TERUGBLIKKEN EN VOORUITBLIKKEN
Hoe was 2017 voor mij? Wat waren hoogtepunten en dieptepunten? Een hoogtepunt was zeker de grandioze terugkeer van GroenLinks naar een behoorlijk aantal kamerzetels. Ik verwachtte heel weinig van een mogelijke regeringsdeelname. Dat heeft pas zin als het zeteltal boven de twintig komt en dat kan. Maar dan moet de partij ook meer aanwezig zijn op het platteland. De keuze bij de coalitieonderhandelingen was tussen een klein beetje meer invloed door deel te nemen aan een overwegend rechtse regering of de oppositie en verder bouwen aan de partij. Daar zijn we nu mee bezig.
Ik vertelde de lezers, die mijn weblog regelmatig bezoeken over ons familieweekend in Stevensbeek, een nog heel jong dorp in Oostelijk Noord-Brabant. En we hadden een bijzonder fijne vakantie in Zuidwest Engeland. Achteraf merken we hoe gezond wij ons daar voelden in de veel schonere oceaanlucht. De laatste tijd hebben we allebei last van een hardnekkige verkoudheid, gepaard met een schorre hoest. Het heerst hier in Odijk en ik herken bij veel mensen dat gemene hoestje. Het duurt ook heel lang voordat je er van af bent. Maar we zitten dan ook in Midden Nederland, waar de lucht door de vele autowegen ontzettend smerig is. Dat is zo’n dieptepunt.
Twee keer per jaar hebben we bij mijn broer bij de Mill Hillers in Oosterbeek een ontmoetingsdag. Er komt dan altijd iemand een inleiding houden en we praten er samen over. De laatste keer ging het over “Voltooid Leven”. Er wordt ook door gelovige protestanten en katholieken heel verschillend over gedacht. Ik mag daar dan altijd een verslag van maken voor het Contactblad van Mill Hill. Ik plaats het ook altijd in ons parochieblad. Mensen hebben recht op informatie over zulke actuele onderwerpen. Ze kunnen dan beter tot een eigen standpunt komen. Ons parochieblad is te vinden op de website www.nicolaaskerkodijk.nl . Kijk bij parochieblad. Het staat in het novembernummer onder de titel Dood en Leven. We maken vaak kennis met nieuwe methoden van pastoraat, zoals een ontmoetingscentrum in Oosterbeek. Dat brengt ons in Odijk ook weer op ideeën.
Voor mij eindigden het jaar met een aantal tekenen van hoop. Ik wacht al zo lang op een opnieuw vitaal worden van de vele geloofsgemeenschappen. Dan publiceert de Volkskrant een artikel. Vier mensen, die in hun jonge jaren afscheid hebben genomen van de kerk, vinden haar weer terug en zijn zielsgelukkig. Een klasgenote van mijn vrouw, al haar leven lang Dominicanes en lid van een uitstervende congregatie meldde ons, dat er plotseling zes vrouwen te kennen hebben gegeven te willen intreden. Bij de Franciscanen zien we ook jongeren lid worden. Op Eerste Kerstdag gaat een jonge pastoraal Werkster voor in een Woord- en Communieviering. Ze heeft zich pas op haar achttiende laten dopen en is toen theologie gaan studeren. Naast haar staan twee jonge knapen als assistent. Ze vertegenwoordigen de gemeenschap aan het altaar en doen het werk van een acoliet en een lector. Drie jonge mensen: de toekomst van de Kerk? En op 14 januari krijgen we in het kader van de revitalisering van onze Odijkse Geloofsgemeenschap een programma voor het komende half jaar toegelicht. Wat later komt het eerste nummer uit van het nieuwe parochiemagazine. Ik ga ook daarin weer mijn stukkies schrijven. Het beeld van 2018 straalt optimisme uit.
Alle bezoekers van mijn weblog wens ik voor het nieuwe jaar 2018 Alle Goeds.
Jaargang 10, Nr. 492.