Wegen verdwijnen en nieuwe wegen komen

JAAGPADEN EN KLOMPENPADEN

Als je oude topografische kaarten bekijkt, valt op, dat er in het agrarisch gebied veel meer wegen en paden voorkwamen dan nu. Agrariërs hebben kennelijk veel landbouwwegen aan het algemeen gebruik onttrokken. Het lijkt er op, dat ze dat nog steeds graag doen. Ze wantrouwen waarschijnlijk de nieuwe bewoners van de landelijke dorpen, die de stad zijn ontvlucht. Maar als ik de hier geboren en getogen vijftigers van nu hoor over hun jeugd, dan zwierven ze heel wat meer door de omgeving, dan de jeugd van vandaag. Bedrijven zijn groter geworden en ook de kavels. Als je zo’n oud pad probeert terug te vinden, merk je, dat het gewoon bij een akker of weiland is gevoegd. Dwars door het landschap zijn kanalen gegraven zoals het Amsterdam-Rijnkanaal. Er zijn autosnelwegen gekomen en spoorlijnen, onoverbrugbare hindernissen, enkele uitzonderingen daargelaten. Wijlen mijn oude buurman, ome Toon, vertelde mij eens, dat hij vroeger lopend naar Utrecht ging en dan een pad volgde dwars door de velden. Een deel van dat veldpad is er nog, het Raaphofse Pad. Afgelopen zondag merkte ik, dat het door een enorm hek is afgesloten met het nare bordje “VERBODEN TOEGANG “ erop. We hoopten het veldpad als fietspad in ere te herstellen. Het is er heel wat rustiger dan op de parallelweg langs de A12 of langs de provinciale weg door Bunnik. De aangrenzende boeren zijn daar fel tegen, terwijl het huh kinderen een veel veiliger fietsroute naar school zou bieden.

Maar er zijn ook hoopvolle ontwikkelingen. Het Jaagpad langs de Kromme Rijn van Utrecht naar Wijk bij Duurstede is in ere hersteld, We wandelen er vaak en we zijn de enigen niet. De rivier is tegelijk een ecologische verbinding geworden door nevengeultjes en veel meet moeras- en waterplanten. Daardoor zijn er ook weer meer dieren. Er verschijnen ook steeds meer klompenpaden langs de graslanden en door de bossen van de vele landgoederen. Ze vormen een alternatief voor het wandelen door de droge bossen van de Utrechts Heuvelrug. Daar is het vaak erg druk. Al die wandelmogelijkheden maken het wonen hier erg aantrekkelijk. Het is te hopen, dat de enorme groei van de werkgelegenheid niet ten koste gaat van al het landschapsschoon. Dat wordt een hele uitdaging voor de planologen, maar ook voor de politiek, want er zijn politici, die tijdens hun opvoeding totaal geen gevoel voor landschapsschoon hebben meegekregen. Er ligt ook een taak voor ouders, die spannende wandelingen met hun kinderen kunnen maken of alleen maar voor de Tv kunnen hangen. Tsja, opvoeden is niet echt gemakkelijk.

Jaargang 10, Nr.471.

Leave a Reply