WAAR PUBLICITEITSOFFENSIEF VAN DE TELEGRAAF
De rellerige publiciteit van de Telegraaf en daarna ook van andere media over de documentaire “Jesse”, die niemand nog gezien had, heeft vooral de nieuwsgierigheid gevoed. Ik verwacht dan ook flinke belangstelling voor de vertoning in Carré en in diverse bioscopen. Jinek gaf voor de tweede keer de politiek redacteur van de Telegraaf de kans dezelfde onwaarheden over GroenLinks te verkondigen. Volgens hem zouden vele GroenLinksers ernstig teleurgesteld zijn nu de partij niet aan een regering met een forse rechtse meerderheid wil deelnemen. De intensieve poging van de drie andere partijen in de formatie om het beeld op te roepen, dat het alleen was afgeketst op de migratieproblematiek zorgden aanvankelijk voor teleurstelling. Er was echter veel meer aan de hand en nu vindt iedereen, dat GroenLinks terecht weigert voor een dergelijk beleid verantwoordelijkheid te dragen. Men wil zich niet houden aan internationale migratieverdragen. De doelstellingen van Parijs zullen niet gehaald worden. Er wordt niets gedaan aan het feit, dat er meer dan 800.000 mensen in Nederland een zo laag inkomen hebben, dat ze niet kunnen voorzien in hun eerste levensbehoeften. Ze leven in armoede en onder hen zijn meer dan 400.000 kinderen. Daarover stuurde ik een bericht naar KRO-NCRV. De dienst communicatie heeft het bericht doorgestuurd naar de redactie van Jinek.
De weigering van BNN-VARA de documentaire uit te zenden, mede op aandringen van de leiding van de NPO is inderdaad een vorm van censuur. De documentaire is geen journalistiek product, maar meer een persoonlijke observatie. De documentaire wil terecht niet objectief zijn. Dat laat de maker ook weten aan de kijker. Het lijkt erop, dat machten buiten de NPO zoveel invloed kunnen uitoefenen, dat de publieke omroep onder die druk is bezweken. Het betekent, dat er sterke twijfel aan de onafhankelijkheid van de publieke omroep is gezaaid. Die onafhankelijkheid wilde men juist verdedigen. Paniekvoetbal!
De documentaire geeft een beeld van een moderne succesvolle verkiezingscampagne. We zien hoe de campagne naar buiten komt. Ook hoe hij is opgezet en hoe de mensen op hun rol worden voorbereid. Wat spontaan lijkt is in werkelijkheid uit en te na geregisseerd. Zo is de documentaire interessant studiemateriaal voor politicologen en leraren maatschappijleer of burgerschapskunde. Ze kunnen aan de hand van de documentaire hun leerlingen laten zien hoe het publiek tijdens zo’n campagne beïnvloed wordt en soms gemanipuleerd. Zo maak je je leerlingen weerbaar. Het is te hopen, dat dit ook het effect op het bioscooppubliek wordt. Bedenk daarbij, dat alle partijen deze trucs in hun campagnes toepassen. Het is wel een typisch GroenLinkse doelstelling mensen weerbaar te willen maken. De openheid van GroenLinks valt dus zeer te waarderen.
GroenLinks stelt zich met deze openheid ook zeer kwetsbaar op. De film is ook via betaal Tv te zien. Ik vraag mij af, of de film ook valt te downloaden. Het biedt anderen de gelegenheid beelden te manipuleren en zo een negatief beeld van GroenLinks te scheppen. Bedenk, daarbij dat de manipulator vooral zich zelf in een kwaad daglicht stelt. We gaan het allemaal zien.
Jaargang 10, 476.