgronden. Helemaal in het Noorden was de lijn Leeuwarden Groningen voor mij een openbaring. Ik was er nog nooit geweest, maar elke keer in Leeuwarden og Groningen kreeg ik er wel zin in. Je komt er een moderne suikerfabriek tegen, veel uitgestrekte weidelandschappen met kronkelende geulen. Oude wadgeulen, meende ik. Bij Veenwouden en Zwaagwesteinde een uitloper van de Friese Wouden met een coulisselandschap: grasland, omzoomd door struikenwallen.
Ook al zal ik de prijs, een boek over wiskunde niet winnen – vrees ik – toch heb ik een dag volop genoten. Bedankt Ionica!
PS De inzending moet vóór 3 augustus binnen zijn.
Jaargang 8, Nr.370.
Maar het opmerkelijkste van de spoorlijn Groningen Leeuwarden heb je gemist of niet benoemd ! Er liggen daar nl 2 koeien viaducten onder het spoor door ! Kom je nergens anders in Nederland tegen !
Niet te haastig met de opmerking, dat het nergens anders in Nederland voorkomt. Onder de spoorlijn Utrecht-Arnhem ligt oostelijk van Bunnik een tunneltje, vroeger voor de koeien, nu voor wandelaars en reeën. Het gaat naar het landgoed de Wulperhorst. In het landhuis woont de bekende pianist Wibi Soerjadi