Archive for maart, 2008

Newer Entries »

Een Autoriteit Planning en Onderzoek

vrijdag, maart 7th, 2008

Zorg voor integere onderzoekers

Burgers moeten er op kunnen vertrouwen, dat onderzoeken, die in opdracht van een overheidsinstelling worden verricht objectief en integer en hoogkwalitatief worden uitgevoerd. Daar ontbreekt het nogal eens aan. Onderzoeken worden zo gemanipuleerd, dat een door de opdrachtgever gewenste uitkomst het resultaat wordt. Die uitkomst is maar al te vaak onjuist en ongewenst voor de belanghebbende burgers. Daarom moet er een autoriteit komen, die toeziet op de kwaliteit, de objectiviteit en integriteit van instellingen, die onderzoeken uitvoeren.

Jaren geleden vertelde een Bunnikse wethouder, dat een onderzoeker bij hem was gekomen met de vraag wat de uitkomst van het onderzoek zou moeten worden. Boos had hij geantwoord, dat er een objectief onderzoek werd verwacht en dat hij daarvoor was ingehuurd.

Als u de artikelen leest in het Dossier A12 SALTO zult u merken, dat bij het project A12 SALTO duidelijk sprake is geweest van manipulatie. De Grontmij moest een eerste verkennend onderzoek doen. Het ging om de verschillende mogelijkheden om Houten een tweede rechtstreekse aansluiting te geven op het rijkswegennet.  Met alle varianten waren het een kleine twintig mogelijke tracés. Daarvan werden maar enkele als kansrijk beschouwd.
Toen ik het rapport bestudeerde was het opvallend, dat het voorkeurtracé van Bunnik parallel aan de spoorlijn Utrecht-Houten ondergewaardeerd werd, terwijl het voorkeurtracé van Houten in strijd met de waarheid als zeer positief werd voorgesteld. Toen wist ik nog niet, dat er een plan was van de Houtense VVD om ergens in de driehoek Bunnik – Houten – Werkhoven vijfduizend woningen te bouwen en de nieuwe bewoners extra te laten betalen en uit die opbrengst de aanleg van de weg te bekostigen. Een Bunnikse wethouder dacht er een slaatje uit te slaan door langs de A12 kantoren te bouwen. Hij heeft het geweten. Zijn partij werd bij de verkiezingen gehalveerd.

Als je vervolgens het Milieu Effect Rapport bekijkt, zie je ook daar het verzwijgen van de zwakke punten van het tracé, dat de voorkeur van de bestuurders heeft. Dus ook hier manipulatie.

Burgers worden tegen slechte financiële producten beschermd door de Autoriteit Financiële Markten. Zij worden door de Voedsel en Waren Autoriteit beschermd tegen slecht of bedorven of gif bevattend voedsel. Er is een Inspectie voor de Volksgezondheid, die de kwaliteit van de gezondheidszorg bewaakt. Er is een Onderwijsinspectie, die de kwaliteit van het onderwijs controleert. Er is een Raad voor de Journalistiek, waar burgers kunnen klagen als zij zich benadeeld voelen door perspublicaties.

Maar welke instantie beschermt de burger tegen onderzoeksbureaus, bevolkt door vroegere ambtenaren, die meer willen verdienen en hun integriteit daarvoor te grabbel gooien?

7 maart 2008

Posted in COLUMN VAN DE WEEK | No Comments »

De ontdekking van de manipulatie

vrijdag, maart 7th, 2008

Dit commentaar schreef ik nadat ik het rapport van de Grontmij had bestudeerd. Ik wist toen niet, dat onderzocht was of een langere weefstrook voor het invoegend verkeer een oplossing zou bieden. Ik wist evenmin, dat men het Rijsbruggerweg tracé wilde om daar vijfduizend huizen te bouwen en de nieuwe bewoners de weg te laten betalen, zoals de werkgroep ‘Bunnik let op uw Saeck’ heeft ontdekt. Ik heb dit commentaar tijdens de hoorzitting in het Mercure motel in Bunnik aangeboden aan de betreffende wethouders van Bunnik en van Houten en aan voorzitter de Weger van de stuurgroep en nooit enige reactie ontvangen. Ik voeg het nu bij het bezwaarschrift met enkele kleine redactionele wijzigingen.    

SALTO mortale: Waarom het Mereveldseweg tracé vroegtijdig moest sneuvelen.

 

Door John Jorna  
Nog vóór de MER-procedure moest het Mereveldseweg tracé bij de trechtering afvallen, want anders was het waarschijnlijk als meest milieuvriendelijke tracé uit de bus gekomen. Bestuurders wilden dat tracé niet. Daarom werden de aansluiting op de A12 en de aansluiting op de Rondweg van Houten zo getekend, dat ze zeer bezwaarlijk werden. Maar er zijn oplossingen mogelijk en dus is dit tracé ten onrechte terzijde geschoven en daaronder moeten de bewoners langs het straks te kiezen tracé lijden. Aangetoond zal worden hoe via tekeningen en beoordeling manipulatie heeft plaatsgevonden. Voorts beschrijf ik wat de voordelen zijn van het Mereveldseweg tracé zijn en lever ik kritiek op de beperkte visie voorafgaand aan de MER-procedure. 

