AAN DE ZORG VALT VEEL TE VERBETEREN
Afgelopen woensdag werd mijn enige zus 75 en als verjaardagscadeautje kreeg ze te horen, dat ze maar zelf met de ziektekostenverzekering VGZ tot overeenstemming moet komen over een voor haar geschikt hoog-laagbed. De professionals willen er niet langer tijd aan verspillen.
Mijn zus lijdt al sinds haar puberjaren aan een bij veel artsen moeilijk herkenbare ziekte. Haar hele leven had ze last van dik worden, terwijl ze niet bijzonder veel at en altijd flink in beweging bleef. Keer op keer liet ze zich onderzoeken. Steeds was de boodschap: “We kunnen niets vinden.” Vaak kwam er nog hatelijk achteraan: “Maar elk pondje gaat door het mondje.” Het internet bracht uitkomst. Zelf kwam ze tot de juiste diagnose. Ze lijdt aan lipodeem. Het lichaam houdt vet vast en sluit het op tussen de weefsels. Daar krijg je het niet meer weg, hoe hard je ook sport. Het lichaam gaat ook vocht vasthouden. Vooral de benen worden zo dik, dat er scheurtjes in de huid komen. Met een “Press” kan het vocht uit de benen worden geperst. Dat moet dan dagelijks gebeuren.
Toen ze na een val in het ziekenhuis belandde, ontdekte men daar, dat de benen over de volle lengte omhoog laten liggen ervoor zorgt, dat het vocht eruit wegloopt. In enkele weken raakte ze DERTIG KILO kwijt. De conclusie is dus, dat ze een bed nodig heeft waarvan het deel van de benen schuin omhoog gezet kan worden. Veel bedden hebben daarbij een knik bij de knieën. Het onderbeen ligt dan horizontaal. Zo’n bed is niet geschikt.
In een revalidatiecentrum leerde ze weer lopen achter een rollator. Ze leerde opstaan uit een stoel of uit een bed. Ze leerde zelfs weer in bed stappen met de loodzware benen en al. Ze waste zich zelf en ging zelf naar het toilet. Aanvankelijk was het perspectief een verpleeghuis geweest, maar zelf is ze zo gehecht aan haar huisje en de zorgzame buurt met veel aardige mensen en vooral ook aan haar partner, dat ze naar huis wilde. Voor sommige professionals is het moeilijk te accepteren, dat patiënten een eigen mening hebben. Maar thuis verzorgd worden met hulp van de thuiszorg is wel veel goedkoper dan een verpleeghuis.
Wat ging er mis? Ze dacht, dat er gezorgd was voor een geschikt bed. Toen ze thuis kwam was het bed er nog niet. Een paar uur later kwam het. Het was totaal ongeschikt. Ze kan er niet zelfstandig in of uit. Het voeteneind kon alleen handmatig schuin omhoog gezet worden, maar blijkt dan midden in de nacht toch weer naar beneden te klappen. De thuiszorg kan er niet mee uit de voeten, want de voetenplank kan er niet af. Huisarts, ergotherapeute en thuiszorg verklaarden het bed ongeschikt en pas na vijf weken erkende de leverancier dat. Maar die kan geen geschikt bed leveren. Er moet dus naar een andere leverancier gezocht worden en nu komt het.
De ziektekostenverzekering VGZ, gevestigd in Eindhoven beweert vanachter haar bureaus, dat het bed wel geschikt is. De ongelofelijke domheid van deze klerken zorgt ervoor, dat het lijden aan de wonden aan haar been weer enorm toeneemt. Tsja, leveranciers van echt goede bedden rekenen uiteraard de daarbij horende prijzen. Maar de VGZ blijft liever op de zakken met geld zitten in plaats van echte goede zorg te verlenen.
Onlangs vertelde een GroenLinkskamerlid bij Pauw, dat het zaak is de kwaliteit van de thuishulp goed te bewaken. De meeste mensen blijven immers het liefst zo lang mogelijk thuis. Dat is nog goedkoper ook. Moeten er nu eerst Kamervragen gesteld worden voordat VGZ in de gaten krijgt, dat de organisatie ontzettend fout bezig is? Een mooi betekenis van de afkorting VGZ zou kunnen zijn Voor Goede Zorg. Ik mag toch hopen, dat de VGZ dat zo snel mogelijk waar gaat maken.
Jaargang 11, Nr. 513.
MASCHRIFT
De werkelijkheid is nog wat ingewikkelder, blijkt uit nadere informatie, Eerst moest de leverancier van het foute bed officieel erkennen, dat ze geen goed bed kunnen leveren. Dat wisten ze de tweede dag al, maar het duurde zes weken voordat het officieel erkend werd. Nu pas mag de ergotherapeute na toestemming van de ziektekostenverzekering VGZ in samenspraak met de huisarts op zoek naar een wel geschikt bed. Of ze door VGZ daarbij beperkt worden in de keuze van de leverancier, is nog niet duidelijk. Maar er is vooruitgang en hoop doet lezen.