EEN GOUDEN JUBILEUM
Adri Verweij is een bijzonder iemand. Hij vierde vandaag met honderden kerkgangers in een volle H. Nicolaaskerk zijn gouden priesterjubileum. Hij heeft een wat ongebruikelijke carrière achter de rug In 1969 werd hij priester gewijd. In de Nederlandse kerk was dat een wat wilde tijd.. Na het Tweede Vaticaans Concilie waren velen zeer enthousiast, want nu zou de grote vernieuwing van de Kerk beginnen. Priesters werden meer een van ons in plaats van een hooggeplaatst persoon, waar je eerbiedig mee om moest gaan. Het was de tijd van de jongerenkoren en de beatmissen en het Pastoraal Concilie in Noordwijkerhout. Veel priesters verwachtten de afschaffing van het verplichte celibaat. Toen de celibaatsverplichting gehandhaafd bleef onder invloed van conservatieve krachten van de Romeinse Curie traden veel priesters uit hun ambt en het aantal priesterstudenten daalde sterk. Vooral in Europa zitten we nu met de brokken van dit beleid.. Maar er zijn lichtpuntjes.
Adri werkte eerst in het jeugd- en jongerenpastoraat in Arnhem-Malburgen en Zutphen. Ik denk, dat velen zich hem nog herinneren. Daarna werkte hij bij het omroeppastoraat. De uitzendingen kwamen uit een vaste kerk en het omroeppastoraat experimenteerde volop met bijzondere teksten. Tsja, dat was niet naar de zin van sommige hoge heren, die de teugels strak aantrokken. Jammer voor al die mensen, die voortaan de pastorale zorg van het omroeppastoraat moesten ontberen, maar ja, voor conservatieve kerkelijke leiders zijn de regeltjes belangrijker dan de mensen, die zorg behoeven. Het tragische is dan steeds, dat ze er zelf van overtuigd zijn, dat ze de juiste weg bewandelen. Voor Adri wachtte een nieuwe uitdaging. Het aantal parochiepriesters was zo sterk gedaald, dat juist de oudere mensen herderlijke steun gingen ontberen. Adri Verweij kreeg de opdracht een vorm van seniorenpastoraat te ontwikkelen. Toen de pastorie in Odijk vrij kwam, ging hij daar wonen, midden in de provincie om van daar uit contacten te ontwikkelen met verzorgingshuizen en lokale afdeling van de Katholieke Bond voor Ouderen (KBO). In het blad van de KBO schreef hij steeds weer een column en zo werd hij ook weer landelijk bekend. Het was mij in die tijd een genoegen als verslaggever op te treden van zijn werkcongressen. Helemaal rustend is Adri nog niet, want regelmatig wordt hij nog om advies gevraagd. Als zo iemand jubileert is er alle reden voor een feestje.
Een lichtpuntje was vanmorgen het Geloofsgesprek op NPO 2 met een pas gewijde jonge priester, werkzaam in Sint Nicolaasga, een katholieke enclave in Friesland. Er worden in Nederland nog steeds mensen tot priester gewijd al zijn die mensen nogal eens van buitenlandse herkomst. Europa wordt steeds meer een missiegebied. Ik ben bang, dat veel jongeren zo ze al denken aan het priesterschap terugschrikken voor de celibaatsverplichting.. Er is weinig kans op een andere houding van de Curie-medewerkers in Rome. Zelfs paus Franciscus toont zich terughoudend. Van de Duitsers kun je veel zeggen, maar als ze een probleem zien, gaan ze vaak snel werken aan een oplossing. Zo hebben de Duitse Bisschoppen besloten met de hele Duitse kerk de Synodale Weg te gaan bewandelen: een lange periode van studie en overleg over de grote problemen van de kerk. Natuurlijk zijn er behoudende figuren bij en sceptici, maar ik hoop, dat daar bij onze oosterburen de goede Geest gaat waaien. Soms zijn de problemen elders in de wereld nog een graadje erger dan hier. In het onmetelijke tropische regenwoud van het Amazonebekken zijn sommige dorpen zo geïsoleerd, dat er maar zelden een priester komt. Die mensen ontberen soms meer dan een jaar de troost van de H. Eucharistie. Er is nu voorgesteld om de informele leiders in die dorpen, die nu als leken het geloof levend weten te houden maar wel een gezin hebben toch tot priester te wijden. Dat voorstel mocht van Rome zo maar gepubliceerd worden. Met de jaren word je wijs. Dat schijnt zelfs te gelden voor die oude heren van het Vaticaan..
Deze blog klinkt wat positiever dan die van vorige week. Wat mij deze week vooral erg trof, was een bericht uit Hongkong. Daar werd door miljoenen gedemonstreerd tegen de uitleveringswet. Christelijke groepen zongen daarbij een Paashymne: Sing to the lord, Hallelujah, Hallelujah. Dat lied werd door die miljoenen demonstranten overgenomen. Het werd voor allen een soort strijdlied als indertijd het lied “We shall overcome” Dat terwijl christenen: Anglicanen, andere protestanten en Rooms-Katholieken samen maar 11,5% van de bevolking uitmaken. Ik vind het heel bijzonder.
Jaargang 12, Nr. 570.