Vooraf

Waarschijnlijk in het najaar 2001 kwam een aansluiting van de Rondweg Houten op de A12 ter sprake in een bijeenkomst van het Verkeersberaad Bunnik. Een ambtenaar van het BRU was aanwezig om zaken toe te lichten en mee te discussiëren. Ik opperde, dat een dergelijke aansluiting veel beter parallel aan de spoorlijn Houten-Utrecht zou kunnen lopen, want daar was al een onderdoorgang. Toen al toonde deze ambtenaar zich afkerig van dit Mereveldseweg tracé. Wat later vertelde men mij, dat een dergelijke oplossing niet mogelijk was wegens de hoogteverschillen en de nabijheid van knooppunt Lunetten. Ik liet met een schets zien, dat het wel kon en die zou op de website van “Bunnik let op uw saeck” komen. Zie model 1.Toen ik informeerde waarom het Verkeersberaad niet meer bijeenkwam kreeg ik te horen, dat het BRU of A12/SALTO dat niet wenste.   

En voorts

 

Elke nieuwe weg genereert nieuw verkeer. Mensen, die tot nu toe de fiets of het openbaar vervoer pakten, kiezen nu voor de auto. Tenzij ze een groot maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel hebben of fietsen goed vinden voor hun gezondheid. Zulke mensen zijn er gelukkig steeds meer.De nieuwe weg zorgt voor ontlasting van andere wegen. Daar verbetert de doorstroming en dus zullen weer meer mensen voor die wegen kiezen. De ontlasting van zo’n weg is een tijdelijke zaak. Dat ter waarschuwing aan al die bewoners van het gebied rond Houten, die bij bepaalde tracés blij gemaakt worden met de verwachting, dat de drukte zal afnemen.Waar moeten al die auto’s naar toe? Bijvoorbeeld naar de stad Utrecht, waar de werkgelegenheid is geconcentreerd, maar ook de winkels en andere voorzieningen. Voorzien wordt, dat het autoverkeer uiteindelijk vastloopt in de steden. Voor de steden is er nog een ander risico. Werkgelegenheid, winkels en andere voorzieningen trekken weg uit de stad naar voor auto’s goed bereikbare locaties, maar zonder openbaar vervoer. Het autoverkeer neemt nog verder toe met alle ellende daarvan. Als Houten zo graag een rechtstreekse aansluiting wil op de A12 betekent dat altijd meer verkeer op de A12 en altijd meer druk op de verschillende op en afritten van de A12. Hoe meer verkeer een aansluiting aantrekt hoe meer de druk op de A12 en de op- en afritten toeneemt. Maar de A12 is een internationale verbinding tussen twee West-Europese kerngebieden, de Randstad en het Ruhrgebied. Een groot deel van het verkeer van en naar Houten is lokaal verkeer. Dat hoort eigenlijk niet thuis op de hoofdrijbaan. Die is voor het interlokale en het internationale verkeer bestemd.Vanaf het begin was duidelijk, dat de nieuwe aansluiting vooral nodig was voor het verkeer van en naar het Westen. Uit Oostelijke richting is er veel minder verkeersaanbod, al kan dat op de N410 voor een flinke drukte zorgen op deze smalle weg. Het betekent, dat de aansluiting liefst zo ver mogelijk naar het Westen zou moeten liggen, maar dat een dubbele aansluiting, dus ook naar het Oosten wenselijk blijft. 

Bezwaren tegen de oplossing van Rijkswaterstaat

 

  1. De op- en afrit bij de Mereveldseweg zijn getekend als zeer kleine lussen. Dat betekent voor de afrit aan de zuidzijde in combinatie met de oprit vanaf de A27 Zuid een zeer korte weefstrook, waar het invoegende verkeer en het uitvoegende verkeer elkaar al ritsend kruisen. Hoe korter hoe moeilijker het wordt. Aan de Noordzijde is de invoeg in combinatie met de uitvoeg richting A27 Noord ook zeer kort. Het verkeer richting Houten ontmoet onderaan de lus het verkeer richting A12. Dat vergroot de kans op filevorming waarna de weefstrook langs de A12 volstroomt en filevorming kan optreden op de toerit vanaf de A27 Zuid en de parallelbaan vanuit Utrecht. Conclusie: Je moet de op- en afritten kruisingvrij maken en weefstroken veel langer. Als je dat niet doet, maak je de oplossing onmogelijk. Opzet?
  2. Met de alternatieven a en b wordt de zaak onnodig complexer gemaakt. Het gaat niet om een parallelweg en niet om een verbinding met de Koningsweg. Er zou eventueel een busbaan gemaakt kunnen worden naar de Koningsweg en verder naar de Uithof en Rijnsweerd-Noord, maar die kan ook bij NS-station Lunetten beginnen.

Het resultaat is echter, dat dit tracé in een extra ongunstig daglicht wordt geplaatst.

  1. Door de ruimte, die de toerit onder het A12 viaduct nodig heeft wordt de oplossing voor de fietsers extra ingewikkeld. De spoorlijn wordt viersporig en dan mogen er geen gelijkvloerse kruisingen meer zijn. Maar zelfs met twee rijstroken onder het viaduct in de A12 is er ruimte voor de fietsers
  2. Er is geen oprit richting Arnhem en geen afrit uit de richting Arnhem getekend, maar ze zijn wel mogelijk en dus ook de ontlasting van de N410.
  3. De aansluiting op de Rondweg is op een zeer ongunstig punt getekend bij de betonnen bak voor de onderdoorgang van de Rondweg onder de spoorlijn door. Iets oostelijker is voldoende ruimte en zijn al verkeerslichten aanwezig en opstelstroken. Daar is de aansluiting in  de vorm van een rotonde bij De Haag  zonder veel extra kosten te realiseren. Waarom hier nu plotseling de onderdoorgang verdubbeld moet worden en bij het Rijsbruggerweg tracé niet, is een raadsel.

