KARDINAAL EIJK STELT KERKELIJKE WETTEN BOVEN DE BOODSCHAP VAN JEZUS VAN NAZARETH
Een van de verdrietige zaken van onze verdeelde christenheid is, dat de wereldkerkleiders niet willen overgaan tot intercommunie. Ze zijn het niet eens over wat er gebeurt bij het uitspreken van de woorden, die Jezus sprak bij het laatste avondmaal. Hij nam het brood en sprak: “Dit is Mijn Lichaam” en nam daarna de beker met wijn en zei: “Dit is Mijn Bloed”. De Rooms-Katholieke Kerk kent de leer van de transsubstantiatie. Brood wordt bij de consecratie het Lichaam van Jezus en de wijn verandert in Zijn Bloed. Het is een blijvende verandering. Dat maakt de Woord- en Communieviering mogelijk. Bij gebrek aan priesters gaan leken voor in een viering en wij ontvangen daarbij een eerder geconsacreerde hostie. In sommige kloosters bestaat de gewoonte van de “eeuwig durende aanbidding”, waarbij een hostie in een monstrans wordt getoond en door mensen, vaak zusters wordt aanbeden, terwijl zij ook voor allerlei noden bidden. Protestanten geloven niet in die blijvende verandering. Als er na een Avondmaalsviering brood overblijft, wordt dat bijvoorbeeld “aan de kippen gevoerd”. Alleen een geldig gewijde priester mag voorgaan in de Heilige Eucharistie, ofwel het Heilig Misoffer opdragen. Een priester wordt gewijd door een bisschop en die moet ook weer door een bisschop gewijd zijn. Omdat de Oudkatholieken en de Anglicanen zich met geldig gewijde bisschoppen hebben afgescheiden kunnen ze ook geldig gewijde priesters hebben. Ze zijn er nog veel meer soorten christenen. Ze kennen allemaal de viering van het avondmaal omdat Jezus bij het Laatste Avondmaal ons vroeg om Zijn Lichaam en Bloed in de gedaante van Brood en Wijn ter Zijner herinnering te nuttigen. Elke kerk heeft een eigen uitleg. Daarover wordt door kerkleiders gesproken. Ze worden het almaar niet met elkaar eens en zo hebben ze afgesproken, dat intercommunie niet mag. De gewone gelovigen snappen er niets van. Ze zijn vooral verontwaardigd. Waarom mogen wij niet samen vieren? We verlangen er oz naar.
Dat verlangen leeft vooral bij echtparen waarbij man en vrouw tot verschillende kerken behoren. In Duitsland zijnveel katholieken en veel Lutheranen, leden van de Evangelische Kirche. Als ze bij de ander een kerkdienst bijwonen mag de Lutheraan niet te communie in een Katholieke Eucharistieviering. Die man en vrouw hebben een gelukkig huwelijk. Ze zijn beiden actief in hun kerk. Ze voelen de eenheid van hun huwelijk, maar de boodschap van de kerken is, dat ze niet één maar verdeeld zijn. Daar lijden ze onder. Soms is de boodschap ronduit beledigend. U protestant mag wel naar voren komen, maar u houdt uw armen gekruist voor de borst en in plaats van de communie krijgt u zegenend gebaar. Meermaals gebeurde dit tijdens vormselvieringen. Is het een wonder, dat er nauwelijks nog vormelingen zijn?
De Duitse bisschoppen zochten naar een oplossing van dit pastorale probleem. Het feit, dat de Lutherse partner de katholieke communie wil ontvangen toont aan, dat hij de katholieke opvattingen niet afwijst. Je kunt best Lutheraan zijn en toch de katholieke opvattingen over de Eucharistie delen. In het met grote meerderheid aangenomen voorstel werden duidelijke voorwaarden gesteld. Daarbij hoort een gewetensonderzoek naar de opvattingen van de niet-katholiek. Een kleine minderheid was het er niet mee eens en toog naar Rome. Moest de paus die grote meerderheid op de vingers tikken? Hen stevig voor het hoofd stoten? Ja, vindt Kardinaal Eijk. De paus gaf geen van de beide partijen gelijk. Praat verder en probeer het samen eens te worden, was zijn boodschap.
Kardinaal Eijk is een typische aanhanger van de Poolse paus Johannes Paulus II en diens opvolger Benedictus XVI. De kerkelijke leer vervat in de Catechismus van de Kerk moet worden gehandhaafd en daar moet de paus voor zorgen. De huidige paus Franciscus legt overeenkomstig het Tweede Vaticaans Concilie de nadruk op de eigen verantwoordelijkheid van de lokale bisschoppenconferenties. Over belangrijke zaken besluit deze paus samen met de bisschoppen van de wereldkerk in een synode. De laatste keer ging het over huwelijk en gezin. Een netelige kwestie was toen of een opnieuw getrouwde gescheiden persoon al dan niet te communie mag. Ook daar is Eijk fel tegen. Als ik dat een keer zou merken, zou ik mijn hostie delen met de persoon, die geen hostie kreeg van zo’n farizeïsche pastor.
Zijne Eminentie Kardinaal Wim Eijk heeft zijn opvattingen neergelegd in een artikel en dat in eerste instantie gepubliceerd op een conservatieve Amerikaanse website. Hij weet, dat deze paus juist in de VS veel weerstand oproept met zijn opvattingen over het vraagstuk arm-rijk en over de aantasting van het milieu. Eijk zoekt steun bij de Trumpiaanse Noord-Amerikaanse katholieken. Tamelijk onsmakelijk De Nederlandse vertaling van het artikel is inmiddels te vinden op de website van het Aartsbisdom.
Leven onder het autocratisch bewind van Eijk vergt enig geduld en vooral incasseringsvermogen. Intussen hoop en vertrouw ik, dat in de pastorale praktijk gemengd gehuwden en gescheiden mensen heel veel steun en begrip krijgen van hun medegelovigen en van de pastores. Jezus van Nazareth gaf ons het goede voorbeeld. Hij ging om met iedereen en ook met zondaars en de Farizeeën en Schriftgeleerden, die kritiek hadden op het genezen van een zieke op de sabbat vroeg hij of hij op de sabbat het goed mocht doen. Ze konden slechts ja zeggen.
Jaargang 11, Nr. 511.