FEEST VAN HET LICHT
Mij geeft het een prettig gevoel. De dagen gaan weer lengen al duurt het even voordat je het merkt. Ik moet me altijd verzetten tegen een gevoel van somberheid tijdens die donkere dagen voor Kerstmis. Dit jaar is het nog erger door het vrijwel voortdurend zwaar bewolkte weer. De Germanen vierden vroeger het feest van de zonnewende. Het schijnt dat het geknal met Oud en Nieuw een oud heidens gebruik is om de boze geesten te verjagen. Ook al een reden om het vuurwerk maar af te schaffen.
Toen het christendom doordrong in deze streken wilde men de mensen hun feest niet ontnemen, maar men stelde een christelijk feest ervoor in de plaats: Kerstmis, de geboorte van Jezus van Nazareth. Hij wordt gezien als het Licht, dat ons verstand verlicht. Hij wijst ons de weg, zoals schepen de vaarweg vinden met behulp van het licht van een vuurtoren. In het Kerstverhaal speelt licht ook een rol. De herders zagen een groot licht en hoorden de engelen zingen en de wijzen uit het oosten volgden de ster, die hen naar Bethlehem bracht.
Zo kun je Jezus zien als een licht, dat je de weg door het leven wijst. Jezus was een Joodse Wijsheidsleraar. De apostelen en nog vele anderen waren zijn leerlingen. Zij leerden van zijn manier van leven. Zieken genezen, lammen weer laten lopen, blinden laten zien, armen helpen en aan iedereen de blijde boodschap verkondigen, namelijk, dat leven zonder te zondigen mogelijk is. Hij hield ook lange redevoeringen. Het meest bekend is de Bergrede. Voor mij een zeer inspirerend stuk van het Nieuwe Testament. Daar kwamen duizenden mensen op af om naar hem te luisteren.
Jezus was geen man van de regeltjes. Keer op keer kregen Farizeeën en Schriftgeleerden ervan langs als ze weer op de Joodse wetten hamerden. Het mooiste verhaal gaat over een vrouw, die op overspel was betrapt. De Wet schreef voor, dat zij gestenigd moest worden. Goed, zei Jezus, de Wet zegt het. Wie zonder zonde is werpe de eerst steen. De een na de ander droop af tot de vrouw alleen achter bleef. Ga ook maar naar huis en zondig niet meer. We hebben een paar pausen gehad, die ook zo op de regeltjes waren en zorgden voor bisschoppen, die de regels handhaven zien als hun belangrijkste taak. Maar er is nu een paus, die het voorbeeld van Jezus volgt en ons uitnodigt barmhartig te zijn. Zo vindt hij, dat een man of vrouw, die gescheiden is en een nieuwe liefde heeft gevonden, best te communie mag gaan. Dat was officieel verboden.
Juist al die strenge regels hebben veel mensen de kerk uit gejaagd. Ze roemen nu hun vrijheid. Vandaag nog Grunberg in zijn Voetnoot op de voorpagina van de Volkskrant. Als mensen samen een gemeenschap vormen, is het prettig te weten wat hun levensidealen zijn. Dan weet je waar je aan toe bent. Als iemand trouw als ideaal heeft, dan is dat fijn voor zijn zakenpartner of levenspartner of sportpartner. Je weet, dat je op zo iemand kunt rekenen. Dat geeft een veilig gevoel. Als kinderen van hun ouders steeds weer ervaren, dat ze van elkaar houden en dat ze trouw zijn aan elkaar, dan voelen kinderen zich veilig. Duizenden kinderen missen dat gevoel van veiligheid. Ze staan niet zeker in hun leven. Werkgevers wensen “VRIJ” te zijn om hun werknemers te ontslaan. Zo missen duizenden in hun leven de zekerheid van een vaste baan. Hun leven is niet veilig. Politieke partijen hebben het woord “VRIJHEID” in hun naam, maar de maatregelen, die zij voorstaan zorgen voor minder vrijheid voor werklozen, bijstandstrekkers, migranten, gehandicapten. Juist voor die mensen kwam Jezus van Nazareth op. Als we zijn voorbeeld vergeten zorg je misschien niet langer voor hen, die het moeilijk hebben. Ik ben bang, dat de C in de naam van een politieke partij geen garantie is voor het naleven van je christenplichten.
We gaan het feest van de geboorte van Jezus vieren. Voor velen is hij een voorbeeld, een bron van inspiratie. Maar er zijn meer bronnen van inspiratie, wegwijzers in het leven. In Nederland wonen mensen, die zich door andere religies of door een politieke leer laten leiden. Samen moeten we het hier redden en zorgen voor een vreedzame samenleving. Moge Kerstmis in onze wereld een Feest van Vrede zijn.
Jaargang 10, Nr. 491.