Wij kunnen niets anders concluderen dan dat er opzettelijk een zo ongunstig mogelijk beeld is gegeven van het Mereveldseweg tracé. Wij wijzen op de belangen van grondspeculanten, die er op azen in de omgeving van het Rijsbruggerweg tracé bedrijven te vestigen. De gemeente Bunnik wil dit gebied juist open houden. We constateren ook een opvallende voorkeur voor een aansluiting op de hoofdrijbaan van de A12. Dat kan handig zijn voor Houtense gemeentebestuurders, die frequent naar Den Haag moeten, maar het grootste deel van het verkeer is lokaal en hoort niet op de hoofdrijbaan thuis. Tenslotte kunnen de gebruikers van de golfbaan Mereveld in dit spelletje een rol spelen. Daar kunnen invloedrijke mensen bij zijn.   

Een alternatief Mereveldseweg tracé

 

Dit tracé begint tegenover de toegang van Houten, de Haag. Het volgt dan de rondweg tot bij de spoorlijn en buigt daar af naar het Noorden. Na het passeren van de Marsdijk buigt het tracé naar het Noord-Oosten, gaat onder de afrit en onder de A12 door en komt met een lus op de A12 in Westelijke richting uit. Dan volgt een weefstrook van 400 meter tot de afrit richting A27 Noord. Verkeer dat naar de A27 moet kan op de wisselstrook blijven. Die kan waarschijnlijk beter tweebaans gemaakt worden en dus moet het viaduct over het spoor ook breder. De lus vraagt nogal wat ruimte van de golfbaan, maar tussen de Mereveldseweg en het spoor is vervangende ruimte, evenals ten Noorden van de spoorlijn Utrecht-Arnhem. In een ander model gaat de rijbaan richting de oprit in westelijke richting onder de afrit naar Houten door en onder de A12 door via de bestaande onderdoorgang voor het spoor, gaat dan tenminste 200 meter langzaam stijgend in oostelijke richting en met een lus naar de A12 in westelijke richting zoals hierboven. Schetstekeningen van beide modellen zijn bijgevoegd.Voor het verkeer uit Westelijke richting komt er een wisselstrook van de gewenste lengte. In de tekening zo’n 200 meter, maar het kan langer. De afrit richting Houten blijft lange tijd op hoogte, zodat de oprit er –eventueel verdiept – onder door kan. Het verkeer vanaf de afrit kan ongehinderd door rijden naar Houten.De fietsers op de Oud-Wulfseweg blijven westelijk van het spoor tot voorbij de Marsdijk, kruisen het spoor via een tunnel en vervolgen hun weg over de Mereveldseweg. Er is ruimte genoeg en het tunneltje moet er toch komen. De fietsers naar de Utrechtse wijk Lunetten krijgen het ook gemakkelijker.Het is in beide modellen goed mogelijk een afrit uit Oostelijke richting en een oprit in Oostelijke richting te maken. Zie de tekeningen.   

De beoordeling van dit alternatieve tracé Mereveldseweg

 

  1. Vanaf de aansluiting van het Rijsbruggerweg tracé op de Rondweg naar de aansluiting van het Mereveldseweg tracé op de A12 is de route over de Rondweg en het Mereveldseweg tracé 1250 Meter korter dan de route over het Rijsbruggerweg tracé en de A12 naar hetzelfde aansluitingspunt. Bij 20.000 mvt/etm in beide richtingen scheelt dat per jaar € 1.800.000,– aan benzinekosten en honderden tonnen minder CO2-uitstoot.
  2. Met name de hoofdrijbaan van de A12 wordt tussen Bunnik en de oprit/afrit Mereveldseweg tracé niet of minder belast.
  3. Het verkeer naar de A27 en de A28 kan onmiddellijk daarheen afgeleid worden. Alle afritten in westelijke richting en alle opritten uit westelijke richting sluiten al aan op de parallelbaan en dat is gunstig voor het overheersend lokale verkeer.
  4. Het verkeer van en  naar Den Haag en Amsterdam moet over een iets grotere afstand dan nu van de parallelbaan gebruik maken.
  5. De A27 tussen de Staart en verkeersplein Lunetten wordt ontlast, dus ook de lus richting Utrecht-Zuid en verder over de parallelbaan.
  6. Als er ook naar het Oosten een aansluiting komt worden de Oostelijke Rondweg en de N410 enigszins ontlast.
  7. Het bos Nieuw Wulven wordt enigszins aangetast. Daar staat tegenover, dat dit bos en Fort Vechten niet gescheiden worden van de rest van het Kromme Rijngebied, zoals bij het Rijsbruggerweg tracé.
  8. Dus geen nieuwe doorsnijding van het landschap, want de spoorlijn ligt er al.
  9. Slechts twee of drie woningen ondervinden hinder, veel minder dan bij andere tracés.
  10. Dus scoort dit tracé veel beter wat betreft geluidshinder en luchtverontreiniging.
  11. Alleen in de omgeving van de Marsdijk zijn archeologische bijzonderheden waarschijnlijk. De rest van het tracé is laag gelegen, oorspronkelijk onbewoond gebied. Dat is anders bij de Rijsbruggerweg, die op een oeverwal ligt.
  12. Een ecologische verbinding over de weg en de spoorlijn in westelijke richting is wellicht wenselijk, maar vrij snel komt de A27, een nog veel grotere blokkade.
  13. De weg blijft op een behoorlijke afstand van het Fort bij Vechten en het Fort bij ’t Hemeltje. De Waterlinie wordt niet of nauwelijks aangetast.
  14. Er is ruimte nodig op het golfterrein, maar vervangende ruimte is aanwezig.
  15. Er wordt geen waterwingebied doorsneden en veel minder agrarische bedrijven, zoals bij het Rijsbruggerweg tracé.
  16. Het is onwaarschijnlijk, dat in dit gebied druk ontstaat om bedrijven te vestigen, zoals bij het Rijsbruggerweg tracé.
  17. Een weg parallel aan de spoorlijn biedt hulpdiensten de mogelijkheid snel ter plaatse te zijn bij een spoorwegramp tussen Houten en de A12. Nu is de spoorlijn nagenoeg onbereikbaar.
  18. Als er onverhoopt toch filevorming gaat optreden op dit tracé, zien de automobilisten de treinen van Randstadrail voortdurend voorbij komen als alternatief voor hun keuze voor de auto in het woonwerkverkeer. Of hun gedrag dan rationeler wordt valt te betwijfelen als je bijvoorbeeld het grote aantal auto’s op de bedrijfsparkeerterreinen bij de stations in Houten, Bunnik en Driebergen-Zeist ziet.

