Vandaag hangt bij mij de blauwe vlag uit met de twaalf gouden sterren, de Europese vlag. Het is op 9 mei Europadag. Achtenzestig jaar geleden eindigde de Tweede Wereldoorlog. De laatste twee eeuwen is Europa nog nooit zo lang zonder oorlog geweest.
Oorlog speelt zich tegenwoordig af op ons Tv-scherm. Het is een ver van mijn bed show geworden. Sinds in 1989 de Koude Oorlog eveneens beëindigd is, kunnen we ons een oorlog in ons land en in de rest van Europa nauwelijks meer voorstellen. De angst, dat een bom of raket je huis treft. De vrees voor kernwapens. De huiver voor een bezettende macht. De rouw om de doden en het verdriet om de verminkten, lichamelijk of geestelijk. Het voortdurend op je woorden passen, want de verrader is dichtbij. We zijn er achtenzestig jaar vrij van.
En tegelijk zijn er weer die onverantwoordelijken, die weer vijandschap en verdeeldheid prediken. Die weer andere bevolkingsgroepen of het buitenland of “Brussel” aanwijzen als schuldigen voor alles wat verkeerd gaat. Zij beseffen niet, welk risico zij lopen met dit haat zaaien.
Daarom heb ik vandaag de Europese vlag uitgestoken. Om samen met andere Europeanen achtenzestig jaar vrede en vrijheid te vieren en tegelijk te wijzen op onze verantwoordelijkheid om met elkaar in heel Europa welvaart en vrede, vrijheid en geluk te handhaven. Wij moeten het zelf doen.