WAAROM EEN DOSSIER AARTSBISDOM?
Mijn weblog heb ik opgezet voor meerdere doelgroepen. Ik ben immers op vele terreinen actief: in de politiek en dan met bijzondere interesse voor Europa en voor milieu en landschap. In de R.k.Kerk, maar dan wel kritisch en open naar de wereld om ons heen en bereid tot dialoog. In de kerk vind ik de inspiratie om actief te zijn in bijvoorbeeld de politiek. Die werelden zijn niet gescheiden. Al vanaf mijn tienerjaren heb ik een afschuw voor vrome lieden, die op zondag vooraan in de kerk zitten en vervolgens door de week handelen in strijd met wat het geloof hen voorhoudt.
Mijn weblog zie ik ook als een soort archief. Belangrijke stukken bewaar je voor toekomstige generaties. Ik ben sedert oktober 1991 redacteur van Parochiekontakt Odijk en probeer daarvan een opiniërend blad van te maken. Het gaat er niet om de lezers de waarheid voor te houden, zoals de traditionele kerk zegt te doen, maar om mensen aan het denken te zetten en het hen mogelijk te maken tot een eigen weloverwogen standpunt te komen. Je hoort nooit automatisch te gehoorzamen aan welke autoriteit dan ook, maar altijd een eigen gewetensbeslissing te nemen. Dit uitgangspunt heeft in de loop van bijna achttien jaar heel wat diepgravende stukken opgeleverd. Af en toe stel ik een bundel over één thema samen. De gebeurtenissen in het Aartsbisdom Utrecht veroorzaken de nodige onrust en ongerustheid en dat leverde een dossier met elf stukken op. Ons parochieblad bevatte daarnaast veel informatieve stukken en dan vooral over de samenvoeging van de acht parochies in het Krommerijngebied tot één parochie met acht lokale geloofsgemeenschappen met een eigen kerkgebouw.
De opdracht van Aartsbisschop Wim Eijk is op de eerste plaats de financiën op orde te brengen. Het aartsbisdom teerde snel in op zijn reserves en zou binnen drie jaar failliet zijn. Zo zijn de vijf dekenaten opgeheven en zijn de vele medewerkers ontslagen. De ondersteuning van de vele vrijwilligers moet nu door de pastores van de veel grotere parochies gedaan worden. In plaats van de dekenaten zijn er nu drie regionale vicariaten onder leiding van een regiovicaris. Dat zijn betrekkelijk jonge priesters in de lijn van Mgr. Eijk. Geen van de hoog kwalitatieve voormalige dekens is regiovicaris geworden. We zien dus dat de op zich noodzakelijke bezuinigingen gebruikt worden om onwelgevallig personeel te lozen.
Wat bezielt Wim Eijk? Hij heeft een zeer traditionele geloofsopvatting, heel sterk gericht op een persoonlijke relatie met het Hogere. Hij wil heel precies de oude geloofswaarheden verkondigen. Het lijkt, dat hij denkt, dat als iedereen nu maar weer terugkeert naar de tijd van zestig jaar geleden, dat dan alle problemen zijn opgelost. Een soort heimwee naar vroeger, toen iedereen veiligheid vond in de eigen zuil. Je ging naar een katholieke school en naar een katholieke sportclub of de katholieke verkenners en je ging naar katholieke dansavonden, waar de keurige katholieke jongeman een keurig katholiek meisje kon ontmoeten, wat dan op den duur weer leidde tot de nodige katholieke kindertjes. Het is echt ongelofelijk, dat een intelligent man als Wim Eijk gelooft, dat die oude tijden weer kunnen herleven.
Het meest enge vind ik, dat een soortgelijk heimwee naar vroeger en naar je eigen veilige thuis terug te vinden is in de opvattingen van de heer Geert W. en zijn trawanten. Je afzetten tegen alles wat anders is, wat niet past in jouw straatje, wat gevaarlijk lijkt en jouw welzijn en welvaart in gevaar lijkt te brengen Het is niet zo verwonderlijk, dat fascisme het meest aansloeg in Rooms-katholieke staten in Europa. De beminde gelovigen waren gewend om automatisch te gehoorzamen. Dat autocratisch denken zien we in Nederland steeds meer opduiken bij grote en kleine autoriteitjes. Het topdown denken hoort bij een hiërarchisch instituut als de Rooms-katholieke Kerk, maar past niet in een democratie. Overigens was en is dat bij het werken met vrijwilligers moeilijk vol te houden. Als GroenLinkser moet je altijd waakzaam zijn voor autocratische bestuurders, zelfs in je eigen partij. Dus is het verstandig de voorstellen tot hervorming van de Partijraad eens goed tegen het licht te houden.
Jaargang 2, Nr. 23.