 

Conclusie

 

Vooral wat betreft de milieueffecten scoort dit alternatieve Mereveldseweg tracé erg goed en waarschijnlijk beter dan alle andere tracés. Daarom valt het te betreuren, dat dit tracé zo’n oneerlijke behandeling heeft gekregen. Het verdient een tweede kans. Het advies van de stuurgroep, dat is vastgesteld, kan al bij voorbaat als nutteloos worden bestempeld, aangezien een belangrijk alternatief buiten beschouwing is gebleven. Odijk, 8 oktober 2007, in iets gewijzigde versie 20-02-2008 . 

Posted in DOSSIER A12 SALTO | No Comments »

Reactie op publicatie van de Congregatie voor de Geloofsleer

donderdag, maart 6th, 2008

Ondertekend door de huidige paus, toen nog Joseph Kardinaal Ratzinger, prefect van de Congregatie van de Geloofsleer werd in juni 2003 het stuk gepubliceerd, waaraan het Utrechts Nieuwsblad toen aandacht beteeedde. Zie hieronder. De vertaling van het Vaticaanse stuk verscheen in november 2003 in Kerkelijke Documentatie en in Parochiekontakt van februari 2004 publiceerde ik onderstaand commentaar.

Liefde

 

 

“Al spreek ik de taal van mensen en engelen – als ik de liefde niet heb, ben ik een galmend bekken of een schelle cimbaal. Al heb ik de gave van de profetie, al ken ik alle geheimen en alle wetenschap, al heb ik het volmaakte geloof, dat bergen zou kunnen verzetten – als ik de liefde niet heb, ben ik niets.” I Kor. 13, 1 – 2. 
 Op 3 juni 2003 publiceerde de Congregatie voor de Geloofsleer in Rome met goedkeuring van Paus Johannes Paulus II een stuk met de titel “Beschou­wingen over voorstellen om verbintenissen tussen homoseksuele mensen voor de wet te erkennen”. Parochiekontakt schonk er eerder aandacht aan in september 2003.
Al in de inleiding vinden we de waarschuwing, dat de beschouwingen geen nieuwe leerstellige elementen bevatten. Dat maakt het stuk overduidelijk waar. Terwijl je zou mogen hopen, dat gelovige homoseksuelen en hun ouders, andere familieleden en vrienden nu eens met liefde en begrip herder­lijk tegemoet zouden worden getreden. Niets van dat al.

Positieve elementen

Het stuk roept op mensen met homoseksuele neigingen met respect, begrip en fijngevoeligheid te behandelen. Men moet iedere vorm van onrechtmatige discriminatie vermijden. Het lijkt of men vriendschap tussen homoseksuelen wil toestaan, mits zij kuis zijn en blijven.
Als de Schrift homoseksuele handelingen een ernstige verdorvenheid noemt mag men daaruit natuurlijk niet afleiden, dat allen, die aan deze afwijking lijden er persoonlijk verantwoordelijk voor zijn.

Hard en veroordelend van toon

De eerste zin luidt: “Homoseksualiteit is een verontrustend verschijnsel, ook in landen waar het in het rechtssysteem geen duidelijke rol speelt.”  In het stuk wordt de homoseksuele neiging “objectief ongeordend” genoemd. Ver­bintenissen hebben een immoreel karakter. De openbare zedelijkheid mag niet in gevaar worden gebracht. Het is een ernstige verdorvenheid en homo­seksuele handelingen zijn in wezen ongeordend. Het stuk richt zich vooral tegen de openstelling van het burgerlijk huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht. Het leidt tot devaluatie van het instituut van het huwelijk,

