GAAT ZE AL HAAR BELOFTEN WAAR MAKEN?
De verdeling van de belangrijke banen was voor de regeringsleiders van de EU dit keer een zware opgave. De Spitsenkandidaat van de christendemocraten leek mij geen sterke figuur. Frans Timmermans van de Sociaaldemocraten wekte veel weerstand bij een aantal Oost-Europeanen. Hij had ze op de vingers getikt, omdat in Polen en Hongarije de rechtsstaat niet voldoende gehandhaafd werd. In Polen probeerde men een aantal onafhankelijke rechters te lozen en ze te vervangen door mensen uit de regeringspartij. Dat is natuurlijk hartstikke fout., strijdig met het principe van de scheiding der machten. Nu krijgt Timmermans dezelfde baan als die hij heeft en kan hij doorgaan met de bescherming van de rechtsstaat.
Ursula Von der Leyen heeft geen Europese ervaring., behalve dan haar deelname aan de ministersraden., maar haar ministersportefeuilles waren niet van sterk Europees belang.. Als je dan aan de tand gevoeld wordt over zaken als klimaat, landbouw, milieu, belastingontwijking en -ontduiking en het witwassen van zwart geld, dan kun je slechts oppervlakkige antwoorden geven. Zo maak je geen sterke indruk. Bovendien heeft de Duitse Bondsregering in sommige zaken geheel andere standpunten dan het Europees Parlement. De regeringen willen af van het systeem van Spitsenkandidaten. Duitsland wil belastingvoordelen voor grote ondernemingen, net als Nederland. Het Europees Parlement wil, dat ondernemingen winstbelasting betalen in het land waar ze die winst behalen. Ursula Von der Leyen moet dus enorm omschakelen en dat heeft ze zo goed gedaan, dat ze een aantal sociaaldemocraten wist te overtuigen en met een krappe meerderheid van 9 stemmen gekozen werd tot nieuwe Voorzitter van de Europese Commissie. Daarbij heeft ze zich duidelijk gedistantieerd van anti-Europapartijen en populisten.. Dat is heel slim, want zo wekte ze vertrouwen van de echte democraten.
Haar wacht nog een aantal pittige opgaven. Als er in het Verenigd Koninkrijk een nieuwe regering is, zal die proberen opnieuw te onderhandelen over de Brexit. Ik vermoed, dat de Europese regeringsleiders, verenigd in de Europese Raad, de poot stijf zullen houden. Dan komt er een Brexit zonder een goede overeenkomst en dus met allerlei onopgeloste problemen. Zware problemen bij de onderlinge handel bijvoorbeeld, want er is geen vrijhandel tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU. Mijn oogdruppels komen er vandaan. Ik moet maar afwachten of ze beschikbaar blijven. Britse autofabrieken ontberen al snel vitale onderdelen. Die Britten beseffen kennelijk niet, dat er al heel lang sprake is van een Europese economie. Al die bedrijven uit al die lidstaten zijn met elkaar vervlochten. Juist daarom zijn er ook steeds meer Europese regels nodig. om al die connecties soepel te laten draaien. Soms zijn die regels lastig. Je kunt niet altijd meer doen wat je wilt. Je hebt meer administratie of je moet je productie aanpassen bij Europese kwaliteitsnormen. Consumentenbonden dringen daar op aan. De EU krijgt de schuld. Het vraagt een Europese Commissie, met een sterk leiderschap. Ursula Von der Leyen zal niet met zich moeten laten sollen.
Dat geldt ook voor de belastingen. Internationale bedrijven hebben zeer veel zeer kundige goed betaalde lobbyisten in Brussel zitten. Maar het is van de zotten, dat die bedrijven enorme winsten maken en daarover niet of nauwelijks belasting betalen. Ze profiteren van onze goed geschoolde arbeidskrachten, van onze infrastructuur, van onze dienstverleners, van onze overheden. Dan mag daar best iets tegenover staan. Dat vindt de overgrote meerderheid van de burgers in Europa. Het klimaatprobleem is duidelijk grensoverschrijdend en vraagt Europese regelgeving, zodat bedrijven niet meer met de smoes kunnen komen, dat door die enorme kosten hun concurrentiepositie in gevaar komt. Zal Ursula Von der eyen voldoende kracht tonen om de noodzakelijke regelgeving te realiseren? Ik wens haar alle succes.
Jaargang 12, Nr. 574.