Pfarrer-Initiative
OPROEP TOT ONGEHOORZAAMHEID
De Vaticaanse weigering om tot een noodzakelijke kerkhervorming te komen en het werkeloos toezien van de bisschoppen staan ons niet alleen toe, maar dwingen ons het geweten te volgen en zelf tot daden over te gaan.
Wij priesters willen wegwijzers plaatsen naar de toekomst
1. WIJ ZULLEN in de toekomst in iedere viering een voorbede uitspreken om tot kerkhervorming te komen. Wij nemen het Bijbelwoord serieus: Bid en u zult verhoord worden. Tot God mag iedereen vrij spreken.
2. WIJ ZULLEN goedwillende gelovigen principieel de Eucharistie niet weigeren. Dat geldt in het bijzonder voor gescheiden mensen, die opnieuw in het huwelijk zijn getreden, voor leden van andere christelijke kerken en eventueel voor uitgetredenen.
3. WIJ ZULLEN zo veel mogelijk vermijden op zon- en feestdagen meerdere keren voor te gaan of priesters op reis of van elders in te zetten. Beter een zelf voorbereide Woord- en Gebedsdienst dan een gastpriester van elders voor te laten gaan.
4. WIJ ZULLEN voortaan een Woord- en Communieviering als “priesterloze eucharistieviering” beschouwen en die ook zo noemen. Zo vervullen wij onze zondagsplicht in een tijd, die arm is aan priesters.
5. WIJ ZULLEN ook het preekverbod voor goed geschoolde leken en godsdienstdocentes naast ons neer leggen. Het is juist in deze moeilijke tijden noodzakelijk het Woord van God te verkondigen.
6. WIJ ZULLEN ons ervoor inzetten, dat elke parochie een eigen leider heeft. Man of vrouw, gehuwd of ongehuwd, als hoofd- of als neventaak. Dat echter niet door parochies samen te voegen, maar door opnieuw gestalte geven aan het priesterschap.
7. WIJ ZULLEN met dat doel elke gelegenheid benutten ons openlijk uit te spreken voor het toelaten van vrouwen en gehuwden tot het priesterschap. Wij zien in hen welkome collega’s in het ambt van zielzorger.
Overigens beschouwen wij ons solidair met alle collega’s, die wegens hun huwelijk hun ambt niet meer mogen uitoefenen, maar ook met hen, die ondanks een relatie voortgaan als priester te fungeren. Beide groepen volgen met hun besluit hun geweten – zoals ook wij doen door ons protest. Wij zien in hen net als in de Paus en de Bisschoppen “onze broeders”. Wie verder nog “medebroeder” moge zijn, weten we niet. Een is onze Meester – wij allen zijn broeders. “En zusters” zou het onder christen vrouwen en mannen in ieder geval gezegd behoren te worden. Daarvoor willen wij gaan staan en naar voren komen, daarvoor willen wij bidden. Amen
Zondag van de H. Drievuldigheid, 19 juni 2011
Bewerking en vertaling door John Jorna, Odijk9 juli 2012
Enkele aantekeningen
“Ungehorsam”
Na de “Oproep tot ongehoorzaamheid” werd van ons geëist deze tekst te herroepen. Naar onze eerlijke overtuiging kunnen wij dit niet doen omdat wij nog steeds achter de inhoud staan. De ongehoorzaamheid jegens enkele geldende strenge regels en wetten is al jaren deel geworden van ons leven en werken als zielzorger. Openlijk iets anders naar voren te brengen over ons doen en laten zou de tegenstellingen in de Kerk en de zielzorg alleen maar extra verscherpen.
Wij zijn ons er van bewust, dat “ongehoorzaam” als een prikkelend en pijnlijk woord ervaren kan worden. Daarom zijn wij gaarne bereid te verklaren, dat wij geen algemene ongehoorzaamheid omwille van de tegenspraak bedoelen maar een getrapte gehoorzaamheid verschuldigd zijn ten eerste aan God en dan aan ons geweten en tenslotte ook aan de kerkorde. In deze opeenvolging hebben wij steeds de leer van de Kerk, de Paus en de bisschoppen gezien. Zo willen wij het verder ook houden.
“Priesterloze Ecuaristieviering”
Veel geroepen en geschikte christen vrouwen en mannen wordt de toegang tot het priesterschap geweigerd door bisschoppen alleen maar omdat ze onverdroten aan het verplichte celibaat vasthouden en ook niet bereid zijn op een of andere manier na te denken over het wijden van vrouwen tot priester. Ook leggen zij priesters, die gehuwd zijn een verbod op hun roeping verder te volgen. Door het daardoor ontstane gebrek aan priesters is voor veel christenen slechts het vieren van een Woord- en Gebedsdienst mogelijk. Met het kunstbegrip “priesterloze eucharistievering” willen wij de verbinding tussen de Woord- en Communieviering met de eerdere Eucharistieviering tot uitdrukking brengen. Omdat er veel onzekerheid bestaat, omdat menigeen het tegendeel beweert, willen wij benadrukken, dat allen, die in deze gevallen een Woord- en Communieviering bijwonen vanzelfsprekend hun zondagsplicht vervullen. Voorts willen wij de Eucharistieviering met de priester als voorganger en schakel met de wereldkerk zien. Wij willen met het provocerende begrip “priesterloze Eucharistieviering” er ook aan herinneren, dat de H. Eucharistie door de gehele geloofsgemeenschap gevierd wordt en dat de priester daarbij voorganger is. Wanneer de kerkleiding steeds meer parochies geen voorganger voor de eucharistieviering ter beschikking stelt, vragen deze gemeenschappen zich met recht af, hoe zij nu tot hun eucharistieviering kunnen komen en of er daartoe geen nieuwe wegen bewandeld dienen te worden.
“Wij willen vermijden meermaals voor te gaan…”
Dat een pastoor of kapelaan misschien 2 of 3*) H. Missen in een weekend opdraagt is niet het thema van deze passage.
De praktijk, van alle overbelaste priesters te eisen heen en weer te rijden en waar te nemen horen we af te wijzen.
Veel buitenlandse priesters weten op heel goed wijze voor te gaan in een viering. Maar vaak wordt iemand ingeroosterd, die helaas onvoldoende Duits spreekt of tot een geheel andere kerkverband behoort, niet in de cultuur ingewijd zijn ( en bijvoorbeeld niet weet om te gaan met leken, enz.). Dat gebeurt alleen maar om op de een of andere manier toch maar een H. Mis te kunnen vieren. Het is geen aanzet tot een oplossing van het gebrek aan priesters.
*) Overigens schrijft de Codex (kerkelijk wetboek) [CIC CAN902 §2] zelfs voor, dat priesters niet meer dan 3 H. Missen per weekend mogen opdragen.