Afghanistan

WE KONDEN HET AL TWINTIG JAAR ZIEN AANKOMEN

 

De poging om van buitenaf van Afghanistan een modern land te maken was gedoemd om te mislukken. De Sovjet Unie had zich al veel eerder uit het land terug getrokken en ook eerdere pogingen het land te koloniseren liepen op niets uit. Al die strijdlustige stammen waren niet bereid een sterke centrale regering te aanvaarden. Men was aan de traditionele cultuur gehecht. En dat gold voor elk van de vele stammen weer afzonderlijk. Het woeste karakter van het landschap bood alle mogelijkheden voor gewapend verzet. Bovenop de gehechtheid aan de eigen stam met de eigen cultuur kwam in de gehele Islamitische wereld een toenemend verzet tegen de overheersende rol van het kapitalistische Westen in de wereld De strijd was een uitloper van antikolonialisme van na de Tweede Wereldoorlog. Vroegere koloniën werden onafhankelijke staten en die onafhankelijkheid wilde ook Afghanistan. In dat land was vanuit een ‘madrassa’, een Koranschool een groep van geloofsleerlingen ontstaan, de Taliban. Deze groep wilde in heel het land en ook daarbuiten een fundamentalistische vorm van de Islam vestigen. Daarom steunden zij ook bin Laden en boden hem langdurig onderdak. Eigenlijk is het opzienbarend, dat de zogenaamde Vrije Wereld het daar nog zo lang heeft volgehouden.

Wij vinden onze manier van leven de beste die er in de wereld is. Eigenlijk zouden alle landen in de wereld onze manier van leven moeten overnemen. Wij kennen democratie, een goed bestuurssysteem op elk niveau, een goed rechtssysteem. We houden ons aan de Mensenrechtenverdragen en aan de vrijheden van de Verklaring van de Rechten van de Mens. We kennen de vrijheden uit onze Grondwet. En toch.

In de gehele “vrije wereld” is een enorme ongelijkheid in inkomen en bezit, in kennis en macht. Voor velen is er geen eigen huis, geen fatsoenlijke baan, geen mogelijkheid om op vakantie te gaan. De vrijheid van de een gaat vaak ten koste van de vrijheid van de ander. Je kunt in ons land gemakkelijk scheiden en minstens één op de drie huwelijken loopt stuk. Staan beide partijen na zo’n scheiding er even goed voor? Wat betekent het voor eventuele kinderen?

Er komen allerlei vormen van discriminatie voor en het lijkt of dit steeds erger wordt. Hatelijkheden tijdens sportwedstrijden, minder gemakkelijk een stageplek of een baan vinden en alleen maar een huis in een verwaarloosde buurt. Zelf zijn ze ook niet volmaakt. Soms discrimineren ze homo’s en vrouwen. Vooral ook de eigen meisjes en vrouwen.

Waar het hier om gaat is, dat het voor de Taliban niet erg moeilijk was om dat westerse streven naar een moderne samenleving verdacht te maken. Zo volmaakt zijn die westerlingen niet. Trap er maar niet in. Ik kan ze geen ongelijk geven.

Toch hebben de Afghanen en ook de Taliban de afgelopen twintig jaar kennis gemaakt met veel positieve aspecten van de Westerse manier van samenleven. Ze zien, dat de sterk toegenomen deelname van vrouwen in het arbeidsproces en daarbij ook op een steeds hoger niveau. Het Glazen Plafond is aan het verdwijnen. Ze merken maar al te goed hoe gelukkig meisjes zijn met hun onderwijs en hoe trots hun ouders zijn. Al die scholing is nodig voor goede medische zorg, voor een goed bestuur voor een goede economie en voor een goede rechtspraak. Waar gaan de Taliban voor kiezen? Nog steeds Islamitisch fundamentalisme, voor vrouwenonderdrukking, voor veel dwang en weinig vrijheid?

Of zoeken ze naar een moderne interpretatie van Islamitische waarden, voor goed onderwijs voor jongens én meisjes, voor een goed bestuur en voor goed overleg met de verschillende stammen? Gaan ze op hun eigen manier hun land moderniseren?

Mij gaat het erom, dat in de media nu vooral de nadruk ligt op al het negatieve nieuws en dus eigenlijk op anti- Taliban propaganda. Daarom vind ik het heel mooi, dat de katholieke ontwikkelingsorganisatie Cordaid heeft besloten de Afghanen niet in de steek te laten en in het land te blijven. Dat hoor je niet op radio of Tv en lees je niet in de krant. Maar ja, zo zijn de media nu eenmaal. Goed nieuws is geen nieuws.

14e Jaargang, Nr. 677.

Leave a Reply