Verouderde inzichten

Over het wezenlijk karakter van homoseksualiteit bestaat geen echte duide­lijkheid. Is het een erfelijke eigenschap of krijgt iemand het vanaf zijn ge­boorte mee? Het Vaticaanse document hinkt op twee gedachten. Mensen hebben die eigenschap nu eenmaal, maar jonge mensen kunnen er ook toe overgehaald worden. In mijn denken ga ik ervan uit, dat de homoseksuele man of vrouw een variëteit van de menselijke soort is, zoals er zwarte en witte mensen, blonde en donkerharige mensen zijn.
Het huwelijk wordt gezien als een instituut gericht op de voortplanting van de menselijke soort. Inderdaad geen nieuw leerstellig element. Nog in mijn verlovingstijd, dus jaren geleden raakten we in onze Ecclesiagroep in een heftige discussie. Volgens vrijwel iedereen was het wezen van het huwelijk de onderlinge liefdesband. Ik verwoordde het standpunt van de Kerk. Het huwelijk is in wezen gericht op het krijgen en opvoeden van kinderen. Onze nakomelingen behoeven nu eenmaal langdurige zorg van hun ouders voordat ze zelfstandig door het leven kunnen gaan. Dat vraagt een langdurige vaste verbintenis tussen de ouders. We werden het erover eens, dat de onderlinge liefdesband daarvoor een voorwaarde is.
Het standpunt van het Vaticaan wordt vaak bepaald door de situatie in Italië.Italië heeft in Europa de laagste vruchtbaarheid. Er sterven in Italië jaarlijks meer mensen dan er kinderen geboren worden. Dat ligt natuurlijk niet aan het percentage homoseksuelen. Echtparen krijgen veel minder kinderen dan nodig is voor een constant inwonertal. Gehuwde vrouwen moeten werken om een voldoende hoog gezinsinkomen te kunnen bereiken en er zijn te weinig opvangmogelijkheden voor de kinderen van die moeders. Het Vaticaan maakt zich ongerust over die situatie. Daarnaast zijn er ook in Italië steeds meer echtparen, die kiezen voor een vrijwillige kinderloos huwelijk. De vrouw en de man willen op andere wijze hun leven zin geven, zoals ook kloosterlingen binnen de Rooms-Katholieke Kerk dat altijd al deden.

De liefde centraal

In dit Vaticaanse document komt het woord ‘Liefde’ niet voor. Toch is het voor mij overduidelijk, dat in de Boodschap van Jezus van Nazareth de liefde centraal staat als het gaat over de relaties tussen mensen. Paulus verwoordt dat schitterend in het openingscitaat.In elke beschouwing over relaties tussen mensen zou de vraag centraal moe­ten staan: “Hebben zij elkaar werkelijk lief? Hebben ze alles voor elkaar over? Zijn zij van zorg voor elkaar vervuld? Zijn ze elkaar trouw? Schenken zij elkaar belangeloos hun liefde? Willen ze alleen maar dat de ander geluk­kig en veilig en gezond is?” Als zulke vragen gesteld worden, maakt het niet uit of de partners van hetzelfde geslacht zijn of van verschillend, zoals in de meeste gevallen. Als hun lichamelijke omgang met elkaar maar een uiting is van die werkelijke liefde voor elkaar. Dan maakt het niet uit of ze al onmid­dellijk kinderen krijgen of daarmee wachten of dat ze kiezen voor een kinder­loze relatie. Dan maakt het ook niet uit hoe ze hun maatschappelijke verant­woordelijkheid waar maken om hun kindertal te beperken en zo een voort­gaande bevolkingsexplosie voorkomen.Ik vraag mij af of wij als parochiegemeenschap onze bisschop moeten laten weten, dat wij van onze kerk een liefdevolle en inspirerende boodschap verwachten, geen harde liefdeloze veroordelingen van onze kinderen, broers en zusters, vrienden, medechristenen, die met een andere seksuele geaardheid geboren zijn. 

John Jorna

Posted in Parochiekontakt en seksualiteit, Zonder rubriek | No Comments »

Depolarisatie in de Nederlandse kerk verstoord

donderdag, maart 6th, 2008

In het septembernummer van Parochiekontakt 2003 schreef ik een artikel over allerlei berichten, die ervoor zorgen, dat het beeld van de kerk als zeer behoudend wordt bevestigd, waardoor de polarisatie weer versterkt wordt. Laat ons nu eindelijk eens met rust, zodat we opbouwend kunnen werken aan een nieuwe stijl van samen kerk zijn.

Buitenlandse stoorzenders

 

In de Nederlandse kerkprovincie wordt al enkele jaren een anti-polarisatiebe­leid gevoerd. Meningsverschillen binnen onze kerkgemeenschap zijn er vanzelfsprekend zoals in elke gemeenschap. Als we nu iedereen het zijne gunnen en toch op een fijne manier samenleven zonder elkaar te verketteren, maar juist met zorg voor elkaar kunnen we toch samen kerk, samen geloofs­gemeenschap zijn, samen proberen Christus na te volgen, ieder op eigen wijze. Ik vermoed, dat er goede adviseurs achter zitten, die proberen allerlei negatieve beeldvorming weg te nemen.

Niets geen Middeleeuws gedoe in de kerk, geen verketteren van elkaar, geen kerkverlaters, maar juist steeds meer mensen, die katholiek worden. We kunnen weer trots zijn op onze kerk en zelfbewust in de wereld staan, frank en vrij voor onze mening uitkomen. Het was ook heel duidelijk de toon van de viering van 150 jaar herstel van de bisschoppelijke hiërarchie. Mooi denk je dan en in het vorige nummer schrijven twee leden van het parochiebestuur een enthousiast verslag.

  

Maar dan……!

