KIEZEN TUSSEN HELPEN EN BOOS WORDEN
Bent u wel eens vluchteling geweest? Ik wel, al werd ik toen geen vluchteling genoemd, maar evacuee. In september a.s. is het 75 jaar geleden, dat de Slag om Arnhem begon met de luchtlandingen van Britse paratroepers. Toen de Rijnbrug bij Arnhem “Een Brug te Ver” bleek, kregen de Arnhemmers massaal de opdracht van de Duitsers om uit de stad te vertrekken. Wij kwamen uiteindelijk terecht in een schooltje op het platteland oostelijk van Apeldoorn dichtbij de spoorlijn naar Zutphen. Na de bevrijding waren we nog korte tijd in Apeldoorn ingekwartierd. We waren Nederlanders in Nederland en toch merkten we af en toe iets van wantrouwen. Al die vreemden. Je weet niet wat voor vlees je in de kuip hebt. Nu komen er vreemden uit Afrika en Azië ons land binnen. De reactie van een deel van de bevolking is nog even primitief. Vreemden kun je niet vertrouwen.
Vandaag werd gemeld, dat “De Nacht van de Vluchteling” bij het voormalige Kamp Westerbork wegens bedreigingen is afgelast. Het kamp is een zeer symbolische plek in Nederland. Vandaar werden tijdens de Tweede Wereldoorlog Joden, zigeuners en homo’s weggevoerd naar de vernietigingskampen in het Oosten. Net als onze buurtjes, de familie Kruijer uit Arnhem kwamen ze niet terug. Zo losten de Nazi’s het probleem op. Ik kan nauwelijks het gevoel onderdrukken, dat die mensen, die de bedreigingen verstuurden eenzelfde mentaliteit hebben. Voorlopig houd ik het er op, dat het vooral domheid is. Ze begrijpen niet wat mensen ertoe brengt de oorlog in hun land te ontvluchten in de hoop in Europa een veilig heenkomen te vinden. Ik kan u wel vertellen, dat ik als bijna elfjarige dolblij was toen we eindelijk door de Canadezen werden bevrijd en ons land weer veilig werd.
Soms zeggen mensen en zelfs politieke partijen, dat het probleem in de eigen regio moet worden opgelost. Nou, dames en heren, dat gebeurt volop. Libanon, Jordanië en Turkije herbergen miljoenen vluchtelingen uit Syrië. Wat Nederland en de meeste andere Europese landen doen, is daarmee niet te vergelijken. Alleen zijn de omstandigheden hier wel een stuk beter, dan in de vluchtelingenkampen in de eigen regio. De overheid doet al heel wat met de eerste opvang en vervolgens door de mensen een woning te bieden en hun te helpen bij hun inburgering. Zo leren ze Nederlands verstaan, spreken, lezen en schrijven. Ik moet er niet aan denken, dat ik in een Arabisch land zou moeten leren Arabisch te leren lezen en schrijven, spreken en verstaan. Maar het lukt de meesten. Vooral de kinderen leren snel en helpen weer hun ouders. Die gezinnen krijgen veel hulp van Vluchtelingenwerk Nederland. Al die plaatselijke werkgroepen werken vooral met vrijwilligers. Die helpen bij het leren van de taal, het begrijpen van al die vreemde Nederlandse gewoonten, de regels en de wetten. Soms moeten ze de vluchtelingen ook helpen bij de terugkeer naar hun eigen land. Er zijn landen, waar de oorlog voorbij is. De mensen, die terug gaan, hebben hier heel wat geleerd en daar kan hun land weer van profiteren. De 14.500 vrijwilligers van Vluchtelingenwerk Nederland hebben in 2018 55.000 asielzoekers tijdens de asielprocedure bijgestaan. De jaren ervoor nog veel meer. In de gemeenten hebben ze in 2018 84.000 vluchtelingen begeleid. Zo zijn er taalcoaches, die elke week een paar uur met een vluchteling praten en ze zo de taal leren en ook allerlei typisch Nederlandse gewoonten en omgangsvormen. Op die manier worden de vluchtelingen geruisloos in de dorpsgemeenschappen opgenomen. Het aantal donateurs is net als het aantal vluchtelingen iets afgenomen. In 2018 waren er 65.000 donateurs en die gaven samen 6.121.000 Euro. Ook overheden geven geld. Dat is andere taal dan die van de dreigementen.
Er zijn meer organisaties voor vluchtelingen. Mensen, die vinden, dat de vluchtelingen in de eigen regio moeten worden opgevangen kunnen terecht bij de Stichting Vluchteling. Al heel lang is in Nederland het UAF actief. Dat staat voor Universitair Asiel Fonds. Zij helpen vluchtelingen, die in Nederland aan een beroepsopleiding willen beginnen of hun vroegere opleiding willen aanpassen. Zo krijgen we er in Nederland met een groot tekort aan goed opgeleide arbeidskrachten elk jaar honderden academici, HBO-ers en MBO-ers bij. Dat merk ik heel vaak als mijn ogen in het Diak in Utrecht worden doorgemeten of als ik hier in Odijk bij de apotheek kom of als mijn zieke zus in Nijmegen thuis medische hulp krijgt. of als ik in het UMC voor controle kom. Nu vluchtelingen en andere buitenlanders, bijvoorbeeld Marokkanen en Turken van de derde generatie steeds beter opgeleid zijn, profiteren wij in Nederland enorm van hun inzet. Dat beseffen veel van die boze mensen kennelijk niet. Daarom vermoed ik dus veel onwetendheid. Die is er uiteraard niet bij politici als Wilders en Baudet. Hun profiteren van die onwetendheid is eigenlijk moreel gezien zeer misdadig. We kunnen ook blij zijn met onze vluchtelingen. Het zijn niet de domsten, die er in slagen Europa te bereiken. Ben ik nu zo infantiel, dat ik geen risico’s zie? Natuurlijk vind je ook onder buitenlanders criminelen en soms mensen, die tot terrorisme zijn geneigd. De tijd van het koordje, dat door de brievenbus naar buiten hangt is echt voorbij.
Jaargang 12, Nr. 562.