GERECHTIGHEID NASTREVEN
Je zult het maar dagelijks meemaken. Je loopt op straat en mensen sissen je toe of spuwen voor je op straat of snauwen je toe: “Ga terug naar je land!” Als je naar discotheek wilt, word je aan de deur geweigerd. Je solliciteert je blauw, maar elke keer word je afgewezen en meestal hoor je niets. In de krant lees je, dat jouw godsdienst een gevaarlijke politieke doctrine is en dagelijks waarschuwen sommige politici voor het wereldwijde complot, dat jij en al die andere Islamieten de gehele wereld willen onderwerpen en dat jullie overal die wrede Sharia willen invoeren.
Je hebt keurig jouw Vwo-diploma gehaald en daarna een universitaire studie met succes afgerond. Je kleedt je volgens Westerse maatstaven, eet thuis gewoon aardappelen met jus en bloemkool en een bal gehakt. Je leest Nederlandse literatuur en bezoekt concerten. Alleen jouw naam is Marokkaans en je gaat vrijwel elke vrijdag naar de moskee. Je houdt je in alle opzichten aan de Nederlandse wet Je stemt al jaren GroenLinks en laatst ontdekte je, dat je weliswaar een Nederlands paspoort hebt, maar dat je vader nog steeds jouw Marokkaanse paspoort in een koektrommel bewaart. Je vraagt je af, wat je daar nog mee moet. Je vraagt je af, wanneer ze jou nu eindelijk eens als elke jonge Nederlander gaan behandelen.
Vol interesse volg je het proces tegen Geert W. en je ziet en hoort hoe de ingeschakelde advocaten zich slecht hebben voorbereid en niet tevoren al wisten welke regels er zouden gelden. Eigenlijk ben je blij met de geslaagde wraking van de rechters. Nu is er flink wat tijd voor de advocaten van de klagende partij om met een betere inbreng te komen. De haat, die gezaaid is, voelen jij en je familie en je vrienden bijna dagelijks. Als je op het internet gaat surfen of sommige kranten leest, dan lijdt het geen twijfel dat er haat gezaaid is. Maar door wie?
Soms voel je bij je zelf een innerlijke spanning, een gevoel om in opstand te moeten komen. Maar dan denk je weer aan al die keren, dat je gehoord of gelezen hebt, dat Nederland een rechtsstaat is en dat het recht elke keer weer zal zegevieren. En je bent trots op die jonge Marokkaanse, die zo schitterend verwoordde, wat jij ook voelde en je denkt aan Mohammed Rabbae, die zo goed uitlegde, wat jij en je familie en je vrienden en al die anderen van Marokkaanse afkomst zo vaak ervaren. Je bent verbijsterd als je hoort, dat Tofik Dibi en Femke Halsema er moeit mee hebben, dat Mohammed voor jullie opkomt en daarbij laat merken, dat hij lid is van GroenLinks. Nu doen we wat er in een rechtsstaat van ons verlangd wordt, we grijpen niet naar geweld en nu is het nog niet goed.
Als ik al schrijvende mij probeer in te leven in de situatie van een goed geïntegreerde Marokkaanse Nederlander, dan vraag ik mij af of niet iedere GroenLinkser op zijn of haar manier die strijd voor het recht moet steunen, ieder op zijn of haar plaats. Niet alleen elke GroenLinkser overigens, maar elke Nederlander, die zich nog bewust is van aloude Nederlandse waarden van verdraagzaamheid en gastvrijheid en tolerantie en rechtvaardigheidszin en inlevingsvermogen en medemenselijkheid. De nieuwe rechters moeten zich bewust zijn, dat zij met hun uitspraak niet alleen moeten bepalen of Geert W. al dan niet met opzet haat gezaaid heeft, maar dat ze ook die aloude Nederlandse waarden moeten verdedigen tegen de moderne botheid en grofheid en liefdeloosheid en wantrouwen en angst en haat. Vrijspraak van Geert W. zal door zijn aanhangers beschouwd worden als een vrijbrief om nog erger te keer te gaan. De rechters moeten niet het risico lopen, dat bevolkingsgroepen nog erger tegen elkaar worden opgezet. Iedereen wil in Nederland in vrede kunnen leven.
Jaargang 3. Nr. 136.