 

Maar dan ontzet een Duitse bisschop een priester uit zijn ambt omdat hij samen met Protestante volgelingen van Jezus Christus Zijn avondmaal ge­vierd heeft. Daarbij beroept de bisschop zich op de recente encycliek over de Eucharistie. Die lokte enthousiaste reacties uit en nauwelijks kritiek, ondanks het feit, dat nadrukkelijk samen met andere christenen het avondmaal vieren werd uitgesloten. Zou Christus nu alleen Rooms-katholieken hebben bedoeld, toen hij na het rond delen van het Brood en van de Wijn zei: “Doet dit ter mijner gedachtenis”? Ik schaam mij elke keer weer als ik kerkofficials hoor zeggen, dat het samen ingaan op de uitnodiging van Christus verboden is. Vervolgens zegt bisschop Bär, dat hij een schrijf- en spreekverbod heeft gekregen. Kerkelijke voorlichters haasten zich te zeggen, dat het slechts een broederlijke vermaning betreft zijn opvolger niet te veel voor de voeten te lopen met allerlei uitspraken. Dat hoort niet.Daar kan ik inkomen. Je hoort je niet meer met het beleid van het bisdom te bemoeien. Maar als bisschop Bär als deskundige geraadpleegd wordt over de aanstaande van kroonprins Willem Alexander, dan heeft dat toch niets met het beleid van het bisdom te maken. Ergens las ik, dat hij niet kritisch genoeg was geweest over de demonstranten tegen het pausbezoek. Dat schijnt hem te worden kwalijk genomen.  Maar als iemand nog steeds op zijn teentjes ge­trapt is, dan ga je een bisschop toch geen spreekverbod opleggen. Had hij de demonstranten, die kwamen én die juist wegbleven, wel veroordeeld, dan was bisschop Bär polariserend geweest. En polariseren is nu juist strijdig met het beleid van de Nederlandse bisschoppen. Rome snapt er nog weinig van. En het hield niet op, want midden in de komkommertijd kwam het bericht, dat Rome met instemming van de paus een document had gepubliceerd met een scherpe aanval op het homo-huwelijk en een oproep aan Rooms-Katho­lieke politici zich daartegen te verzetten. Elders heb ik al uitgebreid commen­taar geleverd *) met als teneur, dat wanneer twee homo’s of lesbo’s elkaar liefdevol trouw beloven God daar Zijn liefdevolle zegen aan zal willen ver­binden. Opnieuw ging Rome dwars tegen de opvattingen van velen binnen de Rooms-Katholieke Kerk in. De pers haakte er uiteraard vlijtig op in en op­nieuw kon onze kerk als een achterlijke groepering met verwerpelijke opvat­tingen worden neergezet. Wie wordt of blijft daar nu lid van?Natuurlijk zijn er mensen, die homofiel gedrag verwerpen of die er net zo als de paus over denken. Dat mag. De narigheid is, dat zulke opvattingen niet zelden leiden tot discriminatie of tot het mishandelen van medemensen en dan handel je in strijd met de Nederlandse wet. Het wordt tijd, dat Rome gaat beseffen, dat het polariserend gedrag tot niets leidt, integendeel. Men zou daar iets beter moeten beseffen, wat het betekent in een heterogene samenleving als de Nederlandse te leven en hoe je daar op een liefdevolle wijze de Boodschap van Jezus Christus inspirerend en succes­vol kunt verkondigen. 

John Jorna

 

 

*) Zie opiniepagina van het Utrecht Nieuwsblad van zaterdag, 9 augustus 2003. 

Posted in Parochiekontakt en seksualiteit | No Comments »

Uit het Utrechts Nieuwsblad van zaterdag 9 augustus 2003

woensdag, maart 5th, 2008

De barricaden op tegen de dwingelandij van de paus?

De aanval van het Vaticaan op het homo-huwelijk en de reactie van Jaap Lodewijks daarop op deze pagina van de afgelopen dinsdag blijven de lezerspennen in beweging zetten.

John Jorna betreurt het dat zoveel veranderingssgezinden de kerk de rug toekeren. ‘moeten we we de barricaden op tegen de dwingelandij van de paus?”, vraagt hij zich  af. En ook andere briefschrijvers nemen stelling.

