Mensen die meer dan 1% van hun inkomen aan giften aan goede doelen schenken, mogen het meerdere aftrekken voor de inkomstenbelasting. Ze betalen dan minder belasting. Dat schijnt een doorn in het oog te zijn van mensen, die weinig of niets geven en dus meer belasting moeten betalen. Ze snappen kennelijk niet, dat ook zij kunnen profiteren van de giften van anderen.
Allerlei ziekten kennen hun fondsen. Denk aan de Hartstichting, het Koningin Wilhelmina Fonds tegen kanker, het Aidsfonds, de Nierstichting, het Longfonds, de Hersenstichting of Stichting Alzheimer Nederland. Voor mij is het belangrijkste, dat zij onderzoek financieren naar geneeswijzen van de ziekte. De afgelopen drie jaar ben ik twee broers en een schoonzoon verloren aan de ziekte kanker. Toch zijn er meerdere soorten kanker, waarvoor behandeling mogelijk is dankzij al dat onderzoek. Ziekten worden voorkomen of ziekten worden genezen. Stel dat je een diagnose kanker krijgt met de boodschap, dat behandeling mogelijk is en vrijwel altijd succesvol. Daar profiteren donateurs van het KWF van , maar ook mensen, die er nooit een cent voor over hadden. Verandert er nu iets in hun houding? Ik zou het niet weten, maar ik hoop van wel.
Ik steun ook meerdere organisaties, die voor de Derde Wereld werken. Dat geld gaat naar vreemden, die we niet kennen. Wat hebben wij met zulke lui te maken? Veel mensen hebben geen idee. Ze weten niet hoe de wereldeconomie werkt. Ze denken en horen het van sommige politieke partijen, dat het in heel Afrika een zootje is en dat ons geld verdwijnt in de zakken van corrupte politici. Moet ons zuur verdiende geld daar naartoe? Ben je beter geïnformeerd, dan weet je dat er naast een aantal falende staten in Afrika ook meerdere succesvollen landen zijn met een goed functionerende regering en een opbloeiende economie. Landen komen tot welvaart en Philips kan vervolgens hun medische apparatuur aan ziekenhuizen in zo’n land leveren. De omzet van onze hoog gespecialiseerde industrie groeit en daarmee onze welvaart. Tsja, de kost gaat voor de baat uit. Maar ja, als er bezuinigd wordt op ontwikkelingshulp moeten we wel wat langer op de baat wachten.
Kent u de landschappen? In mijn provincie hebben we het Utrechts Landschap en toen ik nog in Arnhem woonde zag ik daar de borden van het Gelders landschap. Ze zorgen voor ruiterpaden en routes voor mountainbikers. Mijn zoon en kleinzoon maken er samen vaak gebruik van. Het behoud van fraaie landschappen trekt toeristen uit binnen- en buitenland. Jaren terug organiseerde ik jarenlang fietstochten voor ouderen en heel vaak hoorde ik dan een deelnemer zeggen: “Wat is Nederland toch mooi!” Dat hoorde ik overigens niet alleen bij natuurgebieden, maar ook wanneer we door een agrarisch landschap reden, dat door eeuwenlange ontwikkeling vaak heel harmonisch blijkt te zijn. Mijn steun aan natuur- en milieuorganisaties blijkt bepaald geen weggegooid geld.
Giften aan kerkelijke doelen zijn ook aftrekbaar. Er zijn mensen, die een gruwelijke hekel hebben aan alles wat met kerken te maken heeft. Ik moet bekennen, dat daarvoor ook best goede redenen zijn te noemen. Als ik als bewust en betrokken kerklid zulke misstanden constateer, kan ik reageren met de kreet, dat ik bij zo’n kerk niet wil horen, maar ik kan ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel aanspreken en dergelijke misstanden gaan bestrijden. En verder weet ik uit eigen ervaring, dat de kerken in Nederland heel veel goeds doen en de overheid heel wat uitgaven besparen op sociaal gebied.
En tenslotte. Giften aan politieke partijen zijn aftrekbaar. Als de politiek besluit de aftrekbaarheid van giften af te schaffen snijdt ze wel in eigen vlees. De partijen verschillen overigens wel sterk wat betreft hun inkomsten. In de discussies moeten zulke verschillen wel meegewogen worden.
15e Jaargang, Nr. 740.