ANTIAUTORITAIRE OPVOEDING VRAAGT OPVOEDERS MET AUTORITEIT
Ik keek naar het IKON-programma “Paul Rosenmöller en het hart van Afrika”. Paul was in Rwanda en daar waren een aantal massamoordenaars bezig met dwangarbeid, een berghelling terrasseren met als enige werktuig een eenvoudige hak. Een van de mannen werd door Paul geïnterviewd. Of hij werkelijk mensen had gedood. Ja, dat had hij gedaan en hij vertelde hoe dat ging. Dat hadden we in alle gruwelijkheid al gehoord van een zeldzame overlevende. Die had een moordpartij in een kerk meegemaakt. Paul vroeg waarom de moordenaar de mensen gedood had. Dat doe je toch niet zo maar. Hij antwoordde: “Het moest van de regering!” Dat herhaalde hij nog een paar keer. Het was een verbijsterend interview. Paul bleef doorvragen. Hij wilde deze man begrijpen. Ja, nu had hij wel spijt, maar toen kon hij niet anders.
Ik dacht: “Die man is nooit antiautoritair opgevoed. Hij heeft nooit geleerd, dat je niet zo maar een autoriteit, een regering moet gehoorzamen, maar altijd je eigen geweten moet volgen.” Die discussie is ook in Nederland actueel. Hoe ver mag de dwang van de staat gaan? Als een wet democratisch tot stand is gekomen, mag je dan ook neen zeggen? Hoort een democratie respect te hebben voor het eigen geweten van de burgers? Soms heb ik een nachtmerrie en droom van de mogelijkheid van een regering van CDA en VVD met gedoogsteun van de PVV. Er zijn nu al wetten, die strijdig zijn met internationale verdragen. Kinderen mogen niet zo maar op straat gezet worden. Wat kun je allemaal van een dergelijke regering verwachten? Ik vrees, dat ik dan gemakkelijk in gewetensnood kan komen. Zoals ik het nu al misdadig vind, dat het officiële defensiebeleid inhoudt, dat Nederland bereid is als eerste kernwapens te gebruiken.
Daarom vind ik het heel belangrijk kinderen antiautoritair op te voeden. Kinderen moet je leren hun eigen geweten te volgen. Dat vraagt goed gefundeerde opvattingen over wat goed is en wat kwaad. Zulke opvattingen, zulke waarden kun je alleen maar aan je kinderen overdragen als je ze goed het waarom kunt uitleggen. Dat bedoel ik met autoriteit, echt gezag door de kwaliteit van jouw oordelen. Juist aan die waardenoverdracht mankeert het tegenwoordig bij veel opvoeders..
De achtergrond daarvan is, dat antiautoritair vaak gezien wordt als a-autoritair, zonder autoriteit. Je moet vooral je kinderen niet jouw waarden opdringen. Ze moeten hun eigen keuzes maken. Alleen moet ze dat wel eerst leren en daarvoor hebben ze hun ouders, hun opvoeders nodig. Het resultaat van 25 jaar waarden-loze opvoeding is de grenzeloze generatie.
Ik heb daarover gelezen in een publicatie van twee Morivaction-medewerkers: “De grenzeloze generatie en de eeuwige jeugd van hun opvoeders”. De opvoeders van de grenzeloze generatie willen eeuwig jong blijven en vriendje met hun kinderen. Ze stellen nooit grenzen. Zo krijg je de grenzeloze generatie, jonge mensen, die doen waar ze zin in hebben en alles achterwege laten waar ze geen zin in hebben. Je wordt er niet vrolijk van als je dit alles leest. Het geldt uiteraard niet voor alle vijfentwintig-minners, maar voor mij aanvaardbare mentaliteitsgroepen vormen onder deze jeugd slechts een kleine minderheid. Besef daarbij dat dit niet het traditionele verhaal over de jeugd van vandaag is. Het boek is het resultaat van gedegen onderzoek. Is er een oplossing? Ja, eigenlijk heel simpel: opvoeders moeten weer gaan opvoeden.
Jaargang 3, Nr. 12.
Helemaal mee eens!
Grenzen stellen is belangrijk voor kinderen.
Grenzeloos gedrag kan ontaarden in moorddadig gedrag.
Vredelievende groet uit Amsterdam-ZuidOost.