Het hoofdredactionele commentaar “Rome discrimineert en katholiek Nederland heeft slappe knieën” vraagt om een weerwoord, nodigt daartoe ook uit.
 Alle Nederlandse katholieken weten intussen wel, dat deze paus het moeilijk vindt af te wijken van de traditionele leer. Vanuit die traditie is het niet zo verwonderlijk, dat allerlei culturen afwijzend stonden tegenover homoseksualiteit als levenswijze. In de kleine gemeenschappen met hoge sterftecijfers door oorlogen en natuurrampen was het belangrijk, dat het geboortecijfer zo hoog mogelijk bleef. Dus moest iedere man zorgen, dat kindertjes verwekt werden. Daarvan afwijkend gedrag bedreigde het voortbestaan van de groep en daarbij pasten strenge religieuze sancties. Nu steeds meer Europese staten een sterfteo­verschot hebben of krijgen en vergrijzing de nodige problemen met zich meebrengt, wordt de vraag naar het belang van een hogere vruchtbaarheid weer actueel.
 Maar de paus en zijn adviseurs ontkennen enkele belangrijke zaken. Zij gaan ervan uit, dat homoseksua­liteit een zaak is van vrijwillige keuze. Inmiddels is het inzicht gegroeid, dat men de homoseksuele aanleg mee krijgt bij de geboorte. Je wordt geen homo of lesbo, je bent het. Als je door Gods scheppende kracht zo bent, dan kan dat niet zondig zijn. Ik weet niet wat het document van Rome daarover verkondigt. Maar is dan het tot uiting brengen van je seksualiteit zondig. Is de uitdrukking van jouw liefde voor een medemens zondig? Daarover zullen Rome en veel gelovigen in Nederland van mening verschillen. Dat nog eens schrijven is eigenlijk een open deur intrappen. De meeste homo’s en lesbo’s ervaren dagelijks de acceptatie van hun leefwijze in hun geloofsgemeenschap. 
Rome verzet zich tegen het homo-huwelijk. Wat bedoelt het kerkelijk document hier met huwelijk? Gaat het om het huwelijk als sacrament, een teken, dat de bijzondere hulp (genade) geeft, die het betekent of gaat het om het burgerlijk huwelijk? Gezien de oproep aan katholieke politici het af te wijzen gaat het waarschijnlijk om het laatste. Zelf heb ik dat burgerlijk huwelijk altijd beschouwd als de registratie van ons huwelijk door de burgerlijke overheid. Het huwelijk sloten mijn vrouw en ik en de kerk sprak daar zijn zegen over uit. Wij dienden elkaar het sacrament toe. Maar bij niet-kerkelijken komt die huwelijks­sluiting tot stand als voor de ambtenaar van de burgerlijke stand de huwelijksbelofte wordt uitgesproken.  
Hoe nu te denken over het homo-huwelijk? Dat twee homo’s of lesbo’s elkaar trouw beloven kan ik alleen maar toejuichen. Wisselende seksuele contacten wijs ik èn bij hetero’s èn bij homo’s af. Er is dan niet echt spraken van een uitdrukking van wederzijdse liefde. Het genot staat vooropen meestal gaat het alleen daarom. Maar voor een monogame verbintenis tussen twee homo’s of twee lesbo’s is veel te zeggen. Het risico van SOA’s wordt sterk verminderd. De twee vinden in elkaar levensgeluk en zin in hun bestaan. Rome zou het zelfs moeten toejuichen. Vroeger werd vaak aangeraden maar te trouwen. Dan ging het vanzelf over. Zo werd de erfelijke (?) geaardheid doorgegeven.  
Kun je het homo-huwelijk een huwelijk noemen? Zeker wel in zijn juridische consequenties. Niet in zijn doelstelling, want cultureel-antropologisch gezien is het huwelijk een verbintenis tussen en man en een vrouw gericht op het krijgen en opvoeden van kinderen. Voor mij hoeft deze verbintenis geen huwelijk te heten. Is het een sacrament? Niet in die zin, want het huwelijk als sacrament heeft niet alleen wederzijdse liefde als doel, maar ook het krijgen en opvoeden van kinderen. Overigens acht ik een homo- of lesbo-stel zeer wel in staat kinderen op te voeden. Kan over een homo-verbintenis Gods zegen worden afgeroepen? Sommigen zeggen, dat het alleen kan als die verbintenis celibatair blijft, anderen en ik ook geloven, dat God Zijn zegen daaraan niet zal onthouden ook al wordt aan die wederzijdse liefde ook metterdaad uiting gegeven. Ik vermoed, dat 95 % van de Nederlandse katholieken het hiermee eens zal zijn. De Wegener Pers kan er een opiniepeiling over laten houden! 
Waarom reageert de Nederlandse kerk niet? Het is vakantietijd. Het eerstvolgende parochieblad, waarvan ik hoofdredacteur ben, zal een commentaar bevatten op deze zaak en nog enkele andere incidenten. Het blad bevat keer op keer commentaren op zaken, waarover Nederlandse kranten zelden of nooit schrijven. De officiële kerk zal niet reageren. Men wil leren leven met meningsverschillen en toch samen kerk zijn. Saai, helemaal geen ruzie en helemaal niet interessant voor de pers. Het zij zo. 
Mag een kerkelijk leider een oproep doen aan katholieke politici? Of aan politici in het algemeen? Hoe haalt juist een journalist het in zijn hoofd om de vrijheid van meningsuiting niet te laten gelden voor een kerkelijk leider? Natuurlijk mag de paus een oproep doen het homo-huwelijk af te wijzen. Elke verstandi­ge politicus luistert naar wat er in de samenleving speelt. Uit die veelheid van meningen komt hij samen met zijn partij en zijn fractie tot een mening en tot een stem voor of tegen. Zo hoort het in een democra­tie. 
Moeten we op de barricaden tegen de dwingelandij van de paus? Moeten we als de protestanten vanouds doen – de naam zegt het – protesteren? Het moge aantrekkelijk zijn vanuit de idee de pers te halen, zelfs de Acht Mei Beweging weet, dat het geen zin heeft. Logge structuren laten zich niet veranderen door van buitenaf te protesteren. Alleen van binnenuit en stapje voor stapje kun je verwachten, dat er iets veran­dert. Daarom is het jammer, dat zo veel veranderingsgezinden de kerk hebben verlaten. Ze maken het voor de overgeblevenen extra zwaar al die prachtige nieuwe inzichten te verbreiden onder het kerkvolk.  
John Jorna is redacteur van Parochiekontakt van de katholieke Heilige Niscolaasparochie in Odijk.

