WAT DOEN WE IN VREDESNAAM?
Elk jaar is er in de derde week van september de Vredesweek. We staan een week lang stil bij het thema Vrede. We, dat zijn de vele kerkgenootschappen in Nederland, waarbij de interkerkelijke vredesbeweging Pax een leidende rol speelt. Pax is ontstaan door het samengaan van de Rooms-katholieke vredesbeweging Pax Christi en het voornamelijk Protestante Interkerkelijk Vredesberaad, IKV. Op allerlei plaatsen in Nederland zijn er bijeenkomsten en in de weekendliturgieën wordt eveneens aandacht aan het thema Vrede gegeven.
Hier in Odijk was er zoals elk jaar een oecumenische kerkelijke viering en daarbij werd nadrukkelijk de vraag gesteld of de enorme verdeeldheid onder de volgelingen van Jezus van Nazareth wel in overeenstemming is met ons streven naar vrede. Zouden we niet veel meer moeten werken aan een samengaan van al die christelijke kerken? En zijn we er dan, mocht dat ooit lukken? Neen, want er zijn veel meer godsdiensten. We moeten ook streven naar een goede relatie met Joden, Islamieten, Boeddhisten en Hindoes en andere godsdiensten. Al die leiders van christelijke kerken en van al die andere godsdiensten zouden best zich wat meer kunnen inspannen om tot meer verbondenheid te komen.
En wij gewone gelovigen? Boeit het thema ons? Streven we naar goede relaties met mensen uit ons dorp of onze wijk, die lid zijn van andere kerken? Of hebben we stiekem toch een beetje de pest aan die anderen?
Intussen spraken het zich christelijk noemende CDA en twee hoofdzakelijk seculiere liberale partijen VVD en D66 op het landgoed De Zwaluwenberg bij Hollandse Rading over de kabinetsformatie. Ze concludeerden, dat een minderheidskabinet niet wenselijk was. Komen ze deze week verder? Wat doen al die politieke partijen in vredesnaam?
Inmiddels zijn we bijna twee generaties verder na de enorme demonstraties tegen de kernwapens van begin jaren tachtig in de vorige eeuw. Moeten we nog bang zijn voor een oorlog met kernwapens. Een van de risico’s van kernwapens is, dat ze in handen van een onstabiele regeringsleider tot ongelukken zouden kunnen leiden. Trump is niet bepaald een voorbeeld van psychische stabiliteit en hij was nauwelijks op de hoogte van de effecten van kernwapens. China dacht , dat hij een oorlog wilde beginnen. Een Amerikaanse generaal moest zijn Chinese collega bellen om hem gerusg t te stellen. Waarom zijn kernwapens in vredesnaam niet al lang verboden? Er zijn boekenvol geschreven over de verschrikkingen van een kernoorlog.
Dan zijn er nog de vele lokale conflicten zoals in Jemen, Syrië en Irak, Mali, Ethiopië, Zuid-Soedan, Somalië, Mozambique, het Noorden van Nigeria en Gaza. We leven bepaald niet in een vreedzame wereld. Anderzijds. In Afrika zijn er heel wat landen, waar het allemaal uitstekend gaat. Als dat besef niet bij je leeft, kun je zo gemakkelijk de moed verliezen.
Er is nog steeds veel werk aan de winkel. We moeten er keihard aan werken en staatshoofden en rebellenleiders oproepen in Vredesnaam eens op te houden met al die gewapende conflicten. Aan wapenfabrikanten en wapenhandelaren en aan aandeelhouders van hun bedrijven moeten we steeds weer de vraag stellen waar ze in vredesnaam met bezig zijn.
Morgenavond ga ik weer naar de traditionele avond van onze Bunnikse “Coalitie voor de Mensenrechten” in ons Gemeentehuis in Odijk. Komt u ook?
14e Jaargang, Nr. 681.