EEN JUBILEUM VIEREN INSPIREERT
Ik vertel nieuwe inwoners van ons dorp vaak over de geschiedenis van onze plaatselijke geloofsgemeenschap. Onze mensen zijn daar ook erg trots op. In 1939 kreeg de Bunnikse parochie een nieuw kerkgebouw. Het eerdere stond op het terrein van het huidige koelhuis bij de oprit van de A12 richting Utrecht. Die kerk stond dus veel dichter bij Odijk. De Odijkse parochianen van de H. Barbarakerk moesten plotseling veel verder lopen. Het was oorlog. De meeste mensen hadden geen fiets, laat staan een auto. Het was echt geen welvaart toen. In 1945 was de oorlog voorbij en in 1946 werd in Odijk een stchting opgericht, die tot taak had voor een eigen kerk te zorgen. Met dubbeltjes en kwartjes werd er jarenlang gespaard. Het bisdom en de pastoor van Bunnik waren tegen een eigen kerk voor Odijk. Er was ook steun van priesters, die afkomstig waren uit Odijk. Uiteindelijk kon in 1964 de kerk door Kardinaal Alfrink geconsacreerd worden. De verjaardag van de kerkwijding wordt elk jaar weer met trots gevierd. De Odijkers voelen zich erg verantwoordelijk voor de geloofsgemeenschap en voor hun eigen kerk.
Zulke verhalen hoor je vaker. Ze versterken de onderlinge verbondenheid. Zo voel ik mij nog steeds verbonden met mijn vroegere collega’s van het voormalige Niels Stensen College. Als die school niet als meer scholen in de stad Utrecht kapot gegaan was door “witte vlucht”, was er nu iets te vieren. Witte kinderen gingen niet meer naar een school in die griezelige wijk Kanaleneiland. Maar als dat niet gebeurd was, dan zouden we nu het zestigjarig bestaan hebben gevierd.
Vijftig jaar geleden was ik druk bezig met de oprichting van Scouting in Odijk. Er waren veel kinderen in de leeftijd voor welpen en kabouters en voor verkenners/padvinders van 12 tot en met 17 jaar. Begin volgend jaar is het vijftig jaar geleden, dat in 1973 de eerste welpenhorde en de eerste kabouterkring bij elkaar kwamen. Dat was in een directiekeet bij een tijdelijk voetbalveld aan de Nicolaaslaan. Later woonden we in bij het Open Jongeren Centrum in de boerderij De Beug. Vervolgens hadden we een onderkomen op de zolder van de boerderij Dalenoord en ook nog een tijd in een ruimte bij de familie Mocking aan de Singel en de Schoudermantel. Tot er eindelijk een eigen gebouw bij de IJsbaan kwam. Mijn eigen kinderen hebben er veel plezier beleefd en bijvoorbeeld ook echt kamperen geleerd. Een dochter was er ook leidster en de ervaring bij Scouting kwam in haar beroep goed van pas. Begin 2023 kan Scouting in Odijk het Gouden jubileum vieren. Mooi als ik dat mag meemaken.
Bij de verkiezingen in 1994 was GroenLinks zeer actief. Een bijzondere stunt was, dat we op de verkiezingsdag huis aan huis een zakje wereldthee met een vriendelijk kaartje erbij bezorgden. Dat leverde ons ruim twee zetels op. Maar de PvdA kwam zes stemmen te kort voor een restzetel en kwam op één zetel uit. Het maakte duidelijk, dat we maar bester konden samenwerken. In de periode 1994-1998 werkten we daar hard aan. In het najaar 1997 werd Perspectief 21 opgericht. Leden van GroenLinks en van de PvdA zijn daar automatisch lid van. P21 heeft een eigen bestuur en de moederpartijen bemoeien zich niet met de plaatselijke politiek. In 1998 scoorden we vier zetels. In 2002 werden het er vijf. Vier jaar later zes en weer vier jaar later zelfs zeven. De bevoling van de gemeente Bunnik groeide en zo zijn we nu van 15 raadszetels gegroeid naar zeventien raadszetels. Laten we de eeste keer van die zeventien zetels er acht binnen halen. Helaas splitsten zich er drie bezadigde raadsleden van af. Nu is P21 nog steeds de grootste partij met zes zetels. En in maart 2023 is het 25 jaar geleden, dat P21 in de Bunnikse Raad kwam. Dan is er een zilveren jubileum te vieren.
15e Jaargang, Nr. 726.