NA VELE EEUWEN EINDELIJK EENHEID IN EUROPA
Het heeft lang geduurd, maar de Eerste en Tweede wereldoorlog vergden zoveel slachtoffers, dat onder leiding van de Franse Minister van Buitenlandse Zaken, Robert Schumann er eerst de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) werden opg opgericht en daarna de Europese Economische Gemeenschap), de EEG, die uiteindelijk uitgroeide tot de Europese Unie met steeds meer lidstaten. Alleen de eigenwijze Britten traden uit, want ze wilden al die Europese wetten en regels niet. Je kunt zeggen, dat we na eeuwen met steeds weer oorlogen in Europa we nu al meer dan 75 jaar vrede in Europa hebben en vrijheid en welvaart.
Als je de staatkundige kaart van Europa tussen de twee wereldoorlogen bekijkt, dan zie je dat enorme delen van Polen toen bij Duitsland hoorden. steden hadden Duitse namen: Gdansk heette Danzig en Wroclaw heette Breslau. Pak er maar eens een Historische Atlas bij. De Duitstalige bewoners vluchtten toen massaal naar Duitsland en dan vooral naar West-Duitsland, dat de Amerikaanse, de Britse en de Franse bezettingszones omvatte. Het communistische Oost-Duitsland verloor ook inwoners aan het Westen. Gelukkig is het niet tot een nieuwe oorlog gekomen om de vroegere Duitse gebieden te heroveren. De “Ost-Flüchtlingen hadden het goed in het welvarende Duitsland. Na vele eeuwen met steeds weer oorlogen werken de vroegere vijanden vreedzaam samen in de Europese Unie. De EU komt met steeds weer nieuwe wetten, die voor het hele grondgebied gelden. We werken samen en we werken elkaar niet tegen.
Toen ik met kweekschoolvrienden in 1955 een fietstocht naar Innsbruck maakte kregen we herhaaldelijk grenscontroles, ook bij het binnen gaan en verlaten van het toen Franse Saarland. Dat waren heel wat stempeltjes in ons paspoort. We merkten ook, dat sommige Duitsers het op prijs stelden, dat we bij hen op bezoek waren. Nu is er vrijwel overal vrij verkeer tussen de lidstaten.
Hoe anders is het in de verhouding tussen Israël en de Palestijnen en de andere meestal Arabische buren van de staat Israël. Herhaaldelijk is het door velen erkende onafhankelijke Israël aangevallen, maar steeds won Israël. De Westelijke Jordaanoever hoorde bij Jordanië, maar is al jaren door Israël bezet gebied. Jordanië en Egypte hebben inmiddels al jaren een tamelijk goede relatie met Israël. Libanon is wat minder, maar ze willen geen oorlog. Zo ook Syrië.
Israël is de laatste jaren met succes bezig tot een betere verstandhouding met Arabische landen te komen. Daardoor verzwakt de positie van de Palestijnen. Van wie krijgen ze nog steun? Zou dat de reden zijn voor Hamas om met een vreselijke terreuraanval op het Zuiden van Israël te komen? De vreselijke vergeldingsbombardementen door de Israëlische luchtmacht roepen in de Arabische wereld weer heftige reacties op. De Arabische staten zijn zo weer minder geneigd tot goede relaties met Israël. De vele doden in Gaza zijn duidelijk uitgelokt. Het doel heiligt de middelen. Hoe meer Gazaanse doden hoe slechter de relatie van Arabische landen met Israël. Als dat waar is, dan kunnen we dat terecht gewetenloos noemen.
In plaats van de Joodse kolonisten te beschermen, zou de staat Israël, die Joodse kolonisten uit Palestijnse gebied moeten verjagen. Maar ze beschermen juist die kolonisten. Nu wordt het zeer moeilijk om tot een goede relatie met de Palestijnen te komen. Als er eindelijk een goede relatie tussen Joden en Palestijnen is en ook de Palestijnen vreedzaam en in welvaart kunnen leven, pas dan kan er serieus gewerkt worden aan een twee-statenoplossing. Beste mensen kijk naar Europa. Wij hebben ons lesje na eeuwen geleerd. Volg ons goede voorbeeld. Duurzame vrede is toch veel aangenamer dan steeds weer conflicten en zelfs oorlogen, zoals nu.
17e Jaargang, Nr. 776.