Posted in Parochiekontakt en seksualiteit, Zonder rubriek | No Comments »

Vaticaan keurt discriminatie van homosexuelen goed

woensdag, maart 5th, 2008

In Parochiekontakt van september 1992 verscheen dit artikel. Ik vermoed, dat de bekritiseerde uitspraken in Nederland niet meer gemakkelijk zullen voorkomen. Ze zijn immers in strijd met de wet. Niemand mag worden gediscrimineerd op grond van zijn seksuele geaardheid. De hoofdredacteur Ruud Sonnen S.J. z.g.  schreef de inleiding. Eind juli verschenen in de dagbladen berichten over richtlijnen, die door de Vaticaanse Congregatie van de Geloofsleer waren uitevaardigd. Daarin wordt homosexualiteit gezien als een voor de maatschappij risicovolle afwijking. Daarom zouden homosexuelen geen leraar, sporttrainer of militair mogen worden en geen kinderen mogen adopteren. Zo zouden homosexuelen ook geen goedkope huurwoningen mogen krijgen, want die zijn voor gezinnen met kinderen bedoeld. De overheid mag de rechten van homosexuelen beperken net als die van krankzinnigen en van mensen met gevaarlijke besmettelijke ziekten beperkt worden. Deze berichten brachten John Jorna ertoe het volgende bericht te schrijven.

Wat staat er geschreven in de wet?

Soms als ik de krant lees en zie wat er allemaal om mij heen gebeurt, denk ik wel eens: "Wat zou Jezus daar nu over gezegd hebben als hij nu zou leven?" Mensen zorgen niet goed voor elkaar. Er is te weinig personeel in verpleeghuizen. Mensen vermoorden elkaar in Noord-Ierland en Bosnië. Maar zelfs onze kerk gedraagt zich soms zeer onbarmhartig. En zo bedacht ik een moderne versie van het verhaal van de Barmhartige Samaritaan. In die tijd trad een wetgeleerde naar voren om Jezus op de proef te stellen. Hij zeide: "Meester wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?" Jezus sprak tot hem: "Wat staat er geschreven in de Wet?" Hij gaf ten antwoord: "Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart en met geheel uw ziel, met al uw krachten en met geheel uw verstand; en uw naaste gelijk uzelf." Jezus zei: "Uw antwoord is juist, doe dat en gij zult leven." Maar omdat hij zijn vraag wilde verantwoorden, sprak hij tot Jezus: "En wie is dan mijn naaste?" Nu nam Jezus het woord en zei: "Eens viel iemand, die op weg was naar vriendschap, in handen van potenrammers. Zij sloegen hem in elkaar en beroofden hem van zijn geld en papieren en toen zij aftrokken lieten ze hem half dood liggen. Bij toeval reed daar juist een Romeinse kardinaal voorbij, hij zag hem wel maar stuurde de wagen er in een boog omheen. Hoe moest hij anders op tijd op de vergadering komen? Zo deed ook een medewerker van de plaatselijke Caritas. Behoorde dat wel tot zijn takenpakket? Toen kwam er een Turk voorbij op zijn fiets op weg naar een schoonmaakklus. Hij zag hem en kreeg medelijden. Hij knielde bij hem neer, deed mercurochroom op zijn wonden en verbond ze. Toen zette hij hem voorzichtig op de bagagedrager van zijn fiets en reed voorzichtig naar de eerstehulppost. Daar liet hij een paar wonden hechten en hem verbinden en gaf het geld omdat het slachtoffer ook van zijn zorgpas beroofd was. En bij de opname verklaarde hij zich garant voor de verdere verpleegkosten. Wie van de drie lijkt u de naaste van de man, die in handen van criminelen gevallen is? " Hij antwoordde: "Die hem barmhartigheid betoond heeft." En Jezus sprak: "Ga dan en doe gij evenzo." september 1992

Posted in Parochiekontakt en seksualiteit | No Comments »

Conflict tussen leer en praktijk

woensdag, maart 5th, 2008

Elke keer weer komen kerkleiders tot uitspraken, die breeduit geciteerd worden in de media en erg controversieel zijn. De gewone mensen trekken zich er meestal weinig van aan. Helaas leidt het er ook toe, dat mensen zich steeds minder in die kerk thuis voelen. Paus en bisschoppen blijven maar denken op een manier, die tijdens het primitief demografisch regime terecht was. Als er heel veel kinderen al jong sterven, moeten er wel veel kinderen geboren worden om de groep in stand te kunnen houden en dus moeten alle mannen en vrouwen zorgen dat ze kinderen krijgen. Maar die hoge kindersterfte is hier al lang voorbij en ook in de Derde Wereld daalt de kindersterfte snel. Dan hoeven er ook niet meer zoveel kinderen geboren te worden en is het gebruik van voorbehoedmiddelen normaal. En het is ook niet erg als homoseksuele mannen en vrouwen leven overeenkomstig hun eigenheid. Wanneer zouden kerkleiders dat nu eens inzien en er naar handelen?

In Parochiekontakt heb ik hier meerdere malen over geschreven en ik heb ook een keer in het Utrechts Nieuwsbled een artikel, eigenlijk een ingezonden brief gepubliccerd. Hieronder treft u een aantal artikelen aan. In de rubriek Parochiekontakt en Hiërarchie vindt u een bespreking van de encycliek van paus Benedictus XVI over de Liefde daarin treft u ook het een en ander over dit thema.

Posted in Parochiekontakt en seksualiteit | No Comments »

